Πρωτάθλημα, Κύπελλο, γήπεδο και εποχή Α.Ε.Κ.

Παιχνίδι από παντού στη Novibet με κινητό και τάμπλετ

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω... Κάπως έτσι έχει κυλήσει στο μυαλό μου όλη η σεζόν έως την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό και της ολοκλήρωσής της όπου ουσιαστικά σφραγίστηκε, στον αγωνιστικό χώρο όπως πάντα για την ΑΕΚ, το κυριολεκτικό και απόλυτο come back της μεγαλύτερης Κυρίας του ελληνικού ποδοσφαίρου. Χρειάστηκε να περάσουμε δύσκολα, να σημαδευτούμε όλοι στα χρόνια της ντροπής με την ομάδα μακριά από τη μεγάλη κατηγορία και την Ευρώπη, να πονέσουμε όσο κανένας άλλος στη χώρα αυτή και το ποδόσφαιρό της, για να έρθει η ώρα της δικαίωσης παντοιοτρόπως.

-Η δικαίωση της πίστης των φίλων της Ένωσης που τη στήριξαν σε όλη αυτή τη διαδρομή από εκείνο το ματς στη Φυλή (στις 22 Σεπτεμβρίου του 2013) απέναντι στον Μανδραϊκό, έως το μεγάλο χθεσινό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό το οποίο ήρθε να τελειώσει την υπόθεση τίτλος και να βάλει τέλος σε 24 χρόνια αναμονής... Αυτή είναι η μεγαλύτερη δικαίωση, το πιο σωστό, ο κόσμος της ΑΕΚ και το γεγονός ότι δεν έπαψε ποτέ να πιστεύει. Κόντρα σε όλα δεν σταμάτησαν να πιστεύουν στην αγάπη τους και τώρα δικαιώθηκαν.

-Η δικαίωση του αγωνιστικού πρότζεκτ του Δικέφαλου που ξεκίνησε να δημιουργείται από εκείνη τη χρονιά, από το 2013 στην Γ' κατηγορία. Όταν στη διάρκειά της χτιζόταν η πρωταθληματική ΑΕΚ, είχαν αποφασιστεί οι προσθήκες (Μάνταλος, Μπακάκης, Λαμπρόπουλος, Γιόχανσον, Ανέστης, Γκάλο στα τέλη της σεζόν εκείνης είχε αποφασιστεί ότι θα είναι ο κορμός που θα χτίσουν γύρω απ' αυτόν) διότι είναι γνωστό πως βλέποντας μόνο μπροστά μπορείς να πας μακριά.

-Η δικαίωση της στάσης του club. Η Ένωση κατακτά τον τίτλο και σε μεγάλο ποσοστό το πετυχαίνει διότι η διοίκηση όλα αυτά τα χρόνια (και ειδικά τη σεζόν που διανύουμε) επέδειξε τεράστια σοφία στις κινήσεις της και στο επικοινωνιακό -και όχι μόνο- παιχνίδι. Οι αντίπαλοί της χάρη στα πρόσωπα που επέλεξαν (και είναι απόλυτα ανίκανα) για το επικοινωνιακό τους κομμάτι γνώρισαν τον απόλυτο εξευτελισμό. Αλαζονεία, υπεροψία, ανωτερότητα στο... μιλητό ήταν στοιχεία που (ευτυχώς) δεν διέκριναν ΠΟΤΕ την ΑΕΚ, ούτε και τώρα φυσικά...

-Η δικαίωσης της υπομονής. Μπορεί όλοι να ήθελαν το κάτι παραπάνω με το... καλημέρα. Η επιστροφή της ΑΕΚ στην κατηγορία ήρθε με την κατάκτηση του Κυπέλλου απέναντι στον Ολυμπιακό. Το «ήρθαμε» ήταν γεγονός. Στο πρωτάθλημα όμως εκείνη τη χρονιά και την επόμενη, λόγω των λαθών από τη διοίκηση στο κομμάτι που αφορούσε το αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος (τον προπονητή), προκάλεσε αντιδράσεις και γκρίνια στον κόσμο. Όμως η υπομονή ήταν το στοιχείο εκείνο που στο τέλος έκανε τη διαφορά. Και την είχαν ΟΛΟΙ. Μα το κυριότερο αυτοί που τρέχουν το club. Δεν άλλαξαν το... δρόμο, δεν «τρελάθηκαν» από το Κύπελλο να ενθουσιαστούν και να προχωρήσουν σε αλλαγή του αγωνιστικού σχεδίου, δεν υποθήκευσαν το μέλλον της ΑΕΚ για ένα πρωτάθλημα.

