Ρενέ άρχοντα, άμυνα! Ξέρεις εσύ...

Εκείνο το καλοκαίρι του 1999 κάθε πρωί στο Αίας Κλαμπ είχε την δική του ιερή, μαγική, μοναδική στιγμή. Την στιγμή που πήγαινες στο περίπτερο και περίμενες να διαβάσεις ποια «ονόματα» παίζουν για άμυνα και επίθεση με την «Αθλητική Ηχώ» της εποχής να γίνεται ανάρπαστη. Βλέπετε τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ όπως το ξέρουμε τώρα, δεν υπήρχαν τα κινητά όπως τα ξέρουμε τώρα. Και όταν δεν μπορούσες να πας μέχρι την πηγή της ενημέρωσης, στην παραλία πάντα ο κολλητός ο Θανάσης είχε τα νεότερα ανά χείρας και ο πατέρας του έβαζε πάντα τις δικές του αποκλειστικές... πινιλιές στο ρεπορτάζ!

Ήταν το καλοκαίρι εκείνο που οι ποδοσφαιριστές κλάσης που παρέλασαν από το πρωτοσέλιδα δημιουργούσαν τρέλα και κ@(#& στον κόσμο του Παναθηναϊκού! Άσχετα αν κανείς από αυτούς δεν φόρεσε την πράσινη φανέλα, άσχετα αν τελικά αποδείχθηκε στην πράξη πως δεν χρειάζονται τεράστια ονόματα για να φτιάξεις ομαδάρα, όπως κατάφερε εκείνη την σεζόν ο αείμνηστος Γιάννης Κυράστας.
Γυρίζοντας τον χρόνο είκοσι χρόνια πίσω(πότε πέρασαν χαμπάρι δεν παίρνεις) τα μεγαλύτερα σίριαλ ήταν εκείνα του Γιούρι Τζοργκαέφ, του Ρούσβελτ και του Σταν Κόλιμορ ο οποίος ήρθε στην Αθήνα και δεν υπέγραψε ενώ τελικά αποκτήθηκε ο Χέλγκι Σίγκουρτσον, ο επονομαζόμενος και ως «καρχαρίας» από την Ισλανδία!

Για την ενίσχυση των μετόπισθεν ο Γερμανός Μάρκους Χάπε της Λεβερκούζεν είχε σχεδόν... μόνιμη θέση στα πρωτοσέλιδα. Για καλή του τύχη, όμως, ο Παναθηναϊκός στο φινάλε των μεταγραφών «έκλεισε» τον άγνωστο αλλά διεθνή Δανό Ρενέ Χένρικσεν. Έναν ξερακιανό τύπο, ο οποίος στην πρώτη ματιά δεν σου έμοιαζε ούτε για «βράχο», ούτε για «ογκόλιθο», ούτε πληρούσε στην όψη τις προδιαγραφές που είχαν τα κορυφαία στόπερ εκείνης της περιόδου. Αν δεν κάνω μεγάλο λάθος και όποιος το θυμάται να με διορθώσει στα σχόλια, το πρωτοσέλιδο της «Ηχούς» είχε ως τίτλο για τον Σκανδιναβό στόπερ, την λέξη «ΑΛΟΓΟ»!

Ο Ρενέ που δεν γέμιζε το μάτι στο πάντα απαιτητικό και γκρινιάρικο ελληνικό ποδοσφαιρικό κοινό, έβαλε υπογραφή στις μεγάλες ομάδες του Παναθηναϊκού την πενταετία 1999-2004, δίδαξε πως παίζεται η θέση του στόπερ, ήταν πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή του και αποτέλεσε τον ορισμό του εγκεφαλικού κεντρικού αμυντικού, έχοντας απίστευτη συγκέντρωση και «διάβασμα» του παιχνιδιού! Δεν θα ξεχάσω ποτέ ένα απόγευμα Δευτέρας στην Νίκαια σε ένα 2-2 με τον Ιωνικό όπου ο ανεκδιήγητος ρέφερι Τσαγκαράκης του έδειχνε άδικα την πρώτη και μοναδική κόκκινη κάρτα της καριέρας του! Της παράγκας τα καμώματα.

Όπως φυσικά και την γιγαντοαφίσα που είχε δώρο το «Παναθηναϊκό Τριφύλλι» και τον Ρενέ να ποζάρει με την άσπρη φανέλα που είχε την οριζόντια πράσινη χοντρή ρίγα στην μέση. Ωραίες εποχές...

Ο Δανός όσο αγωνίστηκε στα μέρη μας και όσο προσέφερε στην ΠΑΕ ως scouter ήταν ένα πραγματικό «διαμάντι», ένας αδαμάντινος χαρακτήρας που όσοι είχαν την ευκαιρία να τον ζήσουν, πάντα μιλάνε με τα καλύτερα λόγια!

Ο Ρενέ, ο δικός μας Ρενέ συγκλόνισε σήμερα την ευρωπαϊκή κοινότητα του ποδοσφαίρου με την αποκάλυψη πως δίνει την μεγαλύτερη μάχη της ζωής του απέναντι στον καρκίνο. Στα 49, έχει μπροστά του το μεγαλύτερο ντέρμπι που θα μπορούσε να του φέρει η ζωή. Μία σπάνιας μορφής καρκίνο που όπως δήλωσε και ο ίδιος «σαν αθλητής που ήμουν, με ενοχλεί ότι δεν μπορώ να... κερδίσω, ότι δεν μπορώ να ξεπεράσω την ασθένεια. Σε αντάλλαγμα όμως μπορώ να το μειώσω στο ελάχιστο, οπότε μπορώ τουλάχιστον να παίξω για την ισοπαλία»!

Σε αυτές τις περιπτώσεις πέρα από την δεδομένη στεναχώρια για αυτή την ιστορία και αυτή την κωλοαρρώστια που έχει κλείσει τόσα σπίτια, δεν χρειάζεται να πεις πολλά.

Τεράστιε Ρενέ μείνε δυνατός, είναι ένας αγώνας που στο τέλος εσύ θα είσαι νικητής, είναι ένας αγώνας που ΟΛΟΙ είμαστε δίπλα σου. Μακάρι σύντομα να γίνεις καλά, μακάρι να το πάρεις και αυτό το ματσάκι και να σε δούμε ξανά πάνω στο χορτάρι με το αρχοντικό σου στυλ να κόβεις και να φτιάχνεις παιχνίδι. Ρενέ παίξε άμυνα. Ξέρεις εσύ. Αν δεν ξέρεις εσύ, δεν ξέρει κανείς...