Τόσο γρήγορα ρε Πεπ...
Ο Μιχάλης Τσόχος σχολιάζει ελάχιστα το ελληνικό πρωτάθλημα των “τούρμπο” ομάδων και βλέπει τα κατορθώματα του Γκουαρντιόλα πριν καν ζεστάνει τον πάγκο της Σίτι...
Είχα σχεδιάσει να σχολιάσω την πρώτη αγωνιστική του ελληνικού πρωταθλήματος, αλλά διαπίστωσα ότι η αίσθηση για να μην γράψω βεβαιότητα, είναι ότι οι τέσσερις διεκδικητές του τίτλου, είναι τόσο υπερομάδες που φέτος είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χρειαστεί να δώσουμε τέσσερα τρόπαια... Δεν βλέπω με ποιόν τρόπο δεν θα το πάρουν όλοι, αν κρίνω από αυτά που διαβάζω και ακούω...
Και φυσικά όλα αυτά τα συμπεράσματα μετά από ματς με ομάδες τύπου Βέροιας και Λεβαδειακού που ο τρόπος που αγωνίστηκαν στην πρεμιέρα (δεν υπονοώ κάτι, αυτή είναι πάνω κάτω η δυναμικότητά τους) σε κάνει να πιστεύεις ότι ακόμη κι' εσύ με δύο προπονήσεις Σούπερ Λίγκα παίζεις.
Αν αναφερόμαστε στα ευδιάκριτα, ασφαλώς ισχύει ότι οι ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ είναι καλύτεροι από πέρυσι. Τόσο πολύ που να σκορπούν τέτοιο ενθουσιασμό, δεν ξέρω; Οσο για τον Ολυμπιακό ούτε ακόμη το αυτονόητο δεν ξέρουμε. Αν δηλαδή είναι καλύτερος ή χειρότερος από πέρυσι γιατί απλά δεν τον έχουμε δει με τη νέα ομάδα του.
Το μόνο γενικό σχόλιο που μπορώ να κάνω για την πρεμιέρα για να μην έχω τον κίνδυνο να εκτεθώ, είναι ότι οι περισσότεροι “μικροί” είναι σαφώς χειρότεροι από πέρυσι. Οχι με βάση τα πρώτα ματς τους, αλλά με βάση τα ρόστερ τους. Κανείς δεν έβαλε λεφτά για να βελτιώσει την ομάδα του, με την βεβαιότητα που έχουν όλοι στην Σούπερ Λίγκα ότι δεν γίνεται να μην υποβιβαστεί η Βέροια και ο Ηρακλής.
Για τους μεγάλους ισχύουν πάνω κάτω όσα είχαμε διαπιστώσει από τις μεταγραφές τους και τα ευρωπαϊκά ματς τους. Ο Παναθηναϊκός έχει το καλύτερο ρόστερ της εποχής Αλαφούζου, ο ΠΑΟΚ μοιάζει πιο σοβαρός από ποτέ, η ΑΕΚ είναι οργανωμένη από έναν προπονητή που δουλεύει πολύ και σωστά και ο Ολυμπιακός φτιάχνεται από την αρχή Σεπτέμβριο μήνα έχοντας σίγουρα καλύτερα υλικά από αυτά που είχε τον Ιούλιο.
Από αδυναμίες όμως είναι γεμάτοι όλοι. Οπως και από αναπάντητα ακόμη ερωτήματα...
