Εθνική ομάδα, “πειραματόζωο...”

Στην Ελλάδα πάντα είχαμε πρόβλημα με τις καθαρές κουβέντες. Μέσα σε λίγες εβδομάδες κάναμε και τον Ολλανδό ομοσπονδιακό τεχνικό Τζον Φαν'τ Σιπ να συμπεριφέρεται απολύτως ελληνικά...

“Πλάνο Κατάρ...” μας είπε ο Ολλανδός και ανατρίχιασα, όχι δεν το γράφω ειρωνικά, αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια... Βαρέθηκα εδώ και χρόνια να ακούω στην Εθνική ομάδα για τα σχέδια και τα πλάνα για το μέλλον. Μόλις πριν ένα μήνα, το έγραφα σε αυτή την γωνιά, ό,τι το μεγαλύτερο πρόβλημά αυτής της ομάδας είναι ότι εδώ και χρόνια δεν κοιτάει το σήμερα, αλλά το αύριο... Εγραφα εδώ στο gazzetta μετά το στραπάτσο με το Λιχτενστάιν όλα όσα θα ήθελα να γράψω και σήμερα με τίτλο: “Οταν δεν δίνεις σημασία στο σήμερα...”

Ολα αυτά τα έγραφα εκτός από το προφανές, επειδή τα πίστευα δηλαδή, αλλά και επειδή έπιανα τον σφυγμό ότι ο νέος προπονητής θα το “κάψει” το σήμερα και αυτά τα παιχνίδια που έχουμε να δώσουμε στον όμιλο και θα μας μιλήσει για το Κατάρ και τα προκριματικά του Μουντιάλ και θα μας βάλει στο στόμα την καραμέλα ότι φτιάχνουμε ομάδα για το μέλλον...

Κάπως έτσι, επειδή κοιτάζουμε το μέλλον και όχι το σήμερα φτάσαμε στη θέση 60 από θέση 14 της ειδικής βαθμολογίας της UEFA και φοβάμαι ό,τι μετά τα εναπομείναντα ματς θα βρεθούμε και κάτω από τη θέση 70... Το Λιχτενστάιν δεν το νικήσαμε επειδή κοιτάγαμε το μέλλον και όχι το ματς με το Λιχτενστάιν. Εχω χρόνια να ακούσω έναν ομοσπονδιακό να πει “θέλω να κερδίσουμε το επόμενο ματς, μόνο αυτό τίποτα άλλο...”

Αλλωστε με το “Πλάνο Κατάρ...” του Ολλανδού, το μόνο σίγουρο είναι η πτώση μας στη βαθμολογία. Θα βρεθούμε τόσο χαμηλά, που και ομαδάρα να φτιάξουμε στο μέλλον, θα είναι σχεδόν αδύνατο να πάμε στο Κατάρ. Μη κερδίζοντας το Λιχτενστάιν, χάνοντας από την Φινλανδία και ποιος ξέρει τι άλλο ματς περιμένει στο σήμερα, το βέβαιο είναι ότι η επόμενη κλήρωση, θα μας φέρει στον ίδιο όμιλο με Γερμανία, και Ολλανδία για παράδειγμα, και για να πάμε στο Κατάρ θα πρέπει πρώτα να αποκλείσουμε από το Μουντιάλ μία από αυτές αφήνοντάς την 3η στον όμιλο και μετά να πάμε και σε ένα μπαράζ και να αφήσουμε και εκεί εκτός μία Κροατία...

Επιπλέον με αυτές τις επιλογές και με αυτές τις αστείες δικαιολογίες τελείωσε οποιοσδήποτε ιστός της Εθνικής ομάδας είχε μείνει ζωντανός. Δεν έχω απολύτως τίποτα με κανένα από αυτά τα παιδιά που κλήθηκαν. Δεν έχω (ειλικρινά) καμία αμφιβολία για κανέναν ως μονάδα από αυτούς, ούτε έχω την απορία “τι δουλειά έχει αυτός στην Εθνική ομάδα;”, έχω όμως την εξής αμφιβολία.

Γιατί όλοι μαζί, ποιος θα βάλει τους κανόνες, ποιος θα είναι εκεί για να μεταφέρει τη συνέχεια αυτής της ομάδας;

Δεν είναι περιοδεύων θίασος η Εθνική, δεν είναι πειραματόζωο να φωνάζω 23 διαφορετικούς κάθε φορά μήπως κάποια στιγμή μου κάτσει. Δηλαδή αν αυτά τα παιδιά φάνε 3-4 από την Ιταλία τι θα συμβεί; Θα τα κάψουμε; Θα πούμε δεν κάνουν; Θα πάμε για άλλα παιδιά στην επόμενη κλήση; Θα επαναφέρουμε τα προηγούμενα παιδιά και θα πούμε στον Παπασταθόπουλο, στον Μανωλά, στον Μήτρογλου “μια μαλακία κάναμε πώς κάνετε έτσι;”.

Και με τι διάθεση θα επιστρέψουν όλοι αυτοί, όταν ξέρουν ότι ο Ολλανδός δοκίμασε να τους τελειώσει και δεν του βγήκε. Και το κάνει με δική του απόφαση άραγε ή κάποιος του είπε να το κάνει...

Θα είχα μικρότερο θέμα ή και κανένα, αν ο Ολλανδός ήταν ντόμπρος. Αν έλεγε ότι έκοψα τον τάδε “...γιατί χαλάει το κλίμα της ομάδας”. Το έκανε και ο Ρεχάγκελ με Γεωργάτο, με Ελευθερόπουλο, το έκανε για άλλους λόγους με τον Ζήκο, τον Στολτίδη, όταν όλοι έπεφταν επάνω του και του έλεγαν ότι δεν γίνεται να μην τους καλεί. Τίμια και ξεκάθαρα έζησε με τις επιλογές του. Δεν είπε ποτέ “κόβω τον Γεωργάτο, αλλά μπορεί να τον ξαναφωνάξω κάποια στιγμή...”.

Εδώ όμως ο Ολλανδός κάνει κάτι διαφορετικό, μας λέει ξεκάθαρα “πειραματίζομαι, δοκιμάζω, κάνω την τρέλα μου...”. Κάποιος να του εξηγήσει ότι δεν τον φέραμε για να αντιμετωπίζει την Εθνική ομάδα ως πειραματόζωο, το κάνουν οι διοικήσεις της ΕΠΟ χρόνια τώρα, δεν χρειαζόμασταν και ομοσπονδιακό τεχνικό που να κάνει κάτι αντίστοιχο...