Καταραμένη μέρα

Μέρα παρά μέρα μαθαίνουμε και διαβάζουμε για τα σοβαρά επεισόδια που γίνονται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μεταξύ οπαδών. Το γράφαμε και προχθές… Κάτι γίνεται. Κάτι έχουν πάθει…

Από τη μία πιστεύω ότι έχουν «σαλέψει» τα μυαλά από το ότι δεν συναντιούνται στα γήπεδα κατά τους αγώνες και έτσι οι μεν αντιμετωπίζουν του δε σαν… εξωγήινους, επιδιώκοντας την εξολόθρευσή τους.

Από την άλλη θεωρώ ότι η πολύ μεγάλη προβολή του κάθε γεγονότος, δίνει κακό παράδειγμα και ταυτόχρονα δημιουργεί μία παράξενη ανάγκη μίμησης στους άλλους που κάθονται και το διαβάζουν…

Η ατιμωρησία παίζει πάντα ρόλο, μια και δεν προκαλείται καμία ανησυχία και κανένας φόβος σε όσους οργανώνουν ραντεβού και επιθέσεις.

Από εκεί και πέρα η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, η αξία της ανθρώπινης ζωής που έχει χαθεί, η τεχνολογία και οι αρνητικές διευκολύνσεις-βοήθειες που «προσφέρει», αλλά και κάποιες πολιτικές-ιδεολογικές διαφορές που τώρα τελευταία έχουν μεγαλώσει, ανάβουν τα αίματα.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά διαβάζοντας και πάλι την επικαιρότητα…

Σαν σήμερα το 1991, οι Ευθύμης Λιάκας και Κώστας Ντόλιας, επέστρεφαν μετά από τον τελικό κυπέλλου μπάσκετ ΠΑΟΚ-Πανιώνιος. Οι δολοφόνοι τους περίμεναν στην έξοδο του Αγίου Στεφάνου και τους έκαψαν ζωντανούς μέσα στο αυτοκίνητο στο οποίο έριξαν βόμβα μολότοφ! (Είναι που οι μολότοφ δεν έχουν σκοτώσει ανθρώπους, όπως είπε και ο κύριος Κυρίτσης πριν εβδομάδες…).

Σήμερα, εν έτη 2019 γίνεται η δίκη για τον θάνατο-δολοφονία του Νάσου, του Κύπριου οπαδού του ΠΑΟΚ, ο οποίος έφευγε από την Τούμπα το 2017 και κάπου στην Αγίου Δημητρίου δέχθηκε επίθεση από άλλους οπαδούς. Στην προσπάθειά του να διαφύγει τον σκότωσε αυτοκίνητο!

Οι τρεις αυτοί ΠΑΟΚτσήδες χάθηκαν από τη μία στιγμή στην άλλη… Χωρίς να προκαλέσουν, χωρίς να δώσουν ραντεβού όπου κινδυνεύεις ανά πάσα ώρα και στιγμή…

Γιατί πρέπει να θρηνήσουμε και άλλους; Με όσα γίνονται για εκεί πάμε…

* Μια και αναφερθήκαμε σε θέματα προβολής και επικαιρότητας…

Στο κλειστό του ΠΑΟΚ και σε αγώνα βόλεϊ, ένας και μόνο ένας ανόητος μίλησε στον αθλητή του Ηρακλή Φέργκιουσον, χρησιμοποιώντας ρατσιστικό σχόλιο. Ντροπή και αίσχος για τον έναν. Κανείς δεν ακολούθησε και ίσα-ίσα όλοι οι γύρω έκοψαν αυτή την ανοησία. Από αυτό το σημείο όμως, μέχρι να φθάσουμε στο να γίνεται (μετά από πολλές ώρες) οργανωμένη προσπάθεια για να χαρακτηριστεί ο κόσμος του ΠΑΟΚ, είναι κάτι το οποίο προκαλεί μεγαλύτερη αγανάκτηση και ένταση σε σχέση με το απαράδεκτο μεμονωμένο περιστατικό. Ο ένας λοιπόν δεν έχει μυαλό. Οι πολλοί (που θυμίζουμε ότι ΠΟΤΕ δεν καταδίκασαν συνθήματα και αναφορές σε Τούρκους και Οθωμανούς λες και αυτά είναι άσχετα με ρατσιστικές διαθέσεις) μήπως πρέπει να προσέξουν λίγο παραπάνω μέρες που είναι, τι είδους λάδι ρίχνουν στη φωτιά; Όλοι έχουμε ευθύνες και πάντα πρέπει να κάνουμε δεύτερες και τρίτες σκέψεις για ότι κάνουμε, γράφουμε και λέμε…

* Πάμε και σε κάτι άλλο που έγινε (;) στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ.

Με αφορμή το χθεσινό Συμβούλιο και μία ατάκα των ξένων της Επιτροπής Παρακολύθησης, πήγε να ανοίξει (δημοσιογραφικά) θέμα Grexit. Σήμερα στο ραδιόφωνο (Arena 89,4) o Γιώργος Χατζησαρόγλου που ήταν παρών, έδωσε την πραγματική διάσταση: «Η λέξη ειπώθηκε αλλά με αρνητικό πρόσημο. Είπαν ότι δεν συζητούν αυτή τη στιγμή για Grexit. Απλά θέλουν πάντα να μειώνουν οτιδήποτε θα μπορούσε να οδηγήσει σε κάτι τέτοιο. Η επιτροπή παρακολούθησης αναγνώρισε ότι έχουν γίνει τεράστια βήματα τον τελευταίο χρόνο προς τη θετική κατεύθυνση».

Πέρα από αυτό το γεγονός και επειδή εμείς εδώ ζούσαμε και πριν 3-5-10-15 χρόνια, υπάρχει κανείς που μπορεί να κάνει συγκρίσεις γεγονότων ΜΕΣΑ και γύρω από τα γήπεδα τώρα, σε σχέση με τα χρόνια της Παράγκας, του κοριόπολις ή της Οργάνωσης που μετονομάστηκε σε Συμμορία και το αντίστροφο; Τότε, ΟΛΟΙ ξέρουν ότι η αδικία γεννούσε βία. Δεκάδες τα περιστατικά! Τώρα, όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ και στους αγώνες ΑΕΚ-Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, τι σχέση έχουν με όλα εκείνα;

Όπως δεν έχουν σχέση βέβαια και τα ραντεβού των χούλιγκαν σε πλατείες, γειτονιές και συνδέσμους, με αφορμή ακόμη και αγώνες βόλεϊ γυναικών, με όσα τότε συνέβαιναν, μετά από τα απίθανα-προκλητικά και προμελετημένα σφυρίγματα των γνωστών διαιτητών, που ευτυχώς μας έχουν αφήσει…