Ο Σκίμπε με λογική Οτο...

Ο Μίκαελ Σκίμπε μας είχε προϊδεάσει και από τις προηγούμενες κλήσεις του, αλλά τούτη δω την φορά μας έλυσε κάθε απορία. Η λογική των προηγούμενων ομοσπονδιακών τεχνικών που από ματς σε ματς θα μπορούσαν να αλλάξουν μέχρι και δέκα παίκτες και που σε διάστημα μίας χρονιάς θα μπορούσαν να έχουν καλέσει ως και 40 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές έχει περάσει.

Με τον Σκίμπε η Εθνική θα βασιστεί ξανά στη συνοχή, την οποία θέλει να δημιουργήσει ο Γερμανός στην ομάδα και όχι στην φόρμα των παικτών. Κατά βάση θα καλείται και θα παίζει όποιος είναι μέλος αυτής της ομάδας και ανεξάρτητα από το αν παίζει ή όχι στον σύλλογό του ή ακόμη και από την φόρμα στην οποία βρίσκεται. Οτι δηλαδή συνέβαινε και επί Οτο Ρεχάγκελ...

Δεν ξέρω αν είναι η γερμανική κουλτούρα για την Εθνική ομάδα, κάτι που θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος και από τις κλήσεις του Λεβ στην Εθνική Γερμανίας ή αν είναι σύμπτωση, ξέρω όμως ότι όλο αυτό έχει μεγάλη λογική. Αρκεί να μην γίνεται μονοδιάστατα και με εμμονή. Ο Σκίμπε άλλωστε δεν νομίζω ότι σκοπεύει να το κρύψει κιόλας. Τις προάλλες στη συνάντηση με τους τεχνικούς των ελληνικών συλλόγων αυτό που ρώτησε τον Μπέντο είναι γιατί δεν παίζει ο Μανιάτης. Για τον Σιόβα για παράδειγμα κουβέντα...
Και για τον Μανιάτη επί της ουσίας ο ίδιος μεσολάβησε για να επιστρέψει στις προπονήσεις του Ολυμπιακού...

Διότι ο Σκίμπε έχει καταλήξει σε κορμό για την Εθνική και ο Μανιάτης είναι σε αυτόν. Οπως είναι στο γκρουπ που έχει στο μυαλό του με δεύτερες λύσεις για την ενδεκάδα, ο Τζιόλης. Και για αυτόν ρώτησε γιατί δεν παίζει. Και μπορεί ο Γερμανός να δήλωσε ότι πρέπει να παίζουν οι παίκτες στην ομάδα τους για να καλούνται, αλλά ο Μανιάτης, όπως και ο Τζιόλης κλήθηκαν κανονικά. Ο Σκίμπε παρακολουθεί αγώνες ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά μπορείς να το καταλάβεις ότι περισσότερο το κάνει για να επιβεβαιώσει αυτούς που καλεί και όχι για να ανακαλύψει κάτι νέο...

Χρειάζεται αριστερό εξτρέμ. Δεν καλεί τέτοιο, αλλά μετατρέπει τον Χολέμπας, όπως έκανε στο φιλικό με την Ολλανδία. Γενικά έχει ένα γκρουπ 18-19 παικτών και από εκεί αναζητεί τις λύσεις του και φαίνεται ότι αυτοί οι 18 -19 θα είναι μονίμως εκεί, εκτός αν αντιμετωπίζουν προβλήματα τραυματισμών. Ο Μανιάτης για παράδειγμα, δεν είναι ότι δεν παίζει στον Ολυμπιακό, αλλά είναι και ξένο σώμα. Δεν μπαίνει καν στις αποστολές... Τον Σκίμπε ασφαλώς και τον προβληματίζει αυτό, αλλά όχι σε βαθμό που να μην τον καλεί. Για την ακρίβεια όχι απλώς τον κάλεσε, αλλά εκτός εξαιρετικού απρόοπτου θα τον ξεκινήσει και βασικό στο πολύ κρίσιμο ματς με την Κύπρο.

Δεν θα σχολιάσω ασφαλώς το αν πρέπει να παίζουν ο Μανιάτης και ο Τζιόλης ή όχι. Ο Σκίμπε έχει μία λογική στον τρόπο που παίζει, ο Μανιάτης μέχρι τώρα σε όποιο ματς τον χρησιμοποίησε ο Γερμανός τον δικαίωσε και συνεπώς δεν πρόκειται να τον αλλάξει... Καλά κάνει αρκεί να αυτό να συνεχίσει να συμβαίνει. Δηλαδή να συνεχίσει ο Μανιάτης να παίζει καλά και κυρίως όπως ακριβώς θέλει ο Σκίμπε. Διότι αν ο Γερμανός διαπιστώσει ότι η απουσία αγώνων επηρεάζει τον Μανιάτη, κάτι που κάποια στιγμή είναι πιθανό να συμβεί, θα πρέπει να χειριστεί και αναλόγως την κατάσταση.

Αυτή η Εθνική είναι αλήθεια ότι έχει και ποιότητα και ταλέντο και επιλογές. Είναι επίσης αλήθεια ότι υστερεί σε ορισμένες θέσεις όπως αυτές των εξτρέμ όπου το πρόβλημα λύνεται με αλχημείες τύπου Μάνταλου, ο οποίος είναι εξαιρετικός παίκτης, αλλά όχι εξτρέμ ή του Μπακασέτα.

Παρά ταύτα την δουλειά την κάνει και ο Μάνταλος και ο Μπακασέτας μέχρι τώρα. Και για αυτό ο Σκίμπε δεν... ψάχνεται, δεν καλεί στην ομάδα κάποια από τα εξτρέμ που υπάρχουν και που αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο ποιοτικά. Με λογική στο παιχνίδι, με συνετές επιλογές, με δημιουργία ευχάριστου κλίματος ξανά στην ομάδα και με απομάκρυνση μέχρι τώρα ζητημάτων που μας ταλαιπώρησαν αρκετά τα δύο τελευταία χρόνια, ο Σκίμπε προσπαθεί να ξαναδώσει στην Εθνική ταυτότητα. Δεν είναι και το πιο εύκολο και το πιο σίγουρο πράγμα να διαμορφώσεις καλό κλίμα σε μία ομάδα που έχεις τις σοβαρές πληγές της από το παρελθόν (βλέπε Τζαβέλλας – Μανιάτης για παράδειγμα...), αλλά ο Γερμανός μέχρι τώρα, τα καταφέρνει...

Βεβαίως τώρα ξεκινούν τα καθοριστικά. Τώρα θα μάθουμε αυτό που λέμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος. Στα δύο ματς με Κύπρο και Εσθονία. Διότι δύο νίκες σε αυτά θα αυξήσουν σημαντικά τις πιθανότητες μας να τερματίσουμε στην πρώτη δυάδα, θα ανεβάσουν την ψυχολογία και την αυτοπεποίθηση αυτής της ομάδας και θα δημιουργήσουν ξανά το όραμα και την διάθεση στους παίκτες να τα δίνουν όλα για αυτήν. Δεν είναι μικρό αυτό, για την ακρίβεια είναι το μεγαλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μία Εθνική ομάδα. Να θέλουν οι παίκτες της να είναι εκεί, να το χαίρονται που είναι εκεί και να δίνουν τα πάντα για να είναι εκεί.

Αυτό ακριβώς είναι που μας έλειπε τα δύο τελευταία χρόνια, τα οποία ο Σκίμπε σχολίασε με τη φράση “τρώγαμε ξύλο...”