Το... αναγκαστικό - και βάση προγράμματος αλλά και καταπόνησης ορισμένων παικτών αλλά λόγω των αγώνων και των ντέρμπι που έρχονται στην Ελλάδα - μίνι rotation του Πέδρο Μαρτίνς με την Μπέτις ήταν δεδομένο πως θα είχε τις δυσκολίες του. Είναι σαφές πως στο πλάνο του ο Πορτογάλος έχει δουλέψει για σημαντικό διάστημα με συγκεκριμένους παίκτες και τα νέα πρόσωπα θέλει σιγά σιγά και με σχετική διαχείριση να τα βάζει στην διαδικασία της ομάδας. Αυτό δεν είναι εύκολο. Απέναντι στην Μπέτις στο Καραϊσκάκη στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων του Europa League - που πολύ σωστά στον Ολυμπιακό δεν έπεφταν στην παγίδα του... rotation της καθώς ειδικά μεσοεπιθετικά έχει πολλούς καλούς, ποιοτικούς και πανάκριβους παίκτες - η... ανάγνωση του ματς έχει δύο σκέλη. Εκείνο με την αποβολή του Τσιμίκα (από το 73' έως το 95') και αυτό με 11 εναντίον 11. Στο σκέλος του 11 με 11 ο Ίβηρας απέναντι στο 3-4-3 των Ισπανών διάλεξε ένα σχήμα με την αναμενόμενη αλλαγή του Μεριά αντί του Μιράντα στην άμυνα καθώς και δύο διαφοροποιήσεις μπροστά. Τον Φετφατζίδη αντί του Λάζαρου και τον Χασάν με τον Γκερέρο.

Προσέξτε εδώ μία σημαντική λεπτομέρεια. Απέναντι σε μία καλή ισπανική ομάδα με εξαιρετικό τέμπο, πολύ καλή μετάβαση μπάλας από άμυνα σε επίθεση αλλά και τρομερή μεσοεπιθετική και δημιουργική ικανότητα ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το ματς με ένα πρώτο μείον. Η... αλλαγή Χασάν αντί Γκερέρο. Ο Ισπανός είναι από τους παίκτες που σου ασκούν τρομερή πίεση. Κλέβει μπάλες, αντέχει να πρεσάρει για μεγάλο διάστημα και είναι συνηθισμένος στο να βγαίνει αλλά και να παίζει εκτός περιοχής. Ξέρει καλά το ισπανικό στιλ ποδοσφαίρου και μπορεί να ανταποκριθεί. Ο Χασάν δεν μπορεί να κάνει αυτά που βλέπουμε από τον Γκερέρο στο γήπεδο.

Με την συγκεκριμένη κίνηση χάθηκε ένα ατού για τον Ολυμπιακό. Της πρώτης σωστής βασικής πίεσης στους αμυντικούς της Μπέτις. Που αποφέρει λάθη, κλεψίματα μπάλας, δημιουργία φάσεων αλλά και γκολ. Εκεί ήταν και ένα τρωτό σημείο των Ισπανών, που φάνηκε. Στο πρέσινγκ το κάνουν το λάθος. Αυτή η επιλογή συνδυαστικά με την τοποθέτηση του Μπουχαλάκη στον άξονα - που έδειχνε κουρασμένος από τα συνεχή παιχνίδια και δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στο ματς - επέφερε μία έξτρα πίεση για τον Ολυμπιακό. Η Μπέτις είχε την υπεροχή με την μπάλα στα πόδια αλλά και την κατοχή.

Παρόλα αυτά στο α' μέρος ο Ολυμπιακός - που δεν είχε σε τόσο καλή μέρα τα περισσότερα μεσοεπιθετικά του ατού - είχε διπλή μεγάλη χαμένη φάση με Ποντένσε και Χασάν. Στην επανάληψη μετά την αποβολή του Τσιμίκα το αριθμητικό μειονέκτημα ανάγκασε τον Ολυμπιακό να παίζει πιο προσεγμένα και πιο αμυντικά. Να μην προσπαθεί τόσο να πιέσει ψηλά και περισσότερο να περιμένει την Μπέτις. Ακόμα και έτσι όμως μπόρεσε να μείνει όρθιος παίρνοντας το 0-0.

Ο Ολυμπιακός από τον συγκεκριμένο αγώνα με την Μπέτις - που έδειξε πως ίσως είναι η κορυφαία ομάδα του ομίλου με έναν εξαιρετικό Χοακίν - ήθελε να μην χάσει. Ένα βασικό ζητούμενο ήταν αυτό. Εφόσον δεν μπορούσε να κερδίσει να μην χάσει. Και αυτό για να κοίταζε στην συνέχεια να πάρει ότι μπορεί εκτός έδρας με Μπέτις και Μίλαν αλλά και να... χτυπήσει τους Ιταλούς για νίκη στο Φάληρο συν φυσικά τον βασικό στόχο των δύο νικών με Ντουντελάνζ. Όλα αυτά είναι βαθμολογικά στοιχεία που μπορούν να τον φέρουν πιο κοντά στην πρόκριση.