-Η δικαίωση της ταπεινότητας... Το πιο σημαντικό το κράτησα για το τέλος φυσικά. Η ΑΕΚ από την πρώτη μέρα της επιστροφής της έως και χθες δεν προσπάθησε να αλλάξει και να βγάλει ανωτερότητα (έστω στο μιλητό) ακόμη και όταν τελείωσε τον Ολυμπιακό τη σεζόν που διανύουμε, τον απόλυτο και μοναδικό αντίπαλό της (λόγω της κατάστασης του Παναθηναϊκού). Επέλεξε να πάει ως το τέλος με σεμνότητα και κυρίως ταπεινά! Μεγάλο πράγμα να καταφέρνεις με όσα γίνονται και όσα πετυχαίνεις σε μια σεζόν να ΜΗΝ παρασύρεσαι από το γενικό χαμό, να μη γίνεσαι το ίδιο λίγος και γελοίος με τους άλλους και να παραμένεις ταπεινός παρά το γεγονός ότι προκλήθηκες τόσες και τόσες φορές να πέσεις χαμηλά, στο επίπεδό τους...

Η ΑΕΚ πλέον ψάχνει έναν βαθμό στα Χανιά με αντίπαλο τον υποβιβασμένο Πλατανιά (εννοείται πως θα παίξει και θα κατακτήσει τη νίκη) προκειμένου να μετατρέψει την αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ σε φιέστα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι «κιτρινόμαυροι» ψάχνουν 4 βαθμούς στα ισάριθμα ματς που απομένουν. Και πρέπει η γιορτή για την κούπα να γίνει σ' αυτό το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό. Να γεμίσει το ΟΑΚΑ, να το οργανώσει κανονικά η ΠΑΕ, να το ζήσουν όλοι μαζί οι ΑΕΚτζήδες χωρίς κανένα άγχος και φόβο για το οτιδήποτε. Στη Ριζούπολη, στη γειτονιά μας, θα το ξαναγιορτάσουμε, αλλά αφού μπορεί μαθηματικά να κρίνεται με τον Λεβαδειακό, δεν πρέπει να χαθεί η ευκαιρία για την γιορτή στο... σπίτι που μας φιλοξενεί με ενοίκιο!

Έχουμε χρόνο όμως να γράψουμε και για αυτό. Τώρα έχει σημασία ότι: είμαστε πια πρωταθλητές, έρχονται άλλες (και μόνο καλές) εποχές... Το τραγουδούσαν οι ΦΑΤΜΕ και είχε αποδειχθεί μεγάλη αλήθεια το 1989 για την ΑΕΚ αφού ακολούθησαν τρία σερί πρωταθλήματα τότε ('92 – '93 – '94). Και για την Ένωση όσα έρχονται, όσα ακολουθούν, είναι πραγματικά «άλλες εποχές», μυθικές με απίθανα ευχάριστα μαντάτα. Το γήπεδό της που ισοδυναμεί με δέκα σερί τρόπαια πρωταθλήματος είναι στη φάση της δημιουργίας του. Ακόμη κι εκείνοι οι άσχετοι μα απόλυτα... βαλτοί από το ερυθρόλευκο ρεπορτάζ που έγραφαν και έλεγαν πράγματα για να προκαλέσουν εσωτερική φαγωμάρα τότε που πολεμούσαν ΟΛΟΙ με λύσσα το πρότζεκτ της Νέας Φιλαδέλφειας, το εμπέδωσαν και αναγνωρίζουν ότι όντως χτίζει γήπεδο η ΑΕΚ (κι όμως παίρνει και πρωτάθλημα, διότι το 'χουμε ξεχάσει αυτό, ότι παράλληλα η Ένωση δημιουργεί και το γήπεδό της με ότι αυτό συνεπάγεται για τα οικονομικά της).

Για το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Ένα ακόμη ντέρμπι στο ΟΑΚΑ και φυσικά όλα κύλησαν άριστα, χωρίς παρατράγουδα, όπως σε όλα τα μεγάλα ματς (και με τον Ολυμπιακό δηλαδή το ίδιο έγινε στα δυο παιχνίδια για πρωτάθλημα και Κύπελλο) με την ΑΕΚ γηπεδούχο. Ο κόσμος ήταν φανταστικός σε επίπεδο συμπεριφοράς, αλλά ταυτόχρονα πολύ αγχωμένος για το αποτέλεσμα και αυτό φάνηκε έως να επιτευχθεί το δεύτερο γκολ της ομάδας. Παρά τις 35.000 κόσμου, το ΟΑΚΑ έμοιαζε και ήταν έως (και) το 1-0, θέατρο... Κάτι που μεταφέρθηκε θαρρώ σε μεγάλο σημείο στον αγωνιστικό χώρο και τους ποδοσφαιριστές.

