Σε ηλικία μόλις 31 ετών, προδομένος από την καρδιά του, ο Ντάβιντε Αστόρι, το ξημέρωμα της 4ης Μαρτίου του 2018, «έφυγε» από αυτή τη ζωή, έχοντας πέσει να κοιμηθεί στο ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η ομάδα του πριν από παιχνίδι με την Ουντινέζε.

Ο γιατρός της ομάδας ήταν εκείνος που βρέθηκε στο δωμάτιο του αδικοχαμένου ποδοσφαιριστή και διαπίστωσε τον θάνατό του, ενημερώνοντας τον Στέφανο Πιόλι και τους παίκτες για την κατάληξη του ποδοσφαιριστή που μόλις το προηγούμενο βράδυ ήταν μια χαρά και περνούσε χρόνο με τους συμπαίκτες του.

Έκτοτε, ουδείς τον ξέχασε. Ναι μεν ξεκίνησε την καριέρα του από τη Μίλαν, ναι μεν είχε περάσει και από τη Ρόμα ως δανεικός στην καριέρα του, όμως, από το 2015, βρισκόταν στη Φιορεντίνα, την οποία λάτρεψε και στην οποία λατρεύτηκε.

Έγινε αρχηγός των «βιόλα», αγαπήθηκε από τον κόσμο και αυτό φάνηκε σ' εκείνες τις δύσκολες, μαύρες ώρες μετά τον θάνατο του 31χρονου, όταν ο κόσμος δημιουργούσε ατμόσφαιρα... γηπέδου στην κηδεία του και έδειξε ότι πάντοτε θα τον κουβαλάει στην καρδιά του και θα τον σκέφτεται όταν θα στηρίζουν την ομάδα από την εξέδρα.

Ciao Davide, sempre con noi.#Astori #DA13 pic.twitter.com/iZ0SX6yHBN

— Vieri Capretta (@VieriCapretta) March 4, 2019

One year after his death, all Serie A matches this weekend will hold a minute’s applause in the 13th minute to honour Davide Astori pic.twitter.com/JU1ee58B9w

— Dugout (@Dugout) March 1, 2019

Το «13» σημαίνει πολλά για τη Φιορεντίνα από εκείνη την 4η Μαρτίου του 2018. Είναι ο αριθμός που φορούσε και τιμούσε ο Ντάβιντε Αστόρι στη φανέλα με το βιολετί χρώμα. Ακόμα και το περιβραχιόνιο της ομάδας, έπειτα από μάχη με τη Serie A για να το επιτρέψει και να μην επιβάλει το απλό, λευκό, που ορίζεται για κάθε ομάδα, έχει τον αριθμό και το όνομα του εκλιπόντος.

Οι πανηγυρισμοί των παικτών της ομάδας του Πιόλι, κάθε φορά θα είναι τέτοιοι που αφιερώνουν τις χαρούμενες στιγμές τους δείχνοντας ψηλά στον ουρανό, ενώ θα σχηματίσουν και τον αριθμό 13 με τα δάχτυλά τους.

Ο κόουτς του συλλόγου έχει κάνει tattoo τα αρχικά του Αστόρι για να μην τον ξεχάσει ποτέ και να τιμήσει έτσι τη μνήμη του στην τραγωδία που βρήκε τον σύλλογο επί των ημερών του στην τεχνική ηγεσία.

«Ο Ντάβιντε είναι πάντα μαζί μας. Κάθε μέρα. Κάθε Κυριακή. Σε κάθε ματς. Σε κάθε προπόνηση. Εντός κι εκτός γηπέδου είναι κοντά μας. Στο γήπεδο μάχεται μαζί μας. Δεν τα παρατάμε ποτέ., Είμαστε η Φιορεντίνα. Αυτή είναι η Φιορεντίνα» είπε πριν από λίγες μέρες ο Φεντερίκο Κιέζα, που είναι από εκείνους που σε κάθε γκολ του, θα θυμηθεί τον αιώνιο αρχηγό των «βιόλα».

«Φεύγοντας», άφησε πίσω του μια κορούλα 2 ετών και τη σύντροφό του. Η τελευταία, Φραντσέσκα Φιορέτι, όταν βρήκε δύναμη να μιλήσει για εκείνες τις μέρες που έπρεπε να φανεί δυνατή για το παιδί και για τον εαυτό της, είχε πει:

«Στις 5 Μαρτίου τη συνόδευσα στο σχολείο, πέρασα αμέσως μετά από το γραφείο του παιδικού ψυχολόγου: δεν έπρεπε να την αποσταθεροποιήσει ούτε το πιο τραγικό γεγονός. Η ηρεμία της εξαρτάται από τη δική μου ηρεμία, δεν πρέπει να με βλέπει λυπημένη: τα δάκρυά μας δεν είναι απελπισίας αλλά συγκίνησης. Ο Νταβίντε δεν πρέπει να γίνει ταμπού για το οποίο δεν πρέπει να μιλάμε, το κενό δεν πρέπει να μας καταπιεί. Στο πρώτο μας ταξίδι χωρίς τον Νταβίντε, την είδα κάποια στιγμή να χαμογελάει και σκέφτηκα πως κατάφερα να την κάνω να απολαύσει το ταξίδι.

​​

Είμαι σίγουρη ότι είχα κάνει τον Νταβίντε ευτυχισμένο. Έφυγε στην πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής του. Η μοίρα ήταν άδικη αλλά, αν δεν τον είχα γνωρίσει, δεν θα υπήρχε η αγάπη μας που θα τον καθόριζε ως άνθρωπο και ως πατέρα. Έπρεπε να διασχίσουμε μαζί την υπόλοιπη διαδρομή, τώρα η χαρούμενη σταθερά μας είναι η Βιτόρια: η ζωή που δεν σταματάει».

Τα λεγόμενα του Κριστιάνο Μπιράγκι, που συγκλονίστηκε με τον χαμό του Ντάβιντε Αστόρι, φανερώνουν τον σεβασμό που απολάμβανε ο αρχηγός, αλλά και την επίδραση της παρουσίας του στον σύλλογο και τους συμπαίκτες του, όποτε εκείνοι τον είχαν ανάγκη και ήξεραν ότι αν απευθύνονταν σ' εκείνον, θα έπαιρναν δύναμη...

«Του οφείλω πολλά γι' αυτό που είμαι σήμερα. Η αρχηγία του στη Φιορεντίνα, με ωρίμασε ποδοσφαιρικά αλλά και σαν άνθρωπο. Το γεγονός πως βρίσκομαι στην ανδρική εθνική ομάδα της Ιταλίας το οφείλω και σε εκείνον. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην βελτίωσή μου. Φοράω τη φανέλα με το εθνόσημο γιατί άκουσα τα λόγια του.

Είναι πλέον κομμάτι μου. Τον κουβαλάω πάντοτε μέσα μου. Όλοι τον κρατάμε στην καρδιά μας. Ήμασταν τυχεροί όσοι καταφέραμε να παίξουμε δίπλα του...».

Το αγωνιστικό τριήμερο που πέρασε στη Serie A, τιμήθηκε η μνήμη του Αστόρι σε όλα τα γήπεδα. Στο 13ο λεπτό των αναμετρήσεων, υπήρξε μικρή διακοπή με τον κόσμο να χειροκροτεί και τα video-wall να έχουν τη φωτογραφία του αιώνιου captain των «βιόλα». Δάκρυα, πόνος, ανάμνηση που είναι ακόμα νωπή. Στη Φλωρεντία, έχουν ορκιστεί να τον κάνουν υπερήφανο. Όσα χρόνια κι αν περάσουν...