Personal responsibility a.k.a. “Προσωπική Ευθύνη”

Διάβασα πάρα πολύ και πάρα πολλά για όσα συμβαίνουν πάλι στο ελληνικό ποδόσφαιρο από το βράδυ της Κυριακής κι έπειτα. Διάβασα άρθρα, ρεπορτάζ, δημοσιεύσεις πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών σε social media και σε σχόλια και πρέπει να σας πω ότι αισθάνομαι λίγο «παγωμένος», όχι μπερδεμένος, καθόλου μπερδεμένος.

Η πλειοψηφία των ανθρώπων που έκατσαν σε ένα πληκτρολόγιο να γράψουν, κάτι συμπαθούν, κάτι αγαπούν θα έλεγα, αλλά η αγάπη είναι σπουδαίο πράγμα, οπότε ας μείνουμε στη συμπάθεια. Έγραψαν άνθρωποι ας πούμε, που συμπαθούν τον ΠΑΟΚ και τους φαίνεται αδιανόητο να τιμωρηθεί μια ολόκληρη ομάδα, ο κόσμος της που αδημονεί για την πρωτιά, τη στιγμή μάλιστα που αυτή την φορά ο κόσμος της ομάδας έμεινε έξω από τα έκτροπα και τον εκτροχιασμό.

Έγραψαν άνθρωποι που αγαπούν την ΑΕΚ και θεωρούν αυτονόητο το να βρεθεί η ομάδα τους πρωταθλήτρια μετά από μια πολύ καλή αγωνιστική σεζόν κι αφού η ίδια η ΑΕΚ δεν προκάλεσε, θεωρούν παράλογο, το να μην ολοκληρωθεί ένα πρωτάθλημα με την ομάδα τους στην κορυφή. Έγραψαν αυτοί που συμπαθούν τον Παναθηναϊκό κι αισθάνονται πιο αδικημένοι από όλους, αισθάνονται απολύτως ανίσχυροι απέναντι στα κέντρα αποφάσεων κι απολύτως παρατημένοι από την ίδια τη διοίκηση της ομάδας τους. Έγραψαν και αυτοί που συμπαθούν τον Ολυμπιακό κι αισθάνονται ικανοποιημένοι(;) ή δικαιωμένοι από την έκβαση του πρώτου πρωταθλήματος, στο οποίο ο Ολυμπιακός δεν είναι «στα πράγματα» και σχολιάζουν χαιρέκακα «να την χαίρεστε την εξυγίανσή σας».

Ζητώ συγγνώμη αλλά θα προσπεράσω όλους τους παραπάνω, θα συγχαρώ αυτούς που χρόνια τώρα βλέπουν το δάσος κι όχι τα δέντρα και θα ασχοληθώ με δύο πρωταγωνιστές, έναν εμφανή κι έναν αφανή.

Ο εμφανής πρωταγωνιστής είναι ο Ιβάν Σαββίδης. Δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να κάνω ψυχογράφημα του επιχειρηματία – προέδρου του ΠΑΟΚ, δεν έχω και την ικανότητα εξάλλου. Αυτά που σίγουρα και χωρίς να ψεύδομαι μπορώ να γράψω, είναι ότι ο Ιβάν Σαββίδης και οι σωματοφύλακές του ενδεχομένως, δεν είναι οι πρώτοι άνθρωποι που βρέθηκαν σε ελληνικό γήπεδο οπλοφορώντας στο πέρασμα των 4 τελευταίων δεκαετιών, το γράφω με βεβαιότητα αυτό. Είναι ίσως ο πρώτος που έβγαλε το μπουφάν του ή το σακάκι του και η κοινή γνώμη αντίκρυσε το όπλο, αλλά σίγουρα δεν είναι ο πρώτος οπλοφορών και σίγουρα δεν είναι ο πρώτος, που έκανε μπούκα σε γήπεδο. Το ζήτημα είναι, μπορεί να είναι ο τελευταίος; Μισώ τις εκφράσεις «το νομοθετικό πλαίσιο ορίζει» ή «να εφαρμοστεί ο νόμος», γιατί στην Ελλάδα γεννήθηκα και ζω επί 43 χρόνια και οι παραπάνω εκφράσεις είναι απολύτως κενές. Ο ασφαλέστερος τρόπος να επαναληφθούν οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ομορφιές, είναι να τιμωρούνται πάντα τα σύνολα κι όχι τα άτομα. Η τιμωρία της ομάδας, η τιμωρία της έδρας, η τιμωρία του πρωταθλήματος είναι οι ασφαλέστεροι τρόποι, να μην τιμωρηθεί ο όποιος συγκεκριμένος υπαίτιος. Η ευθύνη πρέπει να εξατομικεύεται, γιατί μόνο τότε είναι ευθύνη, όλα τα άλλα είναι επικίνδυνες γενικότητες. Συμφωνώ απόλυτα με το ποστάρισμα του Γιώργου Σαββίδη «τιμωρήστε εμάς, όχι τον ΠΑΟΚ». Διαφωνώ προφανώς με όλα τα υπόλοιπα που έγραψε, αλλά αυτό είναι σωστό. Όταν ο Σαββίδης παραβαίνει τον νόμο και τον κανονισμό, να τιμωρείται ο Σαββίδης και μόνο ο Σαββίδης. Πόσο αυστηρά; Όσο αυστηρά αντέχει να τον τιμωρήσει η ελληνική δικαιοσύνη, η ελληνική ομοσπονδία, η ελληνική δημοκρατία. Αντέχει όμως να τιμωρήσει τον Σαββίδη, τον Μαρινάκη, τον Μελισσανίδη, τον Αλαφούζο η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, όσο αυστηρά προβλέπεται από τον νόμο; Εγώ κατηγορηματικά λέω όχι δεν μπορεί κι από εκεί ξεκινάνε κι εκεί τελειώνουν όλα.