Η ΑΕΚ επικράτησε με 3-0 χάρη στην ποιότητα, την κλάση και την εκτελεστική ικανότητα του Αραούχο, την εκπληκτική περίοδο φόρμας του Μπακασέτα που δίνει μια ασίστ και έχει συμμετοχή στο δεύτερο γκολ στην πάσα στον Χουλτ (πέντε μήνες τώρα είναι πάντα στους κορυφαίους), την καλύτερη απόδοση του Σουηδού μπακ που έκανε την πρώτη του ασίστ από όταν πάτησε το πόδι του στην Ελλάδα και τους πάντα υπέροχους Μπακάκη – Γκάλο – Λάζαρο. Αν δεν ήταν αυτοί και με την κάκιστη εικόνα που είχαν τα στόπερ μας χθες (ειδικά ο Βράνιες ήταν εκτός ματς σε όλη τη διάρκειά του), η νίκη θα ερχόταν αλλά πιο δύσκολα.

Την έκανε πιο εύκολη την επικράτηση και ο Θάνος. Τραγικός και κάκιστος διαιτητής. Έχουν απόλυτο δίκιο να φωνάζουν (και) για αυτόν στον Παναθηναϊκό. Γενικότερα η κατάσταση και τα όσα συμβαίνουν στους «πράσινους» θυμίζουν τη δική μας κακή εποχή. Τότε επειδή η ΑΕΚ δεν ήταν σε κανένα άρμα, όπως και ο Παναθηναϊκός, το πλήρωνε ακριβά σε κάθε ματς. Αυτό ισχύει και για τον βασικό αντίπαλο της Ένωσης. Έχει απόλυτο δίκιο ο Ουζουνίδης και όλοι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού να κάνουν λόγω για απαράδεκτες διαιτησίες που συνιστούν απόδειξη ότι κανείς δεν σέβεται ένα από τα τρία (συνολικά) μεγαλύτερα club τούτης της χώρας...

Απαράδεκτο για μένα... Ειδικά τώρα που είναι στα «κάτω» του είναι γελοίο αυτό που κάνουν οι διαιτητές και αποδεικνύουν ότι είναι στο αίμα τους, στο dna τους, να βοηθούν τον ισχυρό και να ισοπεδώνουν τον αδύναμο. Και πραγματικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο... Δεν έπρεπε να δει την πρώτη κίτρινη κάρτα ο Ινσούα, η δεύτερη είναι σωστή, απόλυτα, μα δεν πρέπει να βγει! Ήταν ένα όμορφο, ανταγωνιστικό παιχνίδι έως το 1-0 και την αποβολή. Μετά υπήρχε μόνο η ΑΕΚ, ωστόσο, είχαν αλλάξει τα δεδομένα της αναμέτρησης και δεν γνωρίζω τι θα γινόταν σε ματς 11 εναντίον 11. Ήταν λογικό πάντως να ξεκινήσει έτσι η Ένωση που είχε το άγχος και την πίεση του αποτελέσματος. Είδε τον Παναθηναϊκό να της προσθέτει άγχος με τις δυο καλές στιγμές του, κυρίως (για να είμαστε ειλικρινείς με την φάση του Κουλιμπαλί που βγάζει εκπληκτικά ο Μπάρκας σε μία no look επέμβαση). Στο δεύτερο 45λεπτο η ΑΕΚ θα μπορούσε να φτάσει σε πέντε γκολ, αλλά θα 'χε καμία αξία; Όχι...

Είναι κρίμα κι άδικο να βιώνουν στον Παναθηναϊκό αυτό το έργο. Όπως ήταν και τότε για την ΑΕΚ που είχε και πολύ χειρότερο ρόστερ βέβαια υποχρεωμένοι από τους τότε κανονισμούς να παίζει με 3 μόνο παίκτες άνω των 23-24 ετών. Δεν γίνεται στα δύσκολα μιας ομάδας οι διαιτητές να μη τη σέβονται και να μη της δίνουν έστω το 50-50, αυτό θέλουμε σε όλα τα ματς, αυτό απαιτούμε για όλους, εννοείται και στα ντέρμπι. Ακόμη και απέναντι στον Ολυμπιακό που ζούσε με το 90-10 και πλέον υποφέρει στο 60-40 (και πάλι υπέρ του).

