Αν όμως λέγονταν «Γλύκιτς»…

Για να κρίνεις ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, πρέπει να είσαι πλήρως συνειδητοποιημένος για το τι έχεις μπροστά σου. Ποια η μία ομάδα, ποια η άλλη, ποιες οι δυνατότητες που έχουν και ποιο το ταβάνι τους, πέρα από τα οικονομικά δεδομένα…

Αν κάποιος χθες θυμόταν ότι ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα του Κούδα και η Ελλάδα μία από τις κορυφαίες ποδοσφαιρικά χώρες ενώ από την άλλη η Φλωρεντία έχει μόνο την Πόντε Βέκιο, τότε προφανώς θα ήταν απογοητευμένος από την παρουσία της Ελληνικής ομάδας…

Έλα όμως που σχεδόν όλες οι ομάδες του Καμπιονάτο είναι σαφώς ανώτερες από κάθε Ελληνική και η Φιορεντίνα απέχει πάρα μα πάρα πολύ σε κάθε επίπεδο από τον ΠΑΟΚ…

Τώρα που συνεννοηθήκαμε πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ΠΑΟΚ απέναντι στη Φιορεντίνα ήταν οργανωμένος, δεν εκτέθηκε, έκανε πειθαρχημένο παιχνίδι και δεν απειλήθηκε τόσες πολλές φορές από τους πιο ποιοτικούς αντιπάλους. Ήταν καλύτεροι οι Ιταλοί, έφθαναν πιο εύκολα σε φάση, κέρδιζαν μονομαχίες και τακτικά λειτουργούσαν πιο σωστά, αλλά... μέχρι εκεί.

Αλήθεια είναι ότι δημιουργικά ο Δικέφαλος υστέρησε και στο πιο μεγάλο κομμάτι του αγώνα δυσκολεύτηκε να φτιάξει φάσεις. Στο τέλος που «έσβησε» την επιθετικότητα των αντιπάλων και εκμεταλλεύτηκε το ότι δεν έχουν πολλά 90λεπτα, κατάφερε να τους βρει ανοργάνωτους «ζητώντας» τη νίκη. Δεν τη πήρε αν και πιστεύω ότι πέντε-δέκα λεπτά να είχε το ματς παραπάνω, δεν θα του ξέφευγε το τρίποντο!

Αυτή η ισοπαλία με τη καλύτερη ομάδα του ομίλου, σε συνδυασμό με την ισοπαλία και στο Κάραμπαγκ-Λίμπερετς, βοηθάει τον ΠΑΟΚ να κοιτάει αισιόδοξα τον όμιλο, αν και τώρα παίζει συνεχόμενα σε Τσεχία και Αζερμπαϊτζάν.

Αν ο ΠΑΟΚ δεν πάρει πόντο… «έσφιξε». Αν πάρει ένα βαθμό θα έχει δύσκολη συνέχεια. Αν πάρει δύο, παραμένει αισιόδοξος. Αν πάρει τρεις θα είναι καλούτσικα… Αν πάρει τέσσερις θα είναι πραγματικά καλά. Αν πάρει έξι… μάλλον προκρίθηκε!

Σε ατομικό επίπεδο ο Παναγιώτης Γλύκος ήταν με διαφορά ο καλύτερος του ΠΑΟΚ, μια και ήταν αλάνθαστος, ενώ με δύο-τρεις επεμβάσεις του στέρησε από τους Ιταλούς το γκολ. Εκπληκτικός ήταν με τα πόδια σε αγώνα όπου χρειάστηκε οι συμπαίκτες του να τον «παίζουν» συνέχεια για να ξεφύγουν από την πίεση. Η απόδοσή του ήταν σπουδαία σε ένα ακόμη μεγάλο ματς, όπως πρόπερσι στο 1-2 με τον Ολυμπιακό, όπως πέρυσι στο Ντόρτμουντ, όπως στα πλέι οφ με τον Παναθηναϊκό και όχι μόνο. Γιατί ο Γλύκος δίνει βαθμούς σε μεγάλα ματς…

Αλλά επειδή δεν λέγεται «Γλύκιτς» δεν «πουλάει» ιδιαίτερα. Εδώ και στην εθνική με… το ζόρι χώρεσε μπροστά στην αξία και στις δεκάδες μεγάλες εμφανίσεις του Καπίνο…

Από εκεί και πέρα σε αυτό το ματς φάνηκε επίσης η προσωπικότητα του Μάτος. Το γεγονός ότι όλοι τον έψαχναν για να εμπιστευτούν τα σίγουρα πόδια του σε φάσεις όπου οι Ιταλοί «δάγκωναν», δείχνει πάρα πολλά για το τι σημαίνει ο Βραζιλιάνος για όλη τη λειτουργία του Δικεφάλου. Μάλλον χρειάζονταν ο ΠΑΟΚ μία-δύο (ακόμη) προσωπικότητες σαν κι’ αυτόν. Θα φανεί και στο μέλλον σε μεγάλα ματς…

Υπάρχει βέβαια και ο Βαρέλα, που πείθει ότι διαθέτει αμυντική ποιότητα. Δεν είναι μόνο οι δεκάδες του επεμβάσεις, αλλά και το γεγονός ότι όλες οι απομακρύνσεις φροντίζει να πηγαίνουν μόνιμα σε συμπαίκτες…

* Στο τέλος όπως πάντα έχουμε και τον διαιτητή. Ο Σλοβένος έπαιξε απροκάλυπτα Φιορεντίνα, σε πέντε-έξι τουλάχιστον «μικρές» φάσεις. Από αυτό το γεγονός εκτιμούμε ότι στο τέλος αν το χέρι το ζητούσαν οι Ιταλοί, θα το έδινε… για πλάκα.
Αντικειμενικά όμως, η φάση είναι δύσκολη και μετά από τρία ριπλέι καταλαβαίνεις ότι μάλλον η μπάλα βρήκε και στο χέρι του αμυνόμενου…
Δεν πειράζει… Κάποτε θα πάρει και ο ΠΑΟΚ κάτι παραπάνω… Εξάλλου κάτι του χρωστάει και από τα ματς με τον Άγιαξ…

* Για να μην ξεχαστούμε… Τελικά ο Άγιαξ δεν είναι και πολύ καφενείο έτσι; Και φυσικά το 1-2 στην Τούμπα ήταν ποδοσφαιρική κλοπή σε σχέση με το χθεσινό…