Από Φορτούνη και Τσιμίκα, έως Μήτρογλου, Πέλκα και…Πούκι!

Η φάση του μοναδικού γκολ της Εθνικής χθες με την Ουγγαρία αποδεικνύει, μεταξύ άλλων, και γιατί πολλοί ομοσπονδιακοί προπονητές προτιμάνε να χρησιμοποιούν παίκτες από τον ίδιο σύλλογο στην ενδεκάδα τους.

Γιατί μην στέκεστε μόνο στην ωραία σέντρα του Τσιμίκα (τι ωραίο ντεμπούτο στην Εθνική, ε;) και την ακόμη πιο ωραία κεφαλιά του Μήτρογλου, που έφερε το 1-0. Για να φτάσει η μπάλα στον Τσιμίκα, προηγήθηκε μία έξοχη πάσα του Φορτούνη προς τον Τσιμίκα. Πάσα συρτή, κάθετη, που έκοψε την αντίπαλη άμυνα σαν το μαχαίρι το βούτυρο. Ποιο το πλεονέκτημα της Εθνικής μας σε αυτή τη φάση; Μα πολύ απλά ότι ο Φορτούνης με τον Τσιμίκα ξέρουν ο ένας τα χνώτα του άλλου, έχουν χημεία γιατί παίζουν μαζί στον Ολυμπιακό και ο Τσιμίκας μπορεί π.χ. σε σχέση με τον Μπακάκη να αντιληφθεί καλύτερα την όποια κίνηση του Φορτούνη.

0% Γκανιότα* & Συναρπαστικά Ειδικά Στοιχήματα στη Novibet * Αφορά την επιλογή «Νικητής Αγώνα» σε επιλεγμένα παιχνίδια πριν την έναρξη''.

Τέλος πάντων, ίσως είναι ψιλά γράμματα όλα αυτά. Ας μείνουμε περισσότερο στο ωραίο γκολ του Μήτρογλου, στη μοναδική του τελική σε όλο το ματς και σε μία από τις ελάχιστες φορές που ακούμπησε την μπάλα ολόκληρο το 90λεπτο! Είχε γούστο εκεί που έλεγε στον Μανωλά και τους άλλους συμπαίκτες του, «μία φορά, μία φορά που βγάλατε πάσα και το έβαλα», δείχνοντας και την απογοήτευση του, γιατί σε όλο το ματς δεν πήρε πάσες. Ότι έχει ένα δίκιο, έχει, αλλά για να το δούμε πιο σωστά ένας καλός σέντερ φορ όπως ο Μήτρογλου δεν μπορεί να περιμένει μόνο πάσες-όταν βλέπει ότι δεν «βγαίνει» στην ομάδα του ένα παιχνίδι, πρέπει ο ίδιος να γίνει πιο δραστήριος, να κινηθεί, να πάει να ζητήσει μπάλα κλπ, κλπ.

Η νίκη ήταν σημαντική, αφού επέτρεψε στην Εθνική να μείνει στη μάχη για την πρώτη θέση. Όμως, ήταν απογοητευτικό να παίζει η Ελλάδα μέσα στην έδρα της και να κάνει πέντε τελικές με αντίπαλο την Ουγγαρία. Κι από αυτές τις πέντε τελικές, άντε να ήταν ψιλοεπικίνδυνο ένα σουτ του Φορτούνη…Οι δε Ούγγροι ήταν αυτοί που απείλησαν περισσότερο με τις δύο κεφαλιές λίγο άουτ, με τον σέντερ φορ τους να νίκησε ξεκάθαρα τόσο τον Σωκράτη, όσο και τον Τζιόλη στις δύο φάσεις. Παρεμπιπτόντως, δεν το λες και βήμα μπροστά, να καταφεύγει ο προπονητής στη λύση του 34χρονου Τζιόλη στο ημίχρονο…

Κατά τα άλλα, ο Φορτούνης απέδειξε ακόμη και σε αυτό το τόσο μέτριο παιχνίδι ότι είναι μακράν ο Έλληνας παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά από τη μέση και μπροστά, ακόμη κι όταν δεν βρίσκεται κι ο ίδιος στην καλύτερη του βραδιά. Ούτε είναι τυχαίο ότι δύο παίκτες της Ουγγαρίας υποχρεώθηκαν να τον σταματήσουν με τέτοια μαρκαρίσματα, που τους χρεώθηκε κίτρινη κάρτα από το Γερμανό διαιτητή.

Ο Πέλκας για άλλη μία φορά νομίζω προβλημάτισε με την απόδοση του σε αγώνα της Εθνικής. Τον βλέπουμε ακόμη πολύ διαφορετικό απ΄ ότι με τον ΠΑΟΚ, με τον οποίο βγάζει την στόφα του πολύ καλού μεσοεπιθετικού. Ίσως να του λείπουν ακόμη οι παραστάσεις, ίσως και να μην βολεύεται παίζοντας από τα πλάγια. Πάντως, με αυτή την εικόνα ο Μάνταλος μοιάζει πιο χρήσιμος. Ο Μπακασέτας το πάλεψε περισσότερο, αλλά αυτός νομίζω ότι είναι μάλλον έξω από τα νερά του στην Εθνική, κάτι που δεν το λες και παράλογο.

Πάντως, για την πρώτη θέση ξεκάθαρο φαβορί νομίζω ότι είναι η Φινλανδία του Πούκι, αυτού του δεινού εκτελεστή, που έχει υπογράψει μέχρι τώρα και τις τρεις νίκες της, όλες με το ίδιο σκορ, 1-0! Για τον οποίο Πούκι, θεωρώ ότι ισοδυναμεί με την αστοχία του καλοκαιριού και για τους τρεις διεκδικητές του τίτλου. Γιατί κι ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ κι η ΑΕΚ μιλούσαν μαζί του, ήταν ελεύθερος από την Μπρόντμπι, ήθελε κάποια καλά λεφτά-αλλά όχι εξωφρενικά-και τελικά δεν τον πήρε κανείς. Τελικά πήγε στην Νόριτς, στην Τσάμπιονσιπ κι έχει πέντε γκολάκια και δύο ασίστ στις 12 πρώτες αγωνιστικές σε αυτό το πολύ σκληρό και δύσκολο πρωτάθλημα.

Τελευταίο κι όχι ασήμαντο νομίζω: για άλλη μία φορά αποδείχθηκε χθες στο ΟΑΚΑ ότι έδρα για την Εθνική είναι το Καραϊσκάκη…