Το πιο μεγάλο... δώρο!

Περνάει μάλλον στα «ψιλά». Αν και μεταξύ μας δεν θα έπρεπε. Διότι αυτές τις «άδειες» από δράση μέρες, ο Ολυμπιακός προχωρά σε μια κίνηση που θωρακίζει το ίδιο του το μέλλον. Και πραγματικά θα είχε ενδιαφέρον, να κάνουμε την ίδια συζήτηση σε μια τριετία από τώρα. Για να δούμε πόσο «αποτελεσματικό» είναι αυτό το deal που βρίσκεται στα σκαριά. Το deal που θα δέσει σε μερικά 24ώρα, για την επόμενη πενταετία στο «λιμάνι», τους Ρέτσο Μανθάτη και Ανδρούτσο. Σε «πακέτο».

Μια συμφωνία που ανοίγει έναν ακόμη «κύκλο» στο πιο επιτυχημένο «δημιουργικό» σχέδιο της τελευταίας 10ετίας στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό με το οποίο οι Ερυθρόλευκοι κατάφεραν να συνδυάσουν τον πρωταθλητισμό, με την ανάδειξη κορυφαίων ποδοσφαιριστών.

Ήδη το δείγμα είναι «μεγάλο». Και προσεχώς αναμένεται ακόμη μεγαλύτερο. Διότι πλέον ο Ολυμπιακός έχει βάλει τις βάσεις, μέσα από ένα πραγματικό «δίκτυο», ώστε να φέρει στην επιφάνεια δεκάδες ποδοσφαιριστές ολόκληρης της «γκάμας». Από παιδιά που θα παίξουν στην Σούπερ Λιγκ. Ως εκείνους που θα κάνουν καριέρα στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Εμείς προφανώς δεν ξέρουμε εκείνους που περιμένουν τη...σειρά τους, με διαβατήριο τη χρονολογία γέννησης. Οι σκάουτ της Γιουβέντους, της Μίλαν, της Άρσεναλ, της Παρί και άλλων πολλών όμως που κατά καιρούς πιάνουν θέση στις κερκίδες του Ρέντη για να δουν τις «μικρές» ομάδες των Πειραιώτων κάτι παραπάνω θα έχουν κατά νου για αυτό που οι Ερυθρόλευκοι κρύβουν επιμελώς στο αθλητικό τους κέντρο.

Από εκεί που τελικά ξεπήδησαν διεθνείς ποδοσφαιριστές σαν τον Καστίγιο, τον Φορτούνη, τον Φετφατζίδη, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο, τον Δημήτρη Διαμαντάκο. Από εκεί που προέκυψαν περιπτώσεις σαν του Λυκογιάννη (Στουρμ Γκρατς), του Βέργου (δανεικός στην Ρέαλ Β΄), του Λάτσι (δανεικός στο ΑΠΟΕΛ), του Σοϊλέδη (Ομόνοια). Σαν τους Βούρο και Τσιμίκα που είναι αυτή τη στιγμή μέλη της πρώτης ομάδας του κλαμπ. Σαν τον Ιωαννίδη (Αστέρας), τον Σιώπη (Πανιώνιος), τον Λαμπρόπουλο (ΑΕΚ), τον Τζανετόπουλο (ΑΕΚ), τον Μεδρινό (Πλατανιάς), τον Καραχάλιο (Λεβαδειακός) και άλλους πολλούς.

Έχει δαπανηθεί ένα τεράστιο ποσό για να συμβεί όλο αυτό. Σε εγκαταστάσεις. Σε «σχολές» ανά την Επικράτεια. Σε «τεχνοκράτες», προπονητές, σκάουτερ, επιστημονική υποστήριξη. Σε μεταγραφές παιδιών 14-15 χρονών. Ο Ολυμπιακός όμως με αυτόν τον τρόπο «παράγει» πια.

Μπορεί να αναδείξει ποδοσφαιριστές που τους αγοράζει στα 18 (π.χ Μήτρογλου) από την ανωνυμία. Μπορεί όμως να ολοκληρώσει την διαδικασία και για κάποιο παιδί που το έχει στα χέρια του από τα 12. Και όλο αυτό δεν είναι μόνο φιλόδοξο. Είναι η εξασφάλιση σε μεγάλο βαθμό, ολόκληρου του κλαμπ. Είναι το πιο μεγάλο δώρο της εποχής Μαρινάκη. Σε ένα εγχείρημα που ξεκίνησε στην εποχή Κόκκαλη.

Το συμβόλαιο του Ανδρούτσου ολοκληρώνεται το καλοκαίρι. Αυτά των Μανθάτη-Ρέτσου το επόμενο. Η ανανέωση ήταν «δεδομένη». Όχι και εύκολη όμως, καθώς ουκ ολίγοι περίμεναν στη... γωνία. Ειδικά για την περίπτωση του Ρέτσου που έχει απασχολήσει καμία 15αριά ομάδες του εξωτερικού.

Ξαναλέμε ότι ουσιαστικά βρισκόμαστε σε τροχιά ανακοινώσεων. Άρα δύσκολα θα αλλάξει κάτι. Ο Ολυμπιακός τα κρατά στην οικογένεια του αυτά τα παιδιά. Και πλέον ο επόμενος στόχος είναι προφανής. Η ανάδειξη τους στον δρόμο που χάραξαν όλοι οι προηγούμενοι.