Καλή εβδομάδα να έχετε ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ, δεν σας γράφω ευχές, θα τα ξαναπούμε από τούτο το χώρο...

Υγ: Πρώτη τεράστια χαρά τη χρονιά που διανύουμε είναι η πορεία των εργασιών στο οικόπεδό μας στην Νέα Φιλαδέλφεια. Δεύτερη μεγάλη χαρά είναι η επιστροφή στις κατακτήσεις πρωταθλημάτων για την ομάδα (Κύπελλα παίρνουμε πάντα, κατακτήσαμε το 2011 και τη χρονιά της επιστροφής τη στιγμή που μας έκλεψαν και ένα ακόμη πέρυσι). Τρίτη και... φαρμακερή είναι ότι ΜΟΝΟ Η ΑΕΚ θα μπορούσε να τελειώσει -αγωνιστικά- τον Ολυμπιακό για μια σεζόν απ' όλους τους στόχους και το έπραξε με τον πλέον εμφατικό τρόπο και τρεις νίκες (και μία ισοπαλία) σε τέσσερα ματς. Διότι αυτός είναι ο βασικός και μεγάλος αντίπαλος για την ΑΕΚ, ο Ολυμπιακός και έπειτα ο Παναθηναϊκός. Πρόκειται για τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας, με τους περισσότερους τίτλους και συμμετοχές στην Ευρώπη και στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση... Απλά, όμορφα και κυρίως αληθινά.

Υγ2: Παίζουμε τεράστιο ματς στο μπάσκετ στις 04/04... Στην Γαλλία την ρεβάνς για την πρόκριση στο Final 4. Γίνεται τη συγκεκριμένη ημερομηνία να χάσει η μπασκετική ΑΕΚ την πρόκριση; Δεν μπορεί... Είναι ιστορική υποχρέωση. Μας έχει ήδη χαρίσει πολύ σημαντικές χαρές η ομάδα μπάσκετ, αλλά κάτι μου λέει ότι έρχεται μια ακόμη, πολύ μεγάλη.

Υγ3: Το μεγάλο όπλο της ΑΕΚ απέναντι στους συνδιεκδικητές του τίτλου είναι η οργάνωσή της και το γεγονός ότι έχει ικανά στελέχη σε όλες τις θέσεις. Το πλέον σημαντικό ότι ξέρει να αξιοποιεί τον διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να βγαίνει κερδισμένη στην κατάρτιση του ρόστερ της. Αυτό πρέπει να κάνει και τώρα. Είναι η υποχρέωσή της... Να εκμεταλλευτεί όλο αυτό το διάστημα από τώρα έως την έναρξη της προετοιμασίας. Η ομάδα μοιάζει να χρειάζεται ένα χαφ (αντί Γιόχανσον, αν και επιστρέφει και ο Μάνταλος ενώ ΠΡΕΠΕΙ να μείνει ο Κονέ), δυο εξτρέμ που θα διεκδικούν φανέλα βασικού (μαζί με τον Λάζαρο που φυσικά και πρέπει να ανανεώσει) και τον Αραούχο (αν όχι τον ίδιο έναν ανάλογου επιπέδου). Στα υπόλοιπα είναι έτοιμοι αν δεν φύγει κανείς. Ήδη βρίσκεται πολύ μπροστά απ' τους αντιπάλους της είναι κρίμα να μην το εκμεταλλευτεί όπως το έκανε πέρυσι!

Υγ4: Στο σύνολό τους τα ΜΜΕ και οι εφημερίδες, τα κανονικά όχι εκείνα με... dna του αφεντικού τους (κοινώς όχι τα δήθεν αντικειμενικά που δημιουργήθηκαν σε μια νύχτα για να εξυπηρετούν τους αφέντες τους και όχι τα οπαδικά φυσικά) αναγνώρισαν και συμφωνούν ότι η ΑΕΚ είναι ΠΑΝΑΞΙΑ πρωταθλήτρια της σεζόν και αυτό το πέτυχε δίκαια και τίμια. Είναι μια αρχή κι αυτό...

Υγ5: Και τώρα το νταμπλ...

Υγ6: Αυτή είναι η φωτογραφία της αναμέτρησης και της σημασίας της κατάκτησης του πρωταθλήματος και του νταμπλ αν όλα εξελιχθούν ομαλά... Διότι εδώ και κάποια χρόνια δημιουργείς εκ νέου ΑΕΚτσήδες, φτιάχνεις τις νέες -πρωταθληματικές- γενιές!!!