Έτσι δεν... ΠΑΣ πουθενά!

Στο Αγρίνιο έκανε μία φάση σε ολόκληρο το παιχνίδι και νίκησε, παρότι έπαιξε με την φωτιά στο δεύτερο ημίχρονο. Το καμπανάκι χτύπησε αλλά πέρασε έτσι, καθώς υπερίσχυσε το γεγονός πως νίκησε με παίκτη λιγότερο και πανηγύρισε την πρώτη νίκη μέσα στο 2019. Στην Λιβαδειά έκανε πάλι μία φάση αλλά δεν είναι κάθε μέρα... γιορτή και πέταξε δύο βαθμούς στα σκουπίδια απέναντι σε έναν χαμηλής δυναμικότητας αντίπαλο. Και πάλι το καμπανάκι ήχησε δυνατά αλλά όπως φάνηκε δεν ακούστηκε.

Στα Γιάννενα έκανε την πρώτη του ευκαιρία στο 87' και αυτή την φορά, πήρε ότι του άξιζε βάσει της εικόνας του πάνω στο χορτάρι. Δηλαδή τίποτα. Όταν σε συνεχόμενα παιχνίδια προκαλείς την τύχη σου με αυτά που δεν κάνεις μέσα στο γήπεδο, αργά ή γρήγορα θα χάσεις.

Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την τριάδα των παιχνιδιών στην επαρχία βάζοντας στο σακούλι μόλις τέσσερις βαθμούς όταν έπρεπε το... λιγότερο να βάλει έξι και το χειρότερο δεν είναι μόνο η φτωχή συγκομιδή αλλά η εικόνα του συνόλου του Δώνη, το οποίο βλέπει την αγωνιστική του εικόνα να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, ειδικά στην ανάπτυξη και την δημιουργία.

Το «τριφύλλι» αντί να παρουσιάζει βελτίωση, έχει πάρει την... κατηφόρα και παρουσιάζει την εικόνα ενός συγκροτήματος που αδυνατεί να παράξει φάσεις. Άρα αδυνατεί να φτιάξει πιθανότητες επικράτησης. Σύμφωνοι, από την αρχή της χρονιάς αυτός ο Παναθηναϊκός δεν έφτιαχνε δέκα φάσεις σε κάθε ματς αλλά τουλάχιστον 4-5 ευκαιρίες τις είχε. Η τριάδα αυτή των αναμετρήσεων μακριά από το ΟΑΚΑ, δείχνει πως οι «πράσινοι» έχουν σοβαρό πρόβλημα και αν δεν το λύσουν πολύ δύσκολα θα καταφέρουν να μπουν στην πεντάδα.

Απόψε στους Ζωσιμάδες, ο Παναθηναϊκός δεν πήρε τίποτα από τον Κουρμπέλη, δεν πήρε τίποτα από τον Χατζηγιοβάνη που ήταν εκτός παιχνιδιού, ο Μπουζούκης είχε ένα ρεσιτάλ βιαστικών και άστοχων επιλογών ενώ και οι ακραίοι μπακ-χαφ δεν έδωσαν το παραμικρό. Ο μόνος που το πάλεψε ήταν ο Σταϊκος αλλά κι αυτός ήταν απελπιστικά μόνος ενώ ο Καμπετσής αν και εντελώς αποκομμένος στην κορυφή της επίθεσης, μπόρεσε στο φινάλε να δώσει την ασίστ στον Γιόχανσον που νικήθηκε από τον Βελλίδη στην μοναδική ευκαιρία του Παναθηναϊκού στο παιχνίδι. Σίγουρα επηρέασαν και οι δύο αναγκαστικές αλλαγές στο πρώτο τέταρτο(Κουλιμπαλί-Ινσούα) αλλά το παιχνίδι τελείωσε στο 95΄, ογδόντα λεπτά αργότερα...

Ο ΠΑΣ ήταν καλύτερος, είχε περισσότερη ηρεμία και ενέργεια αλλά ούτε και εκείνος είχε σημαντική παραγωγή φάσεων. Ο Διούδης έβγαλε την κεφαλιά του Κλάους στο πρώτο ημίχρονο και οι σέντρες προς το κεφάλι του έμπειρου φορ ήταν ξεκάθαρο πως ήθελαν μεγάλη προσοχή από την άμυνα του Παναθηναϊκού.

