Η ΑΕΚ επέστρεψε, ο κόσμος της;

Με τη σκέψη ότι η ΑΕΚ, ως κοινωνία, είχε συμπληρώσει μια 10ετία μακριά από τη ζωή στην φάση των ομίλων του Champions League, και είχε περίπου τόσο, δηλαδή μια 10ετία, να δει να την επισκέπτεται ένας μεγάλος αντίπαλος, από το ιστορικό ματς με τη Μίλαν για το Champions League , και ερχόταν από έναν 5ετή κύκλο ζωής μακριά από φάση ομίλων ευρωπαϊκής διοργάνωσης και ουσιαστικά μια συμπληρωμένη 5ετία χωρίς ευρωπαϊκά παιχνίδια, πήγαινα το απόγευμα της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ με την εντύπωση ότι θα δω γεμάτους, μποτιλιαρισμένους δρόμους από ΑΕΚτσήδες που θα βιάζονταν να γεμίσουν τις κερκίδες προκειμένου να ζήσουν μια πραγματική βραδιά επιστροφής της αγαπημένης τους ομάδας στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Ναι, η σημερινή Μίλαν δεν έχει ακόμη επανακτήσει την χθεσινή λάμψη της, και είναι πιθανόν να μην τυφλώνει ακόμη τα μάτια ποδοσφαιρόφιλων που έχουν συνηθίσει να βλέπουν να επισκέπτονται τακτικά την έδρα τους οι σημερινοί διεκδικητές του Champions League, αλλά, δεν χωρά συζήτηση αυτό, είναι εξ ορισμού αρκετή ως πόλος έλξης για ποδοσφαιρόφιλους που είχαν χάσει για χρόνια τη χαρά των ευρωπαϊκών συμμετοχών. Πώς και γιατί συνέβη λοιπόν να μην “γεμίσει” το βράδυ της Πέμπτης το ΟΑΚΑ, δηλαδή να μην ξεπεράσει τους 50 χιλιάδες θεατές;

Η ΠΑΕ ΑΕΚ ανακοίνωσε ότι “κόπηκαν” 40.538 εισιτήρια. Φυσικά δεν πρόκειται για μικρό αριθμό, δηλαδή για μικρή προσέλευση. Αυτού του ματς όμως του έπρεπε να έχει επιτύχει μια πώληση που να ξεπερνά τα 50 χιλιάδες εισιτήρια, όσες και αν είναι οι “δικαιολογίες”. Δηλαδή ναι, είναι πολύ μεγάλο το κόστος, για μια οικογένεια, της παρουσίας στο ΟΑΚΑ σε δύο παιχνίδια σε διάστημα τεσσάρων ημερών και προφανώς κάποιοι επέλεξαν ανάμεσα σε Μίλαν και ΠΑΟΚ τον ΠΑΟΚ, λόγω της λαχτάρας τους για πρωταθλητισμό στην Superleague, διότι και αυτός, ο πρωταθλητισμός, τους έχει λείψει πολύ. Αλλά για να “δικαιολογηθεί” η χθεσινή προσέλευση θα πρέπει η κυριακάτικη προσέλευση στο ΟΑΚΑ να είναι αντίστοιχου μεγέθους, δηλαδή να “κόψει” η ΑΕΚ ξανά περισσότερα από 40 χιλιάδες εισιτήρια. Διαφορετικά, αν την Κυριακή τα εισιτήρια δεν ξεπεράσουν τα 25 χιλιάδες, που με τα σημερινά δεδομένα φαντάζει ως ο πιθανότερος όγκος προσέλευσης θεατών, θα φτάσουμε μπροστά στη διαπίστωση ότι ένα σημαντικό μέρος των φίλων της ΑΕΚ δεν έκανε επιλογή· έκανε “αποχή”, δηλαδή δεν πήγε στο ΟΑΚΑ ούτε την Πέμπτη ούτε την Κυριακή.