Για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός δεν ξέρουμε αν μπορεί να ξεκινήσει έστω και ένα ματς χωρίς τον Μπεργκ και τον Λεντέσμα, ακόμη και αν ο αντίπαλος είναι ο Λεβαδειακός. Ο ΠΑΟΚ δεν ξέρουμε πόσο θα συνεχίσει να χρειάζεται 7-8 τετ α τετ ή κλασικές ευκαιρίες για να βάζει ένα γκολ, για την ΑΕΚ δεν ξέρουμε τι θα γίνει αν λείψει από τον άξονά της σε σοβαρό ματς ένας εκ των Σιμόες, Γιόχανσον και Μάνταλος, αλλά και κατά πόσο ο Αλμέιδα θα έχει διάρκεια σε αυτό που μας έδειξε στην πρεμιέρα. Οσο για τον Ολυμπιακό το βασικότερο πρόβλημα είναι ο χρόνος. Μπορείς να φτιάξεις μία τελείως νέα ομάδα χωρίς προετοιμασία και μέσα από επίσημα ματς χωρίς να σου κοστίσει;;;
Ελληνικό πρωτάθλημα λοιπόν αργότερα για πιο ασφαλή συμπεράσματα, αλλά και τις Πέμπτες στο Europa League που οι αντίπαλοι θα είναι κανονικές ομάδες και όχι 11 τύποι που μαζεύτηκαν για να παίξουν ποδόσφαιρο....
Οσο για τον τίτλο του κειμένου, η αλήθεια είναι ότι η εκτίμηση μου πριν την έναρξη του πρωταθλήματος όπως την είχε γράψει εδώ στο gazzetta είναι πιθανό να αποδειχτεί λανθασμένη. Υποστήριζα ότι ο Πεπ είμαι σχεδόν βέβαιος ότι θα φτιάξει μία ομάδα που θα κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια, αλλά θα του πάρει λίγο χρόνο και αυτό θα του κοστίσει στην αρχή. Ο Πεπ δεν χρειάστηκε παρά την προετοιμασία και το πρώτο επίσημο ματς (αυτό με την Σάντερλαντ στην πρεμιέρα που το πήρε στο τέλος από σύμπτωση) για να παρουσιάσει την δική του Σίτι.
Τόσο γρήγορα, τόσο πειστικά που είναι να απορείς πως τα κατάφερε τόσο σύντομα. Και δεν είναι τα αποτελέσματα μόνο και οι 4 (πρωτάθλημα) + 2 (προκριματικά Τσάμπιονς Λιγκ) νίκες σε έξι επίσημα ματς ως τώρα στη χρονιά, είναι κυρίως ο τρόπος και οι εμφανίσεις. Χωρίς Αγκουέρο και κυρίως Σανέ και Γκιντογκάν στο ντέρμπι με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Μουρίνιο, ο Πεπ έφτασε μία ανάσα από το να φύγει από εκεί με ένα εντυπωσιακό 4 -0 ή 4-1 και να αφήσει τον Ζοσέ σύξυλο και όχι απλά τσαλακωμένο...
Με τον Ντε Μπρόϊνε να τινάζει στον αέρα την άμυνα της Γιουνάιτεντ (θα στοιχειώσει τον Μουρίνιο αυτός ο παίκτης), τον Νταβίντ Σίλβα να μετατρέπεται σε Τσάβι και Ινιέστα μαζί και την άμυνα της Σίτι να παίζει για σχεδόν 60 λεπτά στην σέντρα (η μεταμόρφωση του Κολάροφ στα χέρια του Πεπ είναι εξωπραγματική για παίκτη που έχει πατήσει τα 30) η ομάδα του Πεπ κατευθύνεται με γοργούς και πειστικούς ρυθμούς προς την κατεύθυνση της Μπάρτσα και της Μπάγερν. Προς την κατεύθυνση μιας ομάδας που απολαμβάνεις να παρακολουθείς. Της λείπουν πολλά πράγματα ακόμη, αλλά μερικά από αυτά έρχονται οσονούπω.
Οτι πλησιέστερο είδαμε ποτέ στον Τσάβι είναι ο Γκιντογκάν, ο οποίος ακόμη δεν έχει παίξει με την φανέλα της Σίτι λόγω τραυματισμού. Οσο για τον υπέροχο Σανέ πήραμε μία πρώτη γεύση για λίγα λεπτά στο ντέρμπι. Τις επόμενες εβδομάδες και εμείς και ο Πεπ θα έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε όλες τις πτυχές του ταλέντου του.
Η Σίτι του Πεπ ήταν βέβαιο ότι θα έρθει. Αυτό που δεν περίμενα είναι ότι στα μέσα του Σεπτεμβρίου θα είχε ήδη έρθει...
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
