«Ολοι μιλούν για κρίση, αλλά είμαστε ακόμα αήττητοι στην Premier League κι αυτό δεν είναι... κρίση, είναι αστείο να λέγεται αυτό. Δεν υπάρχει χρόνος να μελαγχολώ ή να κλάψω...» τόνιζε ο Ντάιερ μετά τη νίκη - θρίλερ επί της Γουέστ Χαμ. Μια εβδομάδα αργότερα, οι Σπερς είναι εκτός Champions League, έχασαν στο Λονδρέζικο ντέρμπι από την Τσέλσι και βρέθηκαν στο -7 από την κορυφή. Μια νίκη για την Τότεναμ στα δέκα τελευταία ματς, η οποία απώλεσε και το... αήττητο. Τώρα;

Ποιες είναι οι αιτίες της κρίσης; Τα βρετανικά ΜΜΕ μιλούν για το ολέθριο λάθος της μετακόμισης στο Γουέμπλεϊ, στέκονται στο βάθος του ρόστερ που δεν είναι το μεγαλύτερο για υποχρεώσεις εντός κι εκτός συνόρων, για τις κακές μεταγραφές του καλοκαιριού, στην έλλειψη δημιουργικότητας, αλλά και στη λανθασμένη νοοτροπία της ομάδας.

«Εφιάλτης» ήταν ο χαρακτηρισμός που χρησιμοποίησε ο Αρσέν Βενγκέρ για να απεικονίσει την εικόνα της ομάδας του Γουέμπλεϊ τις σεζόν 1998-99 και 1999-00, με την Αρσεναλ να χάνει τα τρία από έξι ματς που έδωσε για το Champions League. «Ηταν μια καταστροφή» θα προσθέσει ο Εμάνουελ Πετί. Μπορεί η διοίκηση να έκανε τα πάντα για να βοηθήσει την ομάδα να μπει στο κλίμα, μπορεί ο κόσμος να ήταν σύμμαχος, αλλά δεν ήταν η ατμόσφαιρα του Γουάιτ Χαρτ Λέιν... Οι παίκτες δε συνήθισαν ποτέ τον ευρύχωρο αγωνιστικό χώρο, η πίεση δεν άγγιξε τον αντίπαλο και η Τότεναμ έχασε έξι βαθμούς στην προσπάθειά της για πρόκριση στην επόμενη φάση της διοργάνωσης.

Αμέσως μετά τον αποκλεισμό της από τη Μονακό, ο Μαουρίτσιο Ποκετίνο πρόσθεσε με νόημα «Αν είμαστε την επόμενη σεζόν στο Champions League, ίσως χρειαστεί να κάνουμε. Ίσως, θα πρέπει να προσθέσουμε περισσότερη ποιότητα στην ομάδα μας. Έχουμε ποιότητα; Ναι. Για να είμαστε ανταγωνιστικοί στην Premier League; Ναι. Αλλά όταν υπάρχουν προβλήματα τραυματισμών, είναι πάντα δύσκολο να είναι η ομάδα ανταγωνιστική στην Premier League και το Champions League». Η Τότεναμ χρειάστηκε τη διακοπή για να κερδίσει με το ζόρι τη Γουέστ Χαμ, ενώ πριν το ματς με τη Μονακό έγινε τεστ φυσικής κατάστασης για τους Κέιν, Ντεμπελέ, Βερτόνγκεν, Αλι. Η απουσία του περσινού πρώτου σκόρερ, αλλά και του Αλντερβέιρελντ επηρέασε αρκετά τους Σπερς και δεν υπήρξαν οι λύσεις για να επουλωθούν οι πληγές που άφησαν.

Η μεταγραφή του Γουαϊνιάμα αποδεικνύεται εξαιρετική, επιβλητική φιγούρα στη μεσαία γραμμή που αν είχε περισσότερες βοήθειες, η Τότεναμ θα έπαιρνε πολλά παραπάνω. Εξαιρετική κίνηση, αλλά αποδεικνύεται πως είναι και η μοναδική που πείθει μέχρι στιγμής. Τι γίνεται όμως με τις άλλες περιπτώσεις; Ο Γιάνσεν σκοράρει μόνο από την άσπρη βούλα, δεν είναι επικίνδυνος στο ανοιχτό παιχνίδι και δικαιώνονται αυτοί που τόνιζαν πως δεν θα προσφέρει περισσότερα από τον Σολδάδο. Ο Ν' Κουντού δεν έχει πείσει ακόμα, σφαίρα στα άκρα, αλλά έπαιξε μόλις 40 λεπτά στο Champions League, ενώ και στο ντέρμπι με την Τσέλσι δεν έκανε το κάτι παραπάνω. Οσο για τον Σισοκό, ο μέσος των... 30 εκατ. λιρών δεν έχει μπει ποτέ στο κλίμα της νέας του ομάδας. Αλλωστε, όταν έπαιξε κόντρα στη Λεβερκούζεν έκανε τα περισσότερα λάθη στο ματς.

«Δεν νομίζω ότι έχουμε δείξει αρκετή ποιότητα για να προκριθούμε στον επόμενο γύρο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε ποιοτική ομάδα. Πρέπει να βελτιώσουμε τη νοοτροπία μας» τόνιζε μετά την εντός έδρας ήττα από τη Μονακό ο Ποκετίνο, ωστόσο χρεώνεται το γεγονός πως οι παίκτες του δεν κατάφεραν να αποκτήσουν τη σωστή νοοτροπία που έπρεπε να είχαν κι εκτός συνόρων. Οι ποδοσφαιριστές του παρουσιάζονται χωρίς συγκέντρωση, απείθαρχοι και είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως σε έξι αγωνιστικά λεπτά κόντρα στην Τσέλσι δέχθηκαν δυο γκολ, ενώ η Μονακό είχε απαντήσει αμέσως στο γκολ που δέχθηκε στο Πριγκιπάτο.

Βέβαια, υπάρχουν κι αυτοί που τονίζουν πως η ομάδα δεν είναι σε κρίση, απλά πέρασε μια μελαγχολική εβδομάδα. Ωστόσο, όλοι συμφωνούν πως το πιο σημαντικό για να πάρει τα πάνω της είναι η απόκτηση ενός φορ που θα μπορέσει να δώσει στον Κέιν τις απαιτούμενες βοήθειες.