«Κάποιος πρέπει να τα γράψει ρε γαμώτο...»

Πώς να φτιάξεις ατμόσφαιρα όταν δεν ανάβεις ούτε ένα καπνογόνο να γίνει φάση. Δεν κάψανε ούτε ένα πανό που τους είχαν πάρει όταν οι άλλοι τρέχανε... Δεν πέταξαν ούτε μία φωτοβολίδα ευθείας βολής, δεν έμπασαν ούτε ένα παπάκι στις κερκίδες να το κρεμάσουν στα κάγκελα. Πώς ζούνε οι φλώροι που τους βάλανε ανάμεσα τους τους ταξιδιώτες από τη Βαρκελώνη και δεν τους ρίξανε, έστω δύο φάπες, να καταλάβουν ποιος κάνει κουμάντο σε αυτό το γήπεδο. Ούτε καν συρματοπλέγματα δεν τους είχαν βάλει, ένα πλέγμα έστω, τόσο σίγουροι ήταν όλοι τους, ότι οι φλώροι δεν θα πετάξουν ούτε έναν καφέ. Και το εξοργιστικό είναι ότι η Μπάρτσα κέρδισε ένα σκασμό κόρνερ και πήγαν όλα χαμένα, χωρίς ούτε ένα κέρμα στο κεφάλι κάποιου. Πετάξτε μια λίρα ρε μαλάκες, μία λίρα, τι ψυχή έχει; Brexit ρε και ξανά Brexit, αυτή είναι η μόνη λύση για εσάς, για να ξεβρομίσει το οπαδικό κίνημα, σκατόφλωροι...

Αμ οι άλλοι, οι Καταλανοί; Και τέσσερα φάγανε και καθίσανε φρόνιμοι σαν κότες να χειροκροτάνε το νικητή, αντί να τα κάνουν λαμπόγιαλο για να ξεπλύνουν τη ντροπή. Μερικοί από δαύτους έκλαιγαν κιόλας. Τι ντροπή, τι ξεφτίλα για το οπαδικό κίνημα. Ασε που ένα σύνθημα για τους νεκρούς του Χίλσμπορο δεν μπόρεσαν να βγάλουν να τους εξαγριώσουν, να γίνει χαμούλης. Μία Λαυρίου δεν είναι ικανοί να κανονίσουν οι κότες, τσάμπα τα χιλιόμετρα που έκαναν και τα λεφτά που χάλασαν.

Μαζευτήκανε πάνω από 50 χιλιάδες νοματαίοι και είχαν μόνο τα κασκόλ τους και τη φωνή τους. Που πάτε ρε μαλάκες, ρε ξενέρωτοι, να φτιάξετε ατμόσφαιρα μόνο με τη φωνή και το κασκόλ; Σε ποια εποχή ζείτε ρε χαϊβάνια, που είναι το μεγαλείο του λαού σας, που είναι ο υπέροχος κόσμος σας , που μας τα έχουν ζαλίσει οι “αντικειμενικοί” με το “Ανφιλντ” και την ατμόσφαιρά του; Καταντήσανε το ποδόσφαιρο θέατρο οι μαλάκες, πάνε γήπεδο και αντί να εκτονωθούν να τους πλακώσουν στα “ίχοι δε πούτα” καθόντουσαν και λέγανε τραγουδάκια “you'll never walk allone” και παπαριές. Ναι ρε την επόμενη φορά να πείτε και το mama mia, σκατόφλωροι. Νομίζουν ότι το ποδόσφαιρο είναι για τους πλούσιους, για τους κυριλέ, όχι για τα φτωχαδάκια που περνάνε δύσκολα και πάνε στο γήπεδο να τα σπάσουνε, να βρίσουνε την μάνα, την αδερφή, την γυναίκα, έστω τον Χριστό και την Παναγία του άλλου και να ξεδώσουν. Να γυρίσουν σπίτι έτοιμοι για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες της ζωής και την επόμενη μέρα στη δουλειά...

Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά μπαίνεις στα media όλου του πλανήτη, βλέπεις τα social media παγκοσμίως και όλοι μιλούν για την ατμόσφαιρα, τη μαγεία, την ανατριχίλα, την συγκίνηση, τα συναισθήματα που πλημμύρισαν δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Τι λέτε ρε... Αμ το άλλο; Δεν πρόλαβε να τελειώσει το ματς και η Μπαρτσελόνα είχε ήδη δώσει συγχαρητήρια μέσα από τον επίσημο λογαριασμό της στη Λίβερπουλ. Οι άνθρωποι έφαγαν τέσσερα και τους είπαν και μπράβο. Τι σκατά γραφεία Τύπου έχουν ρε φίλε, πως είναι δυνατόν σήμερα το πρωί αυτός να έχει ακόμη τη δουλειά του. Ασε για τους παίκτες της Μπαρτσελόνα, να μην μιλήσω καλύτερα. Εδωσαν το χέρι τους στο διαιτητή ρε μαλάκα, αντί να στείλουν 20 παιδιά στο σπίτι του να του εξηγήσει το όνειρο, του είπαν και μπράβο. Ρε τι ζούμε...

Αυτοί είναι ικανοί ρε μαλάκα να μας χαλάσουν το ποδόσφαιρο, είναι ικανοί να γίνουν τα παιδιά μας Λίβερπουλ και Μπαρτσελόνα και να γυρίσουν την πλάτη στις δικές μας ομαδάρες και τα δικά μας γήπεδα. Κάτι πρέπει να κάνουμε εδώ και τώρα, δεν πάει άλλο...

Να πάμε στον τελικό του Κυπέλλου, αυτόν που τον λένε γιορτή του ποδοσφαίρου οι μαλάκες, να τα κάνουμε λαμπόγιαλο.

Αστο φίλε, θα γίνει κεκλεισμένων με 120 μπράβους του καθενός μόνο...