Είναι καλύτερος αλλά δεν κερδίζει…

Αν η ολιγόλεπτη διακοπή ενός αγώνα (για τη χρήση του VAR) αποσκοπεί στην επιβολή συνθηκών δικαιοσύνης, τότε αυτή η καθυστέρηση αξίζει τον κόπο και δικαιολογεί τον ρόλο και τον μισθό του κάθε εμπλεκόμενου διαιτητή σ’ έναν αγώνα. Όταν συμβαίνει το αντίθετο, τότε το πράγμα πάει αλλού. Για παράδειγμα, είναι απορίας άξιο τι είδε ο επικεφαλής του VAR στο Περιστέρι, ο κ. Παπαπέτρου, γιατί είτε είναι ακατάλληλος γι’ αυτή τη θέση λόγω περιορισμένης ικανότητας, είτε δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη. Δεν μπορεί δηλαδή μέσα από την αμέριστη βοήθεια της τεχνολογίας και την κατάρριψη και του τελευταίου επιχειρήματος για την ταχύτητα του αθλήματος και την ανθρώπινη αδυναμία, να μην είδε το χτύπημα του Μανούσου στη φάση του (υπέροχου) τέρματος του Βέλλιου. Πολλώ δεν μάλλον από τη στιγμή που ο ίδιος παίκτης, λίγα λεπτά νωρίτερα, είχε και πάλι στοχεύσει στον Βέλεθ για την αποδέσμευση του συμπαίκτη του, άρα συνέτρεχε λόγος εστίασης στη συμπεριφορά του συγκεκριμένου αθλητή στις στημένες φάσεις.

Πολύ συζήτηση σηκώνει και η φάση του κερδισμένου πέναλτι. Προσωπικά, εκτίμησα ότι η φάση ήταν αδιαμφισβήτητη, ότι υπήρχε ξεκάθαρο χτύπημα του Μπα στον Γιακουμάκη. Και ήρθε η βοήθεια της εικόνας όπου φαίνεται ότι ο Γάλλος μέσος αρχικά χτυπάει την μπάλα. Ωστόσο, είναι εξαιρετικά δύσκολη φάση, μπορεί να δικαιολογηθεί η απόφαση, αλλά ο συνδυασμός των δύο, καλλιεργεί συνθήκες ανισονομίας.

Στον Άρη τα έχουν με τους VARίστες, μπορούν όμως να τα βάλουν και με τους εαυτούς τους γιατί σ’ ένα ακόμη παιχνίδι δεν μετουσιώνουν την εμφάνισή τους. Γιατί η ιστορία δεν θα γράψει ότι ήταν καλύτεροι από τους αντιπάλους τους, αλλά ότι σ’ έναν ακόμη αγώνα δεν πιστοποίησαν την απόδοσή τους. Δεν το έκαναν, γιατί η τσαπατσουλιά και η προχειρότητα κατέστρεψαν δεκάδες προϋποθέσεις που δημιουργήθηκαν για να φτάσουν σε επίπεδο τελικής προσπάθειας. Διότι το πρόβλημα της τελικής πάσας δεν εμφανίστηκε μόνο στο Περιστέρι αλλά είναι ο σταθερός συνοδοιπόρος του Άρη από το ξεκίνημα της αγωνιστικής περιόδου με συνέπεια να χαρακτηρίζεται από τις πιο δημιουργικές ομάδες του Πρωταθλήματος, αλλά και τις πιο αναποτελεσματικές όταν φτάνει έξω από την περιοχή. Το μόνο που διαφέρει από αγώνα σε αγώνα είναι το πρόσωπο. Χθες, ήταν ο Ντάνιελ Μαντσίνι ο οποίος στερείται σταθερότητας.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει το στοιχείο του refuse to lose. Ο Γιάννης Φετφατζίδης ήταν ο βασικός εκφραστής αυτής της λογικής γιατί πολύ απλά είναι ό,τι ποιοτικότερο διαθέτει ο Άρης, είναι επίσης από τους ελάχιστους παίκτες του ελληνικού Πρωταθλήματος που μπορούν να ανατρέψουν τις ισορροπίες ενός αγώνα. Αν οι τελικοί αποδέκτες των πασών του ήταν στοιχειωδώς αποτελεσματικοί, τότε θα είχε φτάσει σε διψήφιο αριθμό ασίστ. Προς το παρόν έχει πέντε.

Υπάρχει επίσης και το αήττητο των επτά αγώνων. Η αξιολόγησή του εξαρτάται από τον αντικειμενικό στόχο της κάθε ομάδας, από το επίπεδο δυναμικής των αντιπάλων και από τη βαθμολογική θέση. Επί τούτου, ο Άρης έχει το δικαίωμα να χαμογελάσει, όχι όμως και να επαναπαυτεί και σίγουρα δεν μπορεί να «πανηγυρίσει». Γιατί παραμένει εκτός 6αδας και η παρηγοριά του είναι ότι απέχει δύο βαθμούς από την τέταρτη θέση. Στον ίδιο αριθμό αγώνων οι «κίτρινοι» συγκέντρωσαν 13 βαθμούς. Η ισοπαλία απέναντι σε ΑΕΚ και Ατρόμητο δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αρνητικά αποτελέσματα, δεν ισχύει όμως το ίδιο στα παιχνίδια απέναντι σε Πανιώνιο και Λαμία. Αυτοί οι τέσσερις βαθμοί, σε συνδυασμό με τις (εντός έδρας) απώλειες που προηγήθηκαν, είναι ο λόγος για τον οποίον ο Άρης δεν έχει ούτε έναν λόγο να νιώσει ευτυχισμένος ή δικαιωμένος για το αήττητο σερί των επτά αγώνων.

ΥΓ: Θα ακολουθήσει blog για το μπάσκετ. Σε πρώτη φάση απαιτείται η παραίτηση του Χάρη Παπαγεωργίου από την προεδρία της ΚΑΕ γιατί αποτελεί τον μοναδικό τρόπο δημιουργίας «απελευθέρωσης» του Άρη από τον Δημήτρη Γουλιέλμο. Γιατί κανείς δεν θα ρισκάρει να υπογράψει το παραμικρό έγγραφο με κίνδυνο δέσμευσης της περιουσίας του, σε μια εταιρία της οποίας τα χρέη προσδιορίζονται στα τρία εκατομμύρια ευρώ. Εφόσον ο κ. Παπαγεωργίου υποβάλλει την παραίτησή του, θα τρέξουν εξελίξεις σε διοικητικό επίπεδο με την εμπλοκή του ΑΣ Άρης και στη συνέχεια, αγωνιστικές. Εκεί, εκτιμώ ότι ο Σούλης Μαρκόπουλος δεν έχει πλέον κάτι να προσφέρει, παράλληλα, αν ο Άρης σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει να λύσει το ban και τα συμβόλαια των Ντραγκίτσεβιτς, Γκετσεβίτσιους. Λεπτομέρειες στο blog…