Το ζητούμενο για τον Πανιώνιο ανεβαίνοντας στην Θεσσαλονίκη ήταν να δείξει αντίδραση μετά την εντός έδρας ήττα από τον Απόλλωνα σε ένα ματς που οι περισσότεροι θεωρούσαν χαμένο λόγω τόσο της κατάστασης του αντιπάλου, αλλά κυρίως λόγω της κούρασης (γι αυτό και η τεχνική ηγεσία έδωσε διήμερο ρεπό στις αρχές της εβδομάδας) αλλά των λίγων επιλογών της τεχνικής ηγεσίας, οι οποίες επιλογές έγιναν λιγότερες και με την απουσία του Μασούρα που προοριζόταν για την βασική ενδεκάδα αλλάζοντας ξανά τα πλάνα του μια ημέρα πριν τον αγώνα.

Με μια ενδεκάδα η οποία θα αγωνιζόταν για πρώτη φορά, με ότι μπορεί αυτό να επιφέρει ως προς την εικόνα της ομάδας- τις περισσότερες φορές πάντως επιδρά αρνητικά -, αλλά και τις συνθήκες που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια με την αναγκαστική αλλαγή του Μαξίμοβιτς, οι «κυανέρυθροι» ήξεραν ότι θα έπρεπε να υπερβάλουν εαυτό για να φύγουν με ένα θετικό αποτέλεσμα.

Το ματς ξεκινάει με τις καλύτερες προϋποθέσεις για τον Ιστορικό, αφού το δολοφονικό τάκλιν του Μπάσα πάνω στον Μαξίμοβιτς, άφησε τον Αρη με δέκα παίκτες από νωρίς. Παρόλα αυτά, ο εφησυχασμός από το αριθμητικό πλεονέκτημα, αλλά και το γεγονός ότι μεσούσης της σεζόν δύσκολα μπορούν να γίνουν τεράστιες βελτιώσεις ειδικά όταν προσπαθείς από το Γενάρη να φτιάξεις ξανά από την αρχή μια νέα ομάδα, συντέλεσε ώστε οι παίκτες του Άκη Μάντζιου να μην εκμεταλλευτούν τους κενούς χώρους.

Με πολλά λάθη στις μεταβιβάσεις, αλλά και τις γραμμές μακριά η μία από την άλλη προκάλεσε τις φωνές του Μάντζιου που φώναζε συνεχώς οι γραμμές να είναι κοντά. Την ίδια ώρα ο Αρης όσο είχε δυνάμεις έκρυβε το αριθμητικό του μειονέκτημα και με τον Λάρσον σε τρομερή ημέρα με δύο μπαλιές έβγαινε στην αντεπίθεση και παραλίγο να το πληρώσει αλλά ο Κότνικ ήταν εκεί να πει όχι.

Παρόλα αυτά, ο Πανιώνιος θα μπορούσε να προηγηθεί με το τρομερό σουτ του Ντουρμισάι, το οποίο έβγαλε στην γωνία του ο Κουέστα. Με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου οι «κυανέρυθροι» βρέθηκαν πίσω στο σκορ από το πουθενά σε μια φάση που είναι καθαρά λάθος εκτίμηση του Κότνικ. Ένα γκολ που θα μπορούσε να σκοτώσει ψυχολογικά την ομάδα. Εκεί όμως φάνηκε ο χαρακτήρας και το πόσο μετράει αυτή η φανέλα, αφού κατάφερε να αντιδράσει και άμεσα να ισοφαρίσει με τον Τσιλούλη, μόλις λίγα λεπτά μετά το 1-0, μην επιτρέποντας στον Αρη να χτίσει πάνω στο προβάδισμα και να μπει στην διαδικασία να προστατέψει το υπέρ του προβάδισμα.

Στη συνέχεια ο Πανιώνιος προσπάθησε να σβήσει το ματς αλλά τα ατομικά λάθη ειδικά στις μεταβιβάσεις έδωσαν το δικαίωμα στον αντίπαλο στα τελευταία λεπτά να πιστέψει ότι μπορεί να κλέψει τη νίκη. Ανεξαρτήτου εμφάνισης, ο Πανιώνιος επιστρέφει από την Θεσσαλονίκη με τον βαθμό της ισοπαλίας κόντρα σε έναν φορμαρισμένο και πραγματικά καλό αντίπαλο, βαθμός πολύτιμος για την παραμονή ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως οι ομάδες που βρίσκονται κάτω από τον ίδιο στην βαθμολογία έχασαν ή δεν κέρδισαν.

Πλέον, εδώ που έχει φτάσει το πρωτάθλημα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο κάτι. Πράγματι ορισμένες φορές η εικόνα της ομάδας δεν είναι η καλύτερη δυνατή, απόρροια του λάθους του καλοκαιριού με την πρόσληψη του Ζοσέ Ανιγκό και την καμμένη γη που άφησε πίσω του ο Γάλλος τεχνικός. Ένα λάθος που ο Πανιώνιος θα το πληρώνει μέχρι το τέλος της σεζόν κι ευτυχώς για την διοίκηση η οποία κάνοντας την αυτοκριτική της δεν κόλλησε σε βολικά ψέμματα και αποφάσισε νωρίς να αλλάξει σελίδα, αφού πάνω απ' όλα αυτό που μετράει είναι το καλό του συλλόγου.

