Η Τότεναμ ανεβάζει τον πήχη

Η προσέγγιση σε ένα ματς μπορεί να κρίνει την τελική του έκβαση, να αιφνιδιάσει τον αντίπαλο, να προσαρμόσει την ομάδα στα ατού του και στο επόμενο παιχνίδι να αλλάξει και πάλι. Εκείνο όμως που δεν αλλάζει για την Τότεναμ του Μαουρίτσιο Ποκετίνο είναι η προσήλωση και η πνευματική ετοιμότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα ντέρμπι. Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στον τρόπο που σταδιακά ο Αργεντινός προπονητής κατάφερε να βγάλει εκτός παιχνιδιού την αγωνιστική νωθρότητα, την έλλειψη συγκέντρωσης και εργατικότητας. «Οι ομάδες του Ποκετίνο δουλεύουν πολύ σκληρά και αυτό δεν ήταν κάτι που η Τότεναμ έκανε», είχε πει χαρακτηριστικά ο Γκάρι Νέβιλ, βλέποντας την αλλαγή να συντελείται μπροστά στα μάτια του από αγωνιστική σε αγωνιστική, μετά τις αναμενόμενες αλλαγές στο ρόστερ.

Απόλυτη αφοσίωση στο πλάνο, άμεση προσπάθεια για επανάκτηση, γρήγορο τρανζίσιον, αυταπάρνηση, αλτρουισμός, τάκλιν, τρεξίματα. Μαχητικό πνεύμα και work rate. Η αγωνιστική συμπεριφορά έπρεπε να αλλάξει συθέμελα και αυτό ήταν κάτι που έγινε εμφανές και σε ατομικό επίπεδο, με χαρακτηριστικότατο παράδειγμα τον Λαμέλα. Η λέξη soft δεν επιτρεπόταν πλέον στο White Hart Lane. Τα «σπιρούνια» όμως δεν σταματούν εκεί. Εκτός από αγωνιστικά, συνεχίζουν να εξελίσσονται και πνευματικά. Και τα αποτελέσματα βοηθούν στο να περάσoυν στο επόμενο επίπεδο. Το έθεσε σαφέστατα ο Ντεμπελέ: «Δεν ήταν η πρώτη φορά που παίζαμε με την Τσέλσι, αλλά αυτή τη φορά βγήκαμε μπροστά, δεν μας έπιασε πανικός. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και έκανε τη διαφορά με τις προηγούμενες φορές που τους αντιμετωπίσαμε. Σε αυτά τα παιχνίδια προσπαθήσαμε να αλλάξουμε τον τρόπο παιχνιδιού, θέλαμε να μαχόμαστε. Αλλά αυτή τη φορά διατηρήσαμε το παιχνίδι μας και παίξαμε σαν ενήλικες. Ήμασταν πολύ χαλαροί».

Όλα τα παραπάνω μεταφράζονται στο εντός έδρας σερί που έχει χτίσει ο Ποκετίνο στα λονδρέζικα ντέρμπι, τα οποία, λόγω των ιδιαιτεροτήτων που τα περιβάλλουν, είναι ειδικών συνθηκών. Από τη μέρα που ανέλαβε είναι αήττητος, έχοντας οκτώ νίκες και τέσσερις ισοπαλίες. Η Τσέλσι του Κόντε έμελλε να το βιώσει χτυπημένη με τα ίδια της τα όπλα. Από τη μέρα που ο Κόντε εφάρμοσε το 3-4-3 μετά τις κολλητές ήττες από Λίβερπουλ και Άρσεναλ τον Σεπτέμβριο, η ομάδα του έτρεξε ένα απόλυτο σερί 13 νικών, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ της Premier League. Κανένας προπονητής δεν κατάφερε να βρει αντίδοτο στην τακτική του, να ανοίξει χώρους στην καλά οργανωμένη άμυνα και ταυτόχρονα να κρατήσει τους απελευθερωμένους επιθετικούς μακριά από την εστία του γκολκίπερ του. Ο Κούμαν προσπάθησε να τον αντιμετωπίσει με παρόμοιο σχηματισμό, αλλά έφαγε τα μούτρα του. Η Σαουθάμπτον δέχθηκε πέντε γκολ από τους «Μπλε».

Win together, celebrate together.

Thank you for your incredible support this evening! #COYS pic.twitter.com/THfts1oOtb

— Tottenham Hotspur (@SpursOfficial) January 4, 2017

Ο Ποκετίνο έχει κατά καιρούς δοκιμάσει άμυνες με τρεις κεντρικούς αμυντικούς, έχοντας το πλεονέκτημα να διαθέτει στο ρόστερ του έναν ποδοσφαιριστή με τις ικανότητες του Ντάιερ, ο οποίος μπορεί από τη μία φάση στην άλλη να αγωνιστεί ως αμυντικό χαφ ή να γυρίσει τρίτος στόπερ. Το έκανε στο 1-1 με την Άρσεναλ και το δοκίμασε επίσης στο Vicarage Road, επικρατώντας 4-1 της Γουότφορντ πριν το ντέρμπι με την Τσέλσι σε κάτι που έμοιαζε περισσότερο με 3-5-2. Απέναντι στους «Μπλε» αφαίρεσε από την εξίσωση τον Σον, επανέφερε τον Ντεμπελέ, καθώς και τους Γουόκερ και Αλντερβάιρελντ και αυτό ήταν.