Πάμε λοιπόν στον αφανή πρωταγωνιστή των τελευταίων εξελίξεων. Ας πούμε ότι λέγεται «Νικολάου» κι ότι είναι ένα μέτριο σέντερ μπακ μιας επαρχιακής ομάδας Α Εθνικής, ο κεντρικός αμυντικός του Πλατανιά ή της Λαμίας ή του Παναιτωλικού. Απολύτως σεβαστές οι παραπάνω ομάδες, αλλά προφανώς εκτός του κάδρου των πρωταγωνιστών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής λοιπόν έχει ένα χαμηλό συμβόλαιο στην ομάδα του, ζει με ένα ποσό γύρω στο χιλιοπεντακοσάρι το μήνα (και πάλι καλά να λέει), περιμένει πως και πως κανένα πριμ, κάποιο μπόνους, έχει παιδιά που πάνε φροντιστήριο, πληρώνει νοίκι, λογαριασμούς κλπ κλπ Ξέρετε ποδοσφαιριστής ή επαγγελματίας αθλητής δε σημαίνει πάντα Νεϊμάρ, Ρονάλντο και Μέσι, για την ακρίβεια σπανίως πρέπει να τον παραλληλίζουμε με αυτούς. Πιο συχνά λέγεται Παπανικολάου ή Παπαδόπουλος ή Παπαγεωργίου, παίζει μερικά χρόνια μπάλα, δεν γίνεται ποτέ πλούσιος, τραυματίζεται, μετακομίζει από πόλη σε πόλη και άλλα τέτοια περιπετειώδη. Από τη στιγμή που η κυβέρνηση διέκοψε το Πρωτάθλημα, τον έχουν ζώσει τα φίδια, προπονείται μεν, αλλά δεν ξέρει πότε θα ξαναπαίξει, πότε θα ξανακερδίσει, πότε θα ξαναχάσει κι αν η τωρινή ανωμαλία του Πρωταθλήματος δώσει δικαιώματα στον Πρόεδρό του, να μιλήσει για διαφυγόντα κέρδη και του κάνει και κανένα «ψαλίδι» στον δικό του μισθό.

Αντιλαμβάνομαι, ότι η προσέγγισή μου είναι αντιεμπορική και πιθανώς αδιάφορη για το αιμοδιψές ποδοσφαιρικό κοινό, αλλά πραγματικά δεν έχω κάτι καινούργιο να συνεισφέρω στο ψηφιακό λαϊκό δικαστήριο. Όπως αν σφάλει κάποιος «Νικολάου» θα τιμωρηθεί ο ίδιος ο «Νικολάου», έτσι κι αν σφάλει ο Ιβάν Σαββίδης, πρέπει να τιμωρηθεί ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης. Όχι ο ΠΑΟΚ, όχι το ελληνικό ποδόσφαιρο, όχι οι αληθινοί πρωταγωνιστές του. Η συγγνώμη του Ιβάν Σαββίδη ευπρόσδεκτη όμως χρειάζεται και το επόμενο βήμα. Η ανάληψη της προσωπικής ευθύνης να γίνει και ανάληψη προσωπικής πρωτοβουλίας για κάτι. Για τι ακριβώς; Ο Ιβάν Σαββίδης είναι πολύ πιο επιτυχημένος από μένα και είμαι σίγουρος ότι μπορεί να σκεφτεί έναν στόχο.

ΥΓ 1 Προσωπικά I don’ t give a fuck για το τι λένε στο εξωτερικό για μας. Οι πρώην αυλικοί του Μπλάτερ σίγουρα δε θα καθαρίσουν κανένα ποδόσφαιρο.

ΥΓ 2 Δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν πρέπει να δώσει φιλικό η Εθνική Ελλάδας στην Τούμπα.

ΥΓ 3 Εμετική δημοσιογραφικά η προσέγγιση των γεγονότων από διάφορες μεριές, τηλεόραση, ραδιόφωνο, sites. Εξηγούνται πολλά.

ΥΓ 4 Ανεξήγητη η δημοσιογραφική κάλυψη του προφίλ του σωματοφύλακα του Ιβάν Σαββίδη. «Θηρίο», 1.95 ύψος, 165 κιλά βάρος, tattoo με το δικέφαλο στην πλάτη αλλά κατά βάθος αγαθός γίγαντας! Wtf ρε φίλε…

ΥΓ 5 Ο αστυνομικός – δημόσιος λειτουργός, προσωπικός φρουρός του Ιβάν Σαββίδη μπορεί νομίζω να παραιτηθεί. Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ με τον οποίο σίγουρα έχει αναπτύξει μια προσωπική σχέση, είμαι σίγουρος θα τον φροντίσει. Προτιμότερο από το να μισθοδοτείται από το ελληνικό δημόσιο.

ΥΓ 6 Αφιερώνω στον Πρόεδρο του ΠΑΟΚ το τραγούδι “Bullets” των Archive. Όχι σαν ειρωνεία για το όπλο, έτσι για το επαναλαμβανόμενο στιχουργικό μοτίβο που επαναλαμβάνει το “personal responsibility”.