Ο Μαυρομμάτης, όμως, πιάστηκε στον ύπνο στην φάση του 73', ο Κλάους αξιοποίησε την εξαιρετική σέντρα του Νικολιά και έκρινε το παιχνίδι.

Εξάλλου, με εξαίρεση την ευκαιρία του Γιόχανσον, ο Παναθηναϊκός περιορίστηκε στο να κάνει σέντρες από απόσταση, δεν είχε καμία υπομονή στο να γυρίσει την μπάλα και μοιραία δεν κατάφερε να βρει το γκολ της ισοφάρισης.

Πλέον, ο Παναθηναϊκός έχει κάνει πολύ δύσκολη την ζωή του για την πέμπτη θέση και είναι ξεκάθαρο πως με αυτή την εικόνα αργά ή γρήγορα θα χάσει το... τρένο της πέμπτης θέσης. Ειδικά τώρα που το πρόγραμμα γίνεται αρκετά δύσκολο, το σύνολο του Δώνη θα πρέπει να επιστρέψει στις βασικές αρχές της ταυτότητάς της για να μπορέσει να πάρει τους πόντους που χρειάζεται για να σβήσει την ποινή της ΟΥΕΦΑ.

Σε αντίθετη περίπτωση και με τις προσδοκίες που γέννησε αυτή η φουρνιά, θα μιλάμε για ποδοσφαιρική αυτοκτονία...

Υ.Γ1: Στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό, τα μικρόφωνα της μετάδοσης έπιασαν τον Γιώργο Δώνη να φωνάζει με όλα τα δίκια του κόσμου: «Δεν μιλάμε, δεν μιλάμε αλλά δεν είμαστε μαλάκες να έχουμε τα ίδια σε κάθε παιχνίδι». Ατάκα που δείχνει την απόγνωση του Έλληνα τεχνικού.

Δυστυχώς, με την ανύπαρκτη αυτή διοίκηση, ο Παναθηναϊκός σε κάθε παιχνίδι αντιμετωπίζεται σαν μικρή ομάδα. Χωρίς κανέναν σεβασμό από τους διαιτητές. Και όταν λέμε σεβασμό, μιλάμε για το 50-50. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Και το χειρότερο απ΄όλα είναι πως ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να μην αντιδρά.

Ανωτερότητα μία, ανωτερότητα δύο, ανωτερότητα τρεις αλλά όταν σχεδόν σε κάθε παιχνίδι σε «σφάζουν» στο γόνατο, καταντά αστείο τουλάχιστον να μην αντιδράς.

Υ.Γ2: Ο Σκόνδρας έστειλε στο νοσοκομείο τον Ινσούα με αγκωνιά στο ζυγωματικό πάνω στην φάση. Ο Κομίνης είναι δίπλα στην φάση και δεν δίνει ούτε φάουλ. Ούτε φάουλ! Πως γίνεται; Πως γίνεται να μην βλέπεις αυτή την αγκωνιά και να μην δίνεις κίτρινη κάρτα στον παίκτη του ΠΑΣ; Και κάτι ακόμη: Στο τελευταίο λεπτό, στο γέμισμα του Μπουζούκη υπάρχουν δύο τραβήγματα για πέναλτι αλλά το ριπλέι δεν είναι ξεκάθαρο. Βέβαια οι πιθανότητες να πάρει πέναλτι ο Παναθηναϊκός στο 95', είναι οι ίδιες με εκείνες που έχεις για να πιάσεις το Τζόκερ...

Υ.Γ3 :Με τόσα μυϊκά προβλήματα κάθε χρόνο, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να σκεφτεί μία και δύο και τρεις φορές παραπάνω το αν θα δαπανήσει ένα σημαντικό ποσό του μπάτζετ του για να ανανεώσει τον Κουλιμπαλί. Και ειδικά σε μία θέση, αυτή του δεξιού μπακ, όπου έχει επιλογές, ειδικά όταν πονάει τόσο πολύ σε άλλες θέσεις(ειδικά στον άξονα της μεσαίας γραμμής) του γηπέδου.

Υ.Γ4: Αντί να διαρρέει ότι δήθεν ψάχνει για συμπαίκτες και βοήθεια, να μας πει πρώτα τι έγινε με την παπάτζα του Παϊρότζ, στην συνέχεια να αναλάβει τα χρέη που ο ίδιος δημιούργησε στην ΠΑΕ και να παραδώσει τις μετοχές στον Ερασιτέχνη για να τελειώνουμε μια και καλή με αυτή την ιστορία!