Στην ταινία «Apocalypto» ο Τζάγκουαρ Πόου, αφού συνειδητοποιεί το μέγεθος της δύναμής του, έχοντας βουτήξει στους καταρράκτες δίχως να «σημαδέψει» το κορμί του, χτυπάει δυνατά το στήθος του και αναφωνεί… «με λένε γοργοπόδαρο». Λίγα δευτερόλεπτα πριν είχε ξεφύγει από την παγίδα που του είχαν στήσει μέλη μιας πολεμοχαρούς φυλής και πατώντας στο έδαφος των προγόνων του, νιώθει ότι πλέον το παιχνίδι είναι στα χέρια του.

Την ίδια ασφάλεια νιώθει και ο Ντάνι Λάρσον όταν πατάει στο χορτάρι. Αισθάνεται ότι αυτό το έδαφος είναι δικό του. Η ταχύτητα είναι το κύριο χαρακτηριστικό του, αυτή συνδυάζεται με άριστη τεχνική κατάρτιση και το μίγμα είναι αν μη τι άλλο… θανατηφόρο. Πριν από κάμποσα χρόνια, είχε ερωτηθεί για την έκρηξη αλλά κυρίως για την ικανότητα του να αναπτύσσει ραγδαία την ταχύτητά του μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Για την ακρίβεια, ήταν την εποχή που είχε ετοιμάσει βαλίτσες για Γερμανία, αλλά εκείνη η μεταγραφή στην Καϊζερσλάουτερν δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. «Πιστεύω ότι είναι γενετικό γιατί την ίδια ταχύτητα είχε και η μητέρα μου», είχε πει καθώς προέρχεται από αθλητική οικογένεια (σ. σ. ο αδερφός του Σαμ αγωνίζεται στη Φέγενορντ) καθώς η μητέρα του ήταν σπρίντερ.

Βέβαια, πολλοί άνθρωποι «γεννιούνται» με συγκεκριμένα χαρίσματα, λίγοι όμως τα καλλιεργούν. Ο Λάρσον το έκανε κι ενδεχομένως να δείχνει ακόμη γρηγορότερος απ’ ότι στην πραγματικότητα είναι, καθώς πριν από το ποδόσφαιρο, διακρίθηκε στο Floorball. «Είναι σαν το χόκεϊ, παίζεται σε γήπεδο διαστάσεων του βόλεϊ και για να επιβιώσεις θα πρέπει να έχεις ταχύτητα κινήσεων αλλά και σκέψης. Νομίζω ότι τα χαρακτηριστικά που απέκτησα μέσα από την ενασχόληση μου με το Floorball, τα έχω και στο ποδόσφαιρο», είχε πει σε μια συνέντευξή του σε ιταλικό ΜΜΕ, όταν είχε εκφράσει το όνειρο της μεταγραφικής σε σύλλογο του Campionato.

Ο Λάρσον δεν κατάφερε να μετακομίσει στην Ιταλία, παραμένει όμως ένας από τους ήρωες της Μάλμε (κατέκτησε το Πρωτάθλημα του 2010), έπαιξε στην Ισπανία κι αν κανείς ρίξει μια ματιά στην καριέρα του θα διαπιστώσει ότι με εξαίρεση τη Γρανάδα, δεν υπήρξε ομάδα στην οποία δεν ήταν αποδοτικός. Τούτο έχει εξήγηση καθώς στην ισπανική ομάδα είχε τοποθετηθεί αριστερός μπακ, με συνέπεια να χάσει την αυτοπεποίθησή του και κυρίως την αγωνιστική ταυτότητά του.

Από το 2015 έως και στα τέλη του περασμένου Γενάρη, όταν ήρθε (χαμογελαστός) στη Θεσσαλονίκη για λογαριασμό του Άρη, ο Σουηδός πέρασε μια γεμάτη τριετία στην Τουρκία κι εκεί κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ίδιο παντού. Γενικώς, οι μήνες στην Τουρκία στοιχειοθέτησαν μια μοναδική εμπειρία σαν αυτή που είχε ζήσει στον… ιστορικό αγώνα της Γκαζιαντέπσπορ με την Τραμπζονσπόρ καθώς εκείνες οι στιγμές θα παραμείνουν στον σκληρό δίσκο του μυαλού του μέχρι τα βαθιά γεράματα (http://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1316908/otan-o-larson-ezise-apolyto-haos).

Είναι η μεταγραφή του χειμώνα;

Έχοντας πετύχει δύο γκολ σε επτά αγώνες, αν υπήρχε σχετικό δημοψήφισμα, ενδεχομένως ο 32χρονος Σουηδός να συγκέντρωνε το πλήθος των ψήφων. Η περίπτωσή του ουσιαστικά καταδεικνύει την εμπειρία αλλά και τις έξυπνες επιλογές των ανθρώπων του Άρη καθώς προστίθεται σ’ αυτές που προϋπήρχαν από το καλοκαίρι. Τα δύο γκολ είναι αυτά που έχει προσφέρει ο βάσει στατιστικής, η αλήθεια είναι όμως ότι ενίσχυσε την επιθετικότητα της ομάδας, με τα χαρακτηριστικά του προσέδωσε αποτελεσματικό transitionπαιχνίδι στην επίθεση και γενικώς αποδεικνύει γιατί αυτός ο παίκτης, πριν από 2-3 χρόνια, έφτασε να αξιολογείται από το transfermarkt περί των 3.5 εκατομμυρίων ευρώ.