Το 0-0 είναι ένα καλό σκορ ειδικά μετά από το πως εξελίχθηκε το ματς στο τέλος. Και είναι ενα σκορ που αφήνει προοπτική και ελπίδα για την συνέχεια. Κέρδισε δε και σε επίπεδο προσώπων. Ο Ομάρ έκανε ξανά καλό ματς. Ο Βούκοβιτς παρότι είχε ένα λάθος με... πάσα σε αντίπαλο επίσης. Ο Γιαννιώτης έκανε καλές επεμβάσεις. Αντίθετα υπήρχαν παίκτες που δεν πήγαν καλά. Όπως ο Μεριά με αρκετά λάθη στα μετόπισθεν, λάθη που θα μπορούσαν να στοιχίσουν και ο Τσιμίκας με την αποβολή του ενώ ο Καμαρά έδειξε από την άλλη πως όσες αντοχές, δύναμη και καλά τρεξίματα και να έχει, υπάρχουν ακόμα πράγματα να μάθει και να βελτιώσει σε επίπεδο Ευρώπης ειδικά.

Ο Μαρτίνς παρότι είχε ένα στήσιμο που δεν του βγήκε κόντρα στην Μπέτις ως προς τον αρχικό του σχηματισμό έδειξε ξανά καλά αντανακλαστικά ως προς τις αλλαγές του. Η τοποθέτηση του Νάτχο στο κέντρο βοήθησε, ο Τοροσίδης επίσης με την εμπειρία του ενώ ο Λάζαρος έδωσε τρεξίματα αλλά και πίεση στον αντίπαλο.

Ο Ίβηρας τεχνικός παρότι δείχνει εξαρχής στον τρόπο δουλειάς του στον Ολυμπιακό ότι πάντα έχει σχέδιο έχει παράλληλα όμως και προσαρμοστικότητα. Η γρήγορη αλλαγή του Μπουχαλάκη με τον Νάτχο δείχνει έναν προπονητή που ενώ έκανε αργά τις αλλαγές του στα πρώτα ματς όταν κάτι δεν πάει καλά θα παρέμβει άμεσα. Φανερώνει έναν τεχνικό που πραγματικά είναι μέσα στο ματς με αντίληψη του τι πρέπει να διορθωθεί. Ωστόσο επειδή ο Ολυμπιακός έχει ανοιχτά μέτωπα με τρεις διοργανώσεις τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τον Μαρτίνς. Ο ίδιος έδειξε πως θέλει να σταθεί στα θετικά και στις καλές ευκαιρίες που έχασαν οι παίκτες του και πολύ καλά έκανε. Τόνισε όμως ακόμα πως ο Ολυμπιακός πρέπει να βγάλει και άλλη ποιότητα στην συνέχεια για να παραμείνει στον θεσμό του Europa.

Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει μπροστά του ευρωπαϊκά ματς όπου θα κληθεί να εντάξει και άλλα πρόσωπα στην ομάδα. Για παράδειγμα ο Γκιγιέρμε βρέθηκε κοντά στο να μπει αλλαγή για ένα ακόμα ματς. Όμως ενώ σηκώθηκαν Λάζαρος, Γκερέρο και Γκιγιέρμε για ζέσταμα τελικά στο ματς μπήκε ο Λάζαρος. Όλα έχουν να κάνουν με το πως κρίνει και βλέπει ένα παιχνίδι ο προπονητής. Εκείνος άλλωστε αποφασίζει και έχει και την ευθύνη. Πιστώνεται και τα καλά και τα άσχημα.

Εκτός από τον Γκιγιέρμε βέβαια υπάρχει και ο Τουρέ αλλά και ο Ναουέλ. Νέα πρόσωπα που θα προλάβουν και θα μπουν και αυτά στην διαδικασία των ομίλων. Και τον Μαρτίνς να έχει τον δύσκολο ρόλο και το καθόλου εύκολο έργο να... δέσει όσο πιο γρήγορα γίνεται τους παίκτες που ήρθαν πιο αργά με όσους είχε νωρίτερα μαζί του στην προετοιμασία. Για τον Ολυμπιακό πάντως παρά τις δυσκολίες που υπήρξαν και θα υπάρξουν το πρώτο πρόσημο ήταν θετικό. Στο... χέρι του είναι να βελτιώσει δραστικά την εικόνα του, να γίνει ακόμα πιο ανταγωνιστικός μες στον όμιλο και να πάρει την πρόκριση. Γιατί με τα τωρινά δεδομένα είναι κάτι που μπορεί να καταφέρει.

Μέσα σε όλα πάντως θα πρέπει να τονιστεί και η μεγάλη στήριξη του κόσμου. Ο ιδανικός 12ος παίκτης για την ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς. Ο καλύτερος κόσμος που θα μπορούσε να έχει ένας σύλλογος με τεχνικό επιτελείο και παίκτες να πηγαίνουν - όπως πάντα - να τον χειροκροτήσουν θερμά και να τον ευχαριστήσουν μετά το πέρας της αναμέτρησης με την Μπέτις στο Φάληρο.