«Κολασμένη» Λεωφόρος, πίστη και κυνισμός!

Καμία μάχη δεν είναι ποτέ χαμένη, αν δεν δοθεί μέχρι εσχάτων, μέχρι το τέλος. Ο Παναθηναϊκός ψάχνει μια επική ανατροπή κόντρα στην Λαμία, ώστε να μπορέσει να «σβήσει» την ξεφτίλα του 4-1 και να παραμείνει όρθιος στον μοναδικό στόχο που του έχει απομείνει μέχρι το φινάλε της χρονιάς, δηλαδή την διεκδίκηση του Κυπέλλου Ελλάδος. Δεν έχει αποκλειστεί, δεν έχει μείνει εκτός, υπάρχει το αυριανό παιχνίδι στην Λεωφόρο, όπου οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη είναι υποχρεωμένοι να πιστέψουν, είναι υποχρεωμένοι να τα δώσουν όλα για να περάσει το εισιτήριο σε «πράσινα» χέρια με μια νίκη που δεδομένα θα δώσει τεράστια ώθηση για την δύσκολη συνέχεια του γκρουπ που έχει απομείνει στο Κορωπί.

Φυσικά δεν είναι εύκολο, φυσικά αυτή η έκδοση του Παναθηναϊκού ψάχνει το λιγότερο τρία γκολ σε ένα βράδυ την στιγμή που σε ολόκληρο τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος πέτυχε 11, φυσικά για να έχει ο Παναθηναϊκός ελπίδες θα πρέπει να συμβούν τρία γεγονότα που θα του δώσουν την δυνατότητα να το παλέψει και όπου τον βγάλει κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.

Καταρχήν, η Λεωφόρος πρέπει να είναι «καμίνι». Να μην πέφτει καρφίτσα. Με εικόνα ανάλογη του παιχνιδιού με τον Πλατανιά, οι πιθανότητες θα μειωθούν αρκετά. Η Λεωφόρος πρέπει να είναι κολασμένη, να «βράζει», να έχει εικόνα ντέρμπι που κρίνει τίτλο και με το... καλημέρα να δώσει στην Λαμία να καταλάβει ότι παρά το 4-1 του πρώτου ματς, θα φτύσει αίμα για να ολοκληρώσει μία τεράστια επιτυχία για τα δικά της δεδομένα! Η κερκίδα πρέπει να μεταφέρει πίστη και τρέλα στην ομάδα, πρέπει να παίξει και εκείνη «μπάλα» για να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να βγάλει πράγματα πάνω στο χορτάρι, τα οποία δεν μπορεί να του τα δώσει η όποια ποιότητα διαθέτει αυτό το ρόστερ. Το «εμείς θα σε κρατήσουμε Παναθηναϊκέ» είναι τραγικό να το φωνάζουν, να το νιώθουν και να το κάνουν πράξη οι ίδιοι και ίδιοι 10.000 όταν ο σύλλογος αριθμεί κοντά στους 2 εκατομμύρια οπαδούς! Η Λεωφόρος είναι υποχρέωση όλων να αποτελέσει αύριο τον 12ο και τον 13ο παίκτη του Ουζουνίδη μέσα στο γήπεδο!

Από κει και πέρα, πίστη δεν πρέπει να έχει μόνο ο κόσμος αλλά και οι ποδοσφαιριστές του Μαρίνου. Τίποτα δεν έχει τελειώσει, αντίπαλος είναι η Λαμία και όχι η Μπαρτσελόνα, όσο δύσκολο και αν φαντάζει τώρα το να ανατραπεί το 4-1 αλλά τόσο εύκολο είναι αν οι «πράσινοι» μπουν στο γήπεδο έτοιμοι για όλα, πεπεισμένοι πως μπορούν να το κάνουν, παίρνοντας και το αίμα τους πίσω από την ταπεινωτική τεσσάρα στην Λαμία στο τελευταίο παιχνίδι του 2017.

Για να έχει ελπίδες ο Παναθηναϊκός κανένας από τους παραπάνω παράγοντες δεν φτάνει από μόνος του. Χρειάζεται και η κυνικότητα. Δεδομένα το «τριφύλλι» θα πιέσει, δεδομένα θα δημιουργήσει ευκαιρίες. Περιθώρια για ρεσιτάλ αστοχίας όπως με τον Πλατανιά δεν υπάρχουν. Δεν είναι παιχνίδι που και ένα γκολ να βρεις στο φινάλε σου κάνει και σου παρακάνει. Θες τρία, αν δεν δεχθείς. Οι «πράσινοι» για να μπορέσουν να φτάσουν και να διεκδικήσουν με αξιώσεις την ανατροπή, θα πρέπει να είναι αποτελεσματικότατοι. Να είναι συγκεντρωμένοι, να μην σπαταλήσουν ευκαιρίες.

Τα υπόλοιπα θα τα δούμε αύριο στο γήπεδο, που υποχρέωση όλων των Παναθηναϊκών είναι να γεμίσει, να γίνει «καμίνι»!

Υ.Γ1: Μακάρι το παράδειγμα του Μίμη Δομάζου που δήλωσε πως δεν θα ξανασχοληθεί με τον Παναθηναϊκό, να ακολουθήσουν και άλλοι παλαίμαχοι της γενιάς του. Όχι μόνο για τον σύλλογο αλλά πρωτίστως για την δική τους υστεροφημία που έχει πάει στα τάρταρα από την «παραγοντική» τους συμπεριφορά και απειλεί σοβαρά το ποδοσφαιρικό τους, αδιαμφισβήτητο μεγαλείο. Κρίμα, πραγματικά...