Αυτό που προέχει είναι η σωτηρία της ομάδας, με τα οποία θέματά της-απουσίες, καταπονημένοι παίκτες, αργοπορημένη ενίσχυση, και όσοι ζούνε από μέσα τον οργανισμό γνωρίζουν καλά ότι η όσο γρηγορότερη παραμονή ισοδυναμεί με τεράστια επιτυχία. Και μπορεί στον κόσμο αυτό να μην αρέσει αφού τα προηγούμενα χρόνια είχε συνηθίσει σε μεγαλεία, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα ώστε να καταλάβουν ότι φέτος η χρονιά είναι και θα είναι δύσκολη μέχρι να οριστικοποιηθεί η παραμονή. Και ίσως η φετινή σεζόν να είναι διδακτική για το μέλλον ως προς το πως θα πρέπει να πορευτεί στο μέλλον με το μοντέλο που προκάλεσε τον θαυμασμό της ποδοσφαιρικής Ελλάδας.

ΥΓ. Από χθες το βράδυ γίνεται μια προσπάθεια δημιουργίας εντυπώσεων περί εύνοιας του Πανιωνίου από τις αποφάσεις του Αριστομένη Κοτσιαύτη και πως η διαιτησία ήταν αυτή που έδωσε τον βαθμό. Θέσφατο για μένα-σε αντίθεση με την πλειοψηφία των οπαδικών δημοσιογράφων-είναι να παραδέχομαι την εύνοια και την αδικία των διαιτητικών αποφάσεων ανεξαρτήτου αντιπάλου. Και επειδή τα γραπτά μένουν, εδώ ήμασταν και είχαμε γράψει πως στον πρώτο γύρο ο Άρης δικαίως διαμαρτυρόταν για την φάση του Ματέο Γκαρσία και την μη υπόδειξη πέναλτι. Τώρα βλέπουμε μια προσπάθεια μείωσης του βαθμού του Πανιωνίου στο «Κλεάνθης Βικελίδης» λέγοντας πως η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα. Και λέω εγώ, ναι καθόρισε το αποτέλεσμα γιατί στο 9ο λεπτό δεν δίνει καθαρό πέναλτι στο γκρέμισμα του Ντουρμισάι από τον Μπάσα, το οποίο όμως δεν αναφέρεται πουθενά.

Μετά υπάρχουν διαμαρτυρίες εκ μέρους των «κιτρίνων» για το κοντρόλ του Τσιλούλη στο γκολ της ισοφάρισης. Σε μια φάση δύσκολη (το παραδέχονται και οι ίδιοι οι ρεπόρτερ Αρη) που ούτε το ριπλέι δεν διευκρινίζει αν την πήρε με το χέρι, έχουν βγει μοιρογνωμόνια και μετράνε αν η μπάλα δεν στρώθηκε δύο μέτρα μπροστά και το αν στρώθηκε στο πόδι. Πάμε παρακάτω και στο χέρι του Μακρύλλου στο 86'. Είδαμε την ΠΑΕ Αρης να βγάζει κολλάζ κάνοντας σύγκριση με το αντίστοιχο χέρι του Τζανακάκη στο ματς με τον ΠΑΟΚ. Και αμέσως θυμήθηκα πως για το χέρι αυτό οι ίδιοι έλεγαν πως - ΣΩΣΤΑ – δεν υπήρχε καμία παράβαση και πως δεν θα έπρεπε να δοθεί πέναλτι υπέρ του αιωνίου του αντιπάλου. Επειδή η φάση του Μακρύλλου είναι ίδια ακριβώς με το χέρι μάλιστα κολλημένο ας αποφασίσουν πάνω. Δεν μπορεί το χέρι του παίκτη του Αρη να μην είναι πέναλτι αλλά του Πανιωνίου να είναι. Δεν γίνεται και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Τέλος, εκτός από τον Αρη, παράπονα έχει και ο Πανιώνιος για την διαιτησία, τόσο για το 1-0 αφού στην φάση που κερδίζει το φάουλ η ομάδα του Σάββα Παντελίδη, οι δύο παίκτες πάνε ώμο με ώμο και ο Κοτσιαύτης δίνει φάουλ. Τι θέλω να πω με αυτά τα παραδείγματα; Οτι η διαιτησία δεν αδίκησε τον Αρη κι επ' ουδενί δεν ευνόησε τον Πανιώνιο. Απλά τα πράγματα.

ΥΓ1. Ενα τεράστιο respect στους φίλους του Αρη για το πανό που έβγαλαν για την Ρενάτα. Τα έχουμε πει αντίπαλοι ναι για 90 λεπτά, εχθροί όμως όχι. Μπράβο και στους παίκτες του Πανιωνίου που πήγαν στην εξέδρα κι ευχαρίστησαν τα παιδιά. Αυτό είναι το ποδόσφαιρο που όλοι ονειρευόμαστε και αγαπάμε. Και το σίγουρο είναι ότι το χάρηκε και η Ρενάτα.

ΥΓ2. Για το δολοφονικό τάκλιν του Μπάσα δεν έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω. Ευτυχώς ο Μαξίμοβιτς δείχνει να γλιτώνει τα χειρότερα. Όσο για τον Μπάσα θα πρέπει να καταλάβει ότι κακό στην ομάδα του έκανε τόσο χθες όσο και για τα επόμενα ματς.

ΥΓ3. Ο Αρης δικαίως βρίσκεται στην 5η θέση και αν δεν αυτοκτονήσει θα βγει στην Ευρώπη, άλλωστε είναι καλύτερος από όλους τους ανταγωνιστές του που βρίσκονται στο γκρουπ ομάδων που παλεύουν για την 5η θέση.