Όταν το 2014 είχε ρίξει «τίτλους τέλους» στην καριέρα του και στη συνέχεια έγινε πρόεδρος της Εστουδιάντες, ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν είχε δώσει μία υπόσχεση στους φίλους της ομάδας. Εφόσον η πληρότητα στο νέο γήπεδο ξεπερνούσε το 65%, τότε εκείνος θα φορούσε εκ νέου τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και θα επέστρεφε στην ενεργό δράση. Όπερ και εγένετο. Οι φίλαθλοι της Εστουδιάντες έκαναν το «καθήκον» τους και με τη σειρά του ο Βερόν... το δικό του. Τον προσεχή Ιανουάριο θα μπει ξανά στα γήπεδα και αυτή τη στιγμή προετοιμάζεται, προκειμένου να βρεθεί σε υψηλό αγωνιστικό επίπεδο, αν και θα βρίσκεται λίγο πριν τα 42 του. Μία μεγάλη επιστροφή, λοιπόν, βρίσκεται προ των πυλών, σαν τις παρακάτω πέντε, που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν.

Μαρκ Όφερμαρς
Μετά από μία σπουδαία καριέρα σε Άγιαξ, Άρσεναλ και Μπαρτσελόνα, τα συνεχόμενα προβλήματα στο γόνατο οδήγησαν τον Ολλανδό σε αποχώρηση από τους «μπλαουγκράνα» και το ποδόσφαιρο το 2004. Τέσσερα χρόνια μετά, όμως, κι ενώ ήταν γενικός διευθυντής στην Go Ahead Eagles, ο Όφερμαρς αγωνίστηκε σε έναν αγώνα παλαιμάχων, προς τιμήν του Γιαπ Σταμ. Η εξαιρετική του εμφάνιση οδήγησε πολλές ομάδες από Ολλανδία και Γερμανία να του ζητήσουν να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Παρά τις αρχικές του αντιρρήσεις, ο Ολλανδός είπε το «ναι», για λογαριασμό της Go Ahead Eagles. Αγωνίστηκε μία σεζόν, όμως οι ενοχλήσεις που ένιωσε εκ νέου στο γόνατο, τον οδήγησαν στην οριστική αποχώρηση από τα γήπεδα.

Ρομάριο
Τον Φεβρουάριο του 2008, όταν ήταν παίκτης-προπονητής της Βάσκο Ντα Γκάμα, ανακοίνωσε πως αποχωρεί από το ποδόσφαιρο, μετά από μία μεγαλειώδη καριέρα (και πάνω από 1000 γκολ, όπως λέει ο ίδιος) σε Ευρώπη και Λατινική Αμερική, αλλά και με την εθνική Βραζιλίας, με την οποία κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1994. Ήταν ήδη 42 και – όπως υποστήριξε – το αυξημένο βάρος του τον οδήγησε σε αυτή την επιλογή. Ωστόσο, το καλοκαίρι του 2009 τα... γύρισε. Λόγω μιας επιθυμίας (!) του πατέρα του να αγωνιστεί στην Αμέρικα, ο Ρομάριο επέστρεψε στα γήπεδα τον Νοέμβριο του 2009, φορώντας τη φανέλα της ομάδας από το Ρίο Ντε Τζανέιρο.

Γενς Λέμαν
Βασικό μέλος της αήττητης Άρσεναλ τη σεζόν 2003-04, ο Γερμανός επέστρεψε το 2008 στην πατρίδα του, προκειμένου να ολοκληρώσει την καριέρα του. Μετά από δύο χρόνια στη Στουτγκάρδη, ο Λέμαν «κρέμασε» τα γάντια του το καλοκαίρι του 2010. Την επόμενη σεζόν, όμως, η κακοτυχία χτύπησε την αγαπημένη του Άρσεναλ. Σέζνι, Φαμπιάνσκι και Μανόνε τραυματίστηκαν, με τους «κανονιέρηδες» να μένουν μόνο με έναν τερματοφύλακα, τον Αλμούνια. Έτσι, τον Μάρτιο του 2011, ο Αρσέν Βενγκέρ έπεισε τον Λέμαν να επιστρέψει στα γήπεδα. Μάλιστα, ένας μικροτραυματισμός του Αλμούνια στην προθέρμανση, πριν από έναν αγώνα με την Μπλάκμπουλ, έδωσε την ευκαιρία στον Λέμαν να καθίσει και πάλι κάτω από τα δοκάρια της Άρσεναλ. Ήταν ήδη 42 ετών και έγινε ο γηραιότερος παίκτης, που έχει αγωνιστεί ποτέ με τους Λονδρέζους στην Πρέμιερ Λιγκ.

Πολ Σκόουλς
Γέννημα-θρέμμα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, που αγωνίστηκε για 19 ολόκληρα χρόνια (1992-2011) υπό τις οδηγίες του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και κατέκτησε δεκάδες τίτλους. Μάλιστα, στις 5 Αυγούστου 2011 η Γιουνάιτεντ διοργάνωσε φιλικό αγώνα προς τιμήν του κόντρα στη New York Cosmos, με τον ίδιο στα 37 του να γίνεται στη συνέχεια μέλος του τεχνικού επιτελείου του συλλόγου. Ωστόσο, τα προβλήματα τραυματισμών, που έπληξαν την επόμενη σεζόν τους «μπέμπηδες», οδήγησαν τον Σκόουλς στην επιστροφή του στους αγωνιστικούς χώρους τον Ιανουάριο του 2012. Μάλιστα, οι εμφανίσεις του ήταν τόσο εντυπωσιακές, που δεν έμεινε στην ομάδα μέχρι το τέλος της σεζόν, αλλά ανανέωσε το συμβόλαιό του μέχρι το 2013, όταν και αποσύρθηκε οριστικά από το ποδόσφαιρο.

Χένρικ Λάρσον
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στη σουηδική Χέγκαμποργκ, πριν αργότερα βρεθεί σε Φέγενορντ, Σέλτικ, Μπαρτσελόνα και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αν και ο ίδιος είχε δηλώσει πως ήθελε να ολκληρώσει την καριέρα του στην ομάδα, που πρωτοέπαιξε ποδόσφαιρο, τελικά αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2009, ως ποδοσφαιριστής της Χέλσινγκμποργκ. Στη συνέχεια έπαιρνε μέρος σε αγώνες παλαιμάχων, με τον Λάρσον να παίρνει τη μεγάλη απόφαση να επιστρέψει στα γήπεδα το 2012. Ήταν ήδη 41 ετών, όταν έγινε μέλος της Råå IF, ομάδας της 5ης κατηγορίας της Σουηδίας. Έπαιξε μόλις έναν αγώνα, πριν το καλοκαίρι του 2013 τηρήσει την προ ετών υπόσχεσή του. Εντάχθηκε στην Χέγκαμποργκ, με την οποία αγωνίστηκε σε δύο παιχνίδια και ολοκλήρωσε την καριέρα του.