Θα μάθει να νικάει ποτέ;

Αυτό που κατάφερε απόψε ο Παναθηναϊκός στον Βόλο, διότι περί κατορθώματος πρόκειται, ήθελε μεγάλη προσπάθεια. Θέλει μεγάλη προσπάθεια απέναντι σε έναν αντίπαλο που έχει καταρρεύσει και έχει κοπεί στην μέση στο τελευταίο εικοσάλεπτο, να μην μπορείς να βάλεις ένα δεύτερο γκολ για να πάρεις το παιχνίδι. Όπως θέλει μεγάλη προσπάθεια αυτό που πέτυχε απόψε ο Κίκο Μακέντα, με ένα ρεσιτάλ αστοχίας, ένα μάθημα προχειρότητας στην τελική προσπάθεια. Δεν χάνονται αυτά που έχασε ο Ιταλός. Άντε να χάσεις ένα, δύο, όταν χάνεις τέσσερα, όταν σε κανένα από αυτά δεν βρίσκεις καν την εστία, υπάρχει θέμα και μάλιστα μεγάλο.

Κατόρθωμα και μάλιστα μεγάλο, είναι να δίνεις ένα τόσο φτηνό γκολ από πέναλτι σε μία ομάδα που φαινόταν ότι δεν μπορεί να απειλήσει. Το πούλημα της μπάλας από τον Κολοβό(για ακόμη ένα ματς πρωταθλήματος ήταν εξαφανισμένος και εκθέτει τον Δώνη που επιμένει στην χρησιμοποίησή του ακόμη και στην θέση του εσωτερικού μέσου) στην μεσαία γραμμή, το μαρκάρισμα του κάκιστου και σήμερα Γιόχανσον με τα... μάτια(τι άλλο πρέπει να γίνει για να κάτσει στον πάγκο ο Σουηδός μπακ και να παίξει ο Αποστολάκης) και το ανόητο μαρκάρισμα του Δώνη, είναι ένα μνημείο κακής αγωνιστικής συμπεριφοράς και έλλειψη συγκέντρωσης.

Ο Παναθηναϊκός βρήκε και πάλι το ιδανικό σενάριο στο παιχνίδι, προηγήθηκε από νωρίς με το πέναλτι του Χατζηγιοβάνη και στην συνέχεια θα μπορούσε μέχρι το 20᾽ να πετύχει και δεύτερο γκολ, αν στις λεπτομέρειες ήταν πιο σοβαρός. Το... τσαφ του Χατζηγιοβάνη και εκείνο του Χατζηθεοδωρίδη, κόστισαν δύο καλές εκτελέσεις από το τριφύλλι.

Αφού έκανε δώρο την ισοφάριση και παραλίγο να δεχθεί και ένα δεύτερο γκολ στις καθυστερήσεις, όντας τραγικός στο αμυντικό τρανζίσιον, στο δεύτερο ημίχρονο ο Δώνης διόρθωσε άμεσα την αρχική, λάθος ενδεκάδα του Παναθηναϊκού. Ο Νούνες πέρασε στην μεσαία γραμμή, όπου ήταν εξαιρετικός και ο Περέα στο πλευρό του Μακέντα. 442 και οι πράσινοι βρήκαν ισορροπία μεσοαμυντικά και από το 70᾽ και έπειτα... κατασκήνωσαν έξω από την περιοχή του Βόλου.

Όταν, όμως, χάνεις τα άχαστα, όταν δεν μπορείς να βάλεις την μπάλα στο πλεκτό, σε 4-5 κλασσικές ευκαιρίες, τότε είναι απίθανο να νικήσεις. Ο Παναθηναϊκός πέταξε και πάλι βαθμούς, απέδειξε πως η φετινή του έκδοση έχει την γκέλα στο... αίμα της και εδώ έρχεται η μεγάλη αγωνιστική εικόνα να καταδείξει το μεγάλο πρόβλημα του συνόλου του Δώνη.

Με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου, ο Παναθηναϊκός έχει μόλις τέσσερις νίκες σε δεκατρία παιχνίδια! Ανάλογη επίδοση δεν έχει ξαναυπάρξει στο παρελθόν και τόσο το προπονητικό επιτελείο όσο και οι ποδοσφαιριστές θα έπρεπε να ευχαριστούν τον Γιάννη Αλαφούζο για την γνωστή τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ που έχει αφαιρέσει την διεκδίκηση κάθε στόχου την φετινή αγωνιστική περίοδο στο πρωτάθλημα, ρίχνοντας τις απαιτήσεις στα τάρταρα!

Αν μιλούσαμε για κανονικό Παναθηναϊκό, η επίδοση των τεσσάρων νικών σε δεκατρία ματς θα ήταν απλά ΜΗ ΑΠΟΔΕΚΤΗ. Σε αυτόν τον Παναθηναϊκό αύριο ξημερώνει Δευτέρα και το πρότζεκτ προχωρά κανονικά. Άλλο ζητούμενο κι αυτό, το πρότζεκτ αξιοποίησης των παιδιών από την ακαδημία, αλλά δεν είναι η ώρα να το ανοίξουμε. Θα έρθει η στιγμή και οι αριθμοί είναι πραγματικά αμείλικτοι και ομολογούν την πάσα αλήθεια!

Ο Παναθηναϊκός και άλλες χρονιές είχε αρκετά χαμηλό μπάτζετ(όπως τις δύο πρώτες με τον Γιάννη Αναστασίου) αλλά και νίκες έπαιρνε και Κύπελλο κατακτούσε και γενικά η ομάδα μέσα στο γήπεδο είχε τον τρόπο να παίρνει τα ματς και να είναι πάντα στις υψηλές θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.

Αυτή η ομάδα, η ομάδα του Γιώργου Δώνη, αδυνατεί να μάθει να νικάει. Αδυνατεί φέτος να πάρει μία δεύτερη σερί νίκη, αδυνατεί να εξελιχθεί μέσα από τα αποτέλεσματα και αν συνεχίσει έτσι, είναι δεδομένο πως θα γράψει... ιστορία, με την συμμετοχή της στα play-out. Και εκεί αυτομάτως, αν δηλαδή ο Παναθηναϊκός δεν τερματίσει στην πρώτη εξάδα, η χρονιά στο πρωτάθλημα τελειώνει. Φινίτο τον πρώτο μήνα της άνοιξης! Τα υπόλοιπα ματς μέχρι το φινάλε θα είναι χειρότερα και από φιλικά προετοιμασίας, θα είναι ένα ατέλειωτο μαρτύριο που θα μπορεί να φτιάξει κάπως μόνο αν δούμε στην ενδεκάδα πιτσιρικάδες από τα φυτώρια. Και θα πρέπει να κριθούν οι πάντες σε αυτό το ενδεχόμενο...

Για να μην συμβεί αυτό, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του δεκατρία ακόμη παιχνίδια, στα οποία θα πρέπει επιτέλους να βάλει στο ντουλάπι την τεράστια αφέλεια που παρουσιάζει πάνω στο χορτάρι με απόλυτη ευθύνη του προπονητή του, θα πρέπει να γίνει πιο ουσιαστικός, πιο παραγωγικός και φυσικά πιο σταθερός!

Για ομάδα που δουλεύει με τον ίδιο προπονητή εδώ και 1.5 χρόνο και στο αρχικό της σχήμα οι προσθήκες είναι ελάχιστες, δεν δικαιολογείται σε καμία περίπτωση αυτό το συνεχόμενο ένα βήμα μπροστά και δέκα πίσω...