Είχε 5 στα 5 και το άλλαξε!

Ο τίτλος του κομματιού μου πριν τον αγώνα του Ολυμπιακού στη Λάρισα νομίζω πως τα έλεγε όλα: «Με Κούγια είναι πάντα ντέρμπι»!

Κι εξηγούσα αναλυτικά τις μεγάλες ζημιές που είχε πάθει ο Ολυμπιακός στο παρελθόν από ομάδες του Κούγια. Από την ΑΕΚ και τον ΠΑΣ ως και την Παναχαϊκή. Προσθέστε τώρα και τη Λάρισα…

Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό, πήγε απροετοίμαστος σε μία μάχη με ομάδα του Κούγια, και δη ομάδα με φανέλα και ιστορία. Όπως αποδείχθηκε δηλαδή δεν πήγε έτοιμος για μάχη. Κι όταν δεν πας έτοιμος στη μάχη, το πιο λογικό αποτέλεσμα είναι να την χάσεις. Κι έτοιμος σημαίνει ακριβώς να είναι η ομάδα σε κατάσταση μάχης, οι παίκτες να είναι αποφασισμένοι να ματώσουν. Αυτοί που μάτωσαν ήταν οι παίκτες της Λάρισας. Και επιβραβεύτηκαν με τους τρεις πόντους.

Παρεμπιπτόντως, ίσως θυμάστε ότι είχα προβλέψει ότι ο Αναστασιάδης θα έριχνε βασικό για πρώτη φορά τον Ντοντό. Γενικά στη Λάρισα ήθελαν να αιφνιδιάσουν τον Ολυμπιακό. Και το κατάφεραν. Έγραφα σχολιάζοντας την κακή απόδοση της ΑΕΛ στην Κέρκυρα: «Η αίσθηση που μου έδωσε ήταν ότι το μυαλό της το είχε περισσότερο στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό!». Αυτό το ματς ήθελε να κτυπήσει η Λάρισα. Βρήκε, όμως, και πρόσφορο έδαφος, βρήκε μπόσικο τον Ολυμπιακό, που με τη σειρά του είχε περισσότερο το μυαλό του στα παιχνίδια με ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ.

Τον βρήκε μπόσικο τον Ολυμπιακό και λόγω του προπονητή του, που δεν τα μέτρησε καλά. Δεν διάβασε σωστά το ματς και το κυριότερο επέμεινε ως το τέλος να στηρίζει μία κακή ιδέα που δεν του έβγαινε με τίποτα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ως προς το ότι το έργο του Πάουλο Μπέντο είναι δύσκολο, αφού προσπαθεί να φτιάξει μία ομάδα μέσα από αγώνες πρωταθλήματος κι Ευρώπης, ευρισκόμενος σε μία διαδικασία…προετοιμασίας, με ενσωμάτωση των μεταγραφών κλπ, κλπ. Άρα, έχει τη συμπάθεια μας και δικαιούται χρόνο.

Όμως, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς ένας προπονητής, ο οποίος στα πέντε πρώτα παιχνίδια του (τρία ευρωπαϊκά) έκανε πέντε νίκες, αποφασίζει στο έκτο παιχνίδι του να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού! Κουτσά στραβά η ομάδα έπαιρνε τα αποτελέσματα, παίζοντας με ένα τρόπο, από πλευράς σχηματισμού, που καλώς η, κακώς είχε συνηθίσει εδώ και… «δεκάδες» χρόνια. Ποιο το νόημα ξαφνικά να το αλλάξεις για ένα εκτός έδρας παιχνίδι; Χωρίς να έχεις δουλέψει, παρά μόνο σε δύο προπονήσεις, να παίξεις και με Ιντέγε και με Καρντόσο, πως το κάνεις;

Το ότι στο τελευταίο 20λεπτο έπαιξε έτσι, με Ιντέγε και Καρντόσο, ο Ολυμπιακός και κέρδισε τον Ηρακλή, δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα γίνει και στο άλλο ματς. Εξάλλου, στο Καυταντζόγλειο πρώτον αιφνιδιάστηκε ο αντίπαλος προπονητής, που δεν νομίζω ότι είχε και λύσεις να αντιδράσει ο Νίκος Παπαδόπουλος, ενώ στη Λάρισα ο Άγγελος από το πρώτο λεπτό έπαιξε με τρία στόπερ και δεύτερον υπήρχε κι ένας τροφοδότης στην ενδεκάδα, ο Μάρτινς, από πάσα του οποίου είχε μπει το γκολ του Ιντέγε.

Όπως επίσης δεν έχει νόημα, από την στιγμή που αποφασίζει να παίξει με τον (ουσιαστικά απενεργοποιημένο φέτος) Τσιμίκα, να βάλει και άλλο νεαρό στην άμυνα, τον Βιάνα-παίκτη που ακόμη καλά καλά δεν έχει μάθει τον δρόμο για το Ρέντη. Να είχε έστω τη σιγουριά ενός άλλου φορμαρισμένου και σταθερού παρτενέρ του στο κέντρο της άμυνας, θα είχε κάποια λογική. Αλλά ο Ντα Κόστα δεν «πατάει» καλά φέτος, ώστε να βοηθήσει τον άπειρο Βιάνα, ο οποίος αν κι έβλεπε σε όλο το ματς ότι για την ΑΕΛ τα αράουτ ήταν σαν κόρνερ, στο 91’ έδωσε με ευκολία το αράουτ από το οποίο προήλθε το 1-0…

Κρίμα και για τον Ολυμπιακό, κρίμα και για τον ίδιο τον Μπέντο, να έχει ξεκινήσει τόσο καλά, υπό δύσκολες συνθήκες και μετά να κάνει τόσα βήματα πίσω, με αυτογκόλ…