Ο νυν επιθετικός της Μπόρνμουθ, δεν θα ξεχάσει ποτέ όσα πέρασε δίπλα στον 6χρονο Μπράντλεϊ Λόουρι, τους μήνες που κατάφερε να βρίσκεται δίπλα του προτού ο μικρός «φύγει», νικημένος από την επάρατη νόσο...

Από την πρώτη τους συνάντηση στ' αποδυτήρια της Σάντερλαντ, τον τρόπο με τον οποίο ο πιτσιρικάς χώθηκε στην αγκαλιά του και τη σχέση τους που αναπτύχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς, ο Ντεφό παραδέχεται πως όλα αποτέλεσαν ένα μεγάλο μάθημα ζωής, αλλάζοντας ολοκληρωτικά τον τρόπο σκέψης του για τα σημαντικά πράγματα και τους σημαντικούς ανθρώπους...

Ο ποδοσφαιριστής, σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στη «Daily Mail», ανέφερε μεταξύ άλλων:

«Αν η οικογένεια του Μπράντλεϊ είναι έστω και λίγο χαρούμενη απ' όσα έκανα, τότε μου αρκεί... Ακόμα κι αν στεκόμουν εδώ μπροστά σας με το βραβείο της Προσωπικότητας της χρονιάς, δεν θα μου έλεγε κάτι, ο Μπράντλεϊ δεν θα γύριζε πίσω αν εγώ έπαιρνα το βραβείο...

Ο Μπράντλεϊ μου έδωσε πολλά. Έχοντας βιώσει όλα αυτά με τον μικρό, κατάλαβα ότι ποτέ και τίποτα δεν πρέπει να θεωρείς δεδομένο και γι' αυτό πλέον είμαι ακόμα πιο κοντά στην οικογένειά μου. Η ζωή είναι μικρή. Να περιτριγυρίζεται ο καθένας από άτομα που αγαπάει και τον αγαπούν.

Κοιτούσα τον Μπράντλεϊ και σκεφτόμουν “γιατί να είναι δίκαιο αυτό;”. Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να ζήσει... Σε κάνει να σκέφτεσαι ποια πραγματικά είναι τα σημαντικά πράγματα στη ζωή.

Μπορεί να κατάλαβα ότι υπάρχουν πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή μου από το ποδόσφαιρο. Ως ποδοσφαιριστές, πολλές φορές σκεφτόμαστε ότι “αυτό είναι όλο που μπορώ να προσφέρω, να κλωτσήσω μια μπάλα”. Είναι κάτι που το αγαπάμε και το ονειρευόμασταν πάντοτε. Τώρα όμως κοιτάζω το δάσος κι όχι το δέντρο.

Τώρα ναι, θέλω... έξι παιδιά. Πάντοτε αγαπούσα τα παιδιά. Έχω έναν ανηψιό, αλλά η εμπειρία μου με τον Μπράντλεϊ με έκανε να θέλω ακόμα περισσότερο τα παιδιά στη ζωή μου.

Η μητέρα μου πάντα έλεγε ότι η αγάπη ενός γονέα για το παιδί του είναι κάτι διαφορετικό... Ακόμα και τώρα πολλές φορές μου λέει να κάνω κάτι και της απαντάω “Μάνα άσε με, είμαι 35 ετών” κι εκείνη μου απαντά “κάποια στιγμή θα καταλάβεις ότι για τον γονιό θα είσαι πάντα το μωρό του...”. Είναι διαφορετική ιστορία αγάπης...».

«Ο μικρός Μπράντλεϊ είχε σύντομη ζωή, αλλά θέλησε να δώσει το παράδειγμα και να ευαισθητοποιήσει για την ενημέρωση και την πρόληψη του καρκίνου... Βοήθησε πολλούς και άλλαξε πολλές ζωές. Όπως έκανε και με τη δική μου...».