Η εποχή δεν είναι εύκολη, το αντίθετο. Και τα γηπεδικά εισιτήρια είναι ένα σημαντικό κόστος, το οποίο δεν μπορούν να σηκώσουν όλες οι οικογένειες. Συζητάμε και μελετάμε όμως μια μοναδική περίπτωση και περίσταση, αυτή της ύπαρξης ενός σημαντικού ευρωπαϊκού αγώνα απέναντι σε μεγάλο αντίπαλο μετά από μια 10ετία και βάλε, δεδομένου ότι η τελευταία μεγάλη ευρωπαϊκή βραδιά της ΑΕΚ ήταν τον Νοέμβριο του 2006. Αν μια ομάδα που έχει παραμείνει αήττητη φέτος στο Europa League και “φέρνει” στην Αθήνα την Μίλαν των 220+ εκατ. ευρώ σε θερινές μεταγραφές, από την οποία δεν έχασε στο Μιλάνο, συγκεντρώνει “μόνο” 40 χιλιάδες θεατές, τι παραπάνω πρέπει να κάνει προκειμένου να “αναγκάσει” 60 χιλιάδες ΑΕΚτσήδες να βρεθούν στο γήπεδο; Να κατακτήσει το Champions League;

“Οι ΑΕΚτσήδες θέλουν πρωτάθλημα”, είναι το αντεπιχείρημα σε αυτή τη συζήτηση. Κι αυτό όμως είναι ένα επιχείρημα που δεν τεκμηριώνεται από τη συμπεριφορά των θεατών στους αγώνες πρωταθλήματος, ή πιο σωστά δεν τεκμηριώνεται από τον αριθμό των εισιτηρίων που πωλήθηκαν στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (25 χιλιάδες). Αν κανείς αναλογιστεί ότι τα υπόλοιπα εντός έδρας παιχνίδια έγιναν με κλειστές πόρτες, διαπιστώνει ότι στη μία και μόνη φορά που είχαν την ευκαιρία, κι ενώ ήξεραν ότι απέναντι θα είχαν τον Ολυμπιακό, βρήκαν νόημα επίσκεψης στο ΟΑΚΑ μόνο 25 χιλιάδες θεατές.

Σε μια εποχή που τα μηχανήματα στην έκταση της Νέας Φιλαδέλφειας λειτουργούν, σε μια περίοδο που η ΑΕΚ προσπαθεί να κάνει πρωταθλητισμό στην Superleague, το μήνυμα των φίλων της ΑΕΚ προς την διοίκησή της δεν είναι “επιστρέψαμε”. Είναι “επιστρέφουμε, και βλέπουμε...”. Η ΑΕΚ επέστρεψε, με όσα έχει κάνει από την ώρα που γύρισε στην Superleague μέχρι σήμερα, αλλά ο κόσμος της δεν έχει μαζικά και σταθερά επιστρέψει. Και αύριο η μάζα θα έχει χάσει το δικαίωμα να “απαιτεί” μεγαλύτερες επενδύσεις, ή πιο σωστά μεγαλύτερα οικονομικά ανοίγματα, θα έχει χάσει το δικαίωμα να “απαιτεί” ανάπτυξη, διότι δεν την δικαιολογεί με τις πράξεις της. Δεν την δικαιολογεί αυτή την απαίτηση ούτε ο αριθμός των (περίπου δέκα χιλιάδες) εισιτηρίων διαρκείας, ούτε ο αριθμός των εισιτηρίων που “κόβει” σε μεγάλα παιχνίδια.

Από την πρώτη στιγμή ο Δημήτρης Μελισσανίδης και η διοίκηση που στηρίζει είχαν ξεκαθαρίσει ότι δεν θα “ανοιχτούν”, δηλαδή ότι στην εποχή τους η ΠΑΕ ΑΕΚ δεν θα ξοδεύει περισσότερα από όσα μαζεύει, διότι αυτή είναι η μόνη εγγύηση για την καλή λειτουργία της εταιρείας και την μακροημέρευση της ΑΕΚ στην επιστροφή της. Οι ΑΕΚτσήδες ξέρουν ότι δεν μπορούν να απαιτούν πρώτα να “δουν” και μετά να “αγοράσουν”. Ξέρουν, και πρέπει να χαίρονται για αυτό και να ανακουφίζονται με αυτό, ότι η ΠΑΕ απλώνει τα πόδια μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα και όχι μακρύτερα. Δική τους λοιπόν είναι, συμπερασματικά, η επιλογή να μην μακραίνει το πάπλωμα. Δική τους και η υποχρέωση να μαζεύουν τα πόδια των προσδοκιών τους.