Η Τότεναμ «κατέβηκε» στο γήπεδο με την ψυχολογία και την προσήλωση που έχει εμφυσήσει ο Αργεντινός, φέροντας εις πέρας ένα πλάνο προσαρμοσμένο το σε αυτό της Τσέλσι. 3-4-3 εναντίον 3-4-3. Και μολονότι στο πρώτο μέρος οι δύο πλευρές έδειχναν να αλληλοεξουδετερώνονται, τα ατομικά χαρακτηριστικά των Σπερς αποδείχθηκαν περισσότερο αποτελεσματικά.

Η Τότεναμ είχε την κατοχή. Η ταχύτητα και τα ανεβάσματα των Γουόκερ και Ρόουζ περιόρισαν την επιθετική δραστηριότητα των Μόουζες και Αλόνσο. Η ανάγκη για κλείσιμο χώρων αλλοίωσε το πρέσινγκ από τους περιφερειακούς επιθετικούς (Αζάρ, Πέδρο) των «Μπλε», το οποίο με τη σειρά του έδωσε μεγαλύτερη ευχέρεια στους γηπεδούχους να φτιάξουν το παιχνίδι από την άμυνα. Από την πλευρά των Βερτόνγκεν και Ρόουζ κυρίως στο πρώτο μέρος, οι οποίοι με τη βοήθεια του Ντεμπελέ προκάλεσαν αρκετά προβλήματα και χάλασαν την αγωνιστική ισορροπία της ομάδας του Κόντε. Ο Ντεμπελέ με τον Γουανιγιάμα θωράκισαν την άμυνα και κυρίως ο δεύτερος ήταν μονίμως παντού στη μεσαία γραμμή, αποδεικνύοντας για μια ακόμα φορά το ρόλο-κλειδί που έχει, κάνοντας ευκολότερη τη δουλειά και των συμπαικτών του. Η Τότεναμ ήταν πιο δυνατή στον άξονα, παρουσιάζοντας μια συμπαγή εικόνα και κρατώντας τα δημιουργικά όπλα των συμπολιτών μακριά από τον καλό τους εαυτό. Όταν η Τσέλσι στο δεύτερο μέρος είχε περισσότερη κατοχή, οι Σπερς έδειξαν πιο έτοιμοι να αντεπιτεθούν.

Victor Wanyama vs Chelsea. Outstanding performance, one of the best summer signings easily. pic.twitter.com/X1aCmLR8MQ

— Jake. (@YedIin) January 6, 2017

Η ομάδα του Κόντε έμοιαζε να βρίσκεται μόνιμα ένα βήμα πίσω και η Τότεναμ την χτύπησε στην «Αχίλλειο Πτέρνα», στον αμυντικό που είναι... λιγότερο αμυντικός από την τριάδα. Αν το δίδυμο των κεντρικών μέσων ήταν κομβικό για τη διατήρηση της συνοχής, εκείνο των επιθετικών μέσων έφερε τη νίκη. Ο Ντέλε Άλι, ο οποίος κινήθηκε πολύ κοντά στην αντίπαλη περιοχή σε κεντρικές ζώνες του γηπέδου διατήρησε την τρομερή επαφή του με το γκολ, όντας ο μέσος με τα περισσότερα γκολ στην Premier League. Δεν είναι τυχαίο. Οι κινήσεις χωρίς τη μπάλα, ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τους χώρους και συντονίζεται με τις κινήσεις των συμπαικτών του, η δύναμη στον αέρα, οι εκτελέσεις. Ο 20χρονος που έχει μπει στο «μάτι» αρκετών μεγάλων της Ευρώπης κινήθηκε αρκετές φορές ως δεύτερος επιθετικός και σκόραρε με δύο κεφαλιές, ανάμεσα στους ίδιους αντιπάλους. Τον Αθπιλικουέτα και τον Μόουζες. Ο Έρικσεν έβγαλε μοιρογνωμόνιο, ο Ντέλε Άλι συντονίστηκε και οι Σπερς σημάδεψαν στον πιο αδύναμο αμυντικό κρίκο.

​

Το ότι η Τότεναμ εξελίσσεται συνεχώς διατηρώντας μια ραχοκοκαλιά παικτών σε καλές ηλικίες, είναι πολύ σημαντικό. Ο Ποκετίνο αποδεικνύει συνεχώς ότι είναι ιδανικός γι' αυτό και εξελίσσεται μαζί τους. Το plan b του με το 3-4-3, τον εντοπισμό των αδυναμιών της άμυνας και τον περιορισμών των επιθετικών όπλων ενός πανίσχυρου αντιπάλου με ένα μετρ της τακτικής στον πάγκο, είναι ένα πολύ σημαντικό δείγμα. Όπως και ο τρόπος που όλος ο οργανισμός κινείται συνεχώς μπροστά και ανεβάζει τις προσδοκίες. Ο Ντεμπελέ φανέρωσε ένα δείγμα των σκέψεων στα αποδυτήρια: «Με την ποιότητα που έχουμε, μπορούμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Πέρυσι δείξαμε ότι κάνουμε βήματα μπροστά και φέτος ποιος ξέρει; Τα πάντα είναι πιθανά...»