Έκπληξη ναι, άδικο όχι...

Πέρσι τέτοια εποχή ήταν ο Ντουρμάζ με τον Φουστέρ. Φέτος ο «κλήρος» έπεσε στον Πάρντο. Έκπληξη; Προφανώς. Η δεύτερη πιο ακριβή της ομάδας, την τελευταία διετία μετά τον Ιντέγιε. Έγινε διεθνής με την Κολομβία επί... Ολυμπιακού. Ήταν μακράν ο κορυφαίος στη περσινή φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έμοιαζε λοιπόν και το πιθανότερο έστω να σκεφτεί κανείς, ότι θα είναι ο συγκεκριμένος που θα πληρώσει το «μάρμαρο» των συγκεκριμένων ευρωπαϊκών θέσεων στο ρόστερ.

Ποδόσφαιρο όμως δεν παίζεις με τις «αναμνήσεις», αλλά με τα δεδομένα. Και ο Πάρντο –όπως πολλοί ακόμη- φέτος έχουν ξεκινήσει «αγνώριστοι». Ίσως με τον Σίλβα ακόμη εδώ, να μην συνέβαινε ότι συνέβη. Να τον περίμενε για να συνέλθει. Ο Μπέντο δεν το έκανε. Θυμηθείτε όμως ότι ο Κολομβιανός και με τον Βίκτορ στα ματς με τη Χάποελ δεν έπαιξε δευτερόλεπτο. Παρότι ήταν και υγιής και ακολούθησε από την αρχή την προετοιμασία της ομάδας.

Κάποιοι θεωρούν ότι πίσω από την χθεσινή απόφαση κρύβεται μια ακόμη μεταγραφική ιστορία. Θεωρούν ότι λόγω Τουρκίας (έχει ζητήσει 5μερη παράταση της μεταγραφικής περιόδου) και Τραμπζονσπορ έγινε, ότι έγινε. Δεν είναι έτσι όμως. Δεν θα είναι έτσι, ακόμη και αν αύριο που λέει ο λόγος τον δούμε με «φέσι». Δεν άφησε εκτός τον Πάρντο, η... φημολογία. Οι εμφανίσεις του, τον έστειλαν στην κερκίδα για τα ματς του Γιουρόπα Λιγκ. Συν βεβαίως το γεγονός ότι έπρεπε τρεις ξένοι παίκτες της ομάδας, να μείνουν «εκτός».

Ο Μπέντο είχε να πάρει μια δύσκολη απόφαση, στο κυνήγι αυτής της «τρόικας». Προσέγγισε ποδοσφαιρικά αυτό το «αίνιγμα» που καλούνται οι προπονητές να απαντήσουν κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Δεν «ακούμπησε» στόπερ και πλάγιους μπακ, ελέω τραυματισμών (Σιόβας και κυρίως Ομάρ) που δημιουργούν ούτως ή άλλως ανασφάλεια. Έκοψε δύο κεντρικούς χαφ (Ζντιέλαρ, Μανιάτης) στις θέσεις που ο Ολυμπιακός είναι πραγματικά πολύ γεμάτος. Έκοψε και έναν σέντερ φορ (Πασιένσα) παρότι προσωπική του επιλογή και «φρέσκος» στην ομάδα. Απέφυγε να αγγίξει το «10» γιατί εκεί θα έπρεπε να ρισκάρει τον «αποκλεισμό» του Τσόρι. Αναπόφευκτα λοιπόν, για την επόμενη κίνηση η... μπάλα έφτασε στα άκρα της επίθεσης.

Τι έγινε με τους wingers; Εμπιστεύθηκε τους νέους (Μαρίν, Ταρίκ) που λογικά πάνε για «βασικοί». Πρόσθεσε τον Μανθάτη, σκέφτηκε ότι ο Σεμπά υπό προϋποθέσεις μπορεί να παίξει και φορ. Έβαλε κατά νου ότι τόσο ο Φορτούνης, όσο και ο Ιντέγιε (μια ολόκληρη σεζόν στη Ντιναμό Κιέβου) θα μπορούσαν κατά συνθήκη να προσφέρουν και εκείνοι. Μέτρησε σα να λέμε 5-6 διαφορετικές επιλογές. Και κάπως έτσι την «πλήρωσε» ο Πάρντο. Δίκαιο; Το ξέρει ο Μπέντο. Άδικο; Μπορεί να το κάνει ο Κολομβιανός. Όπως το έκανε να φαίνεται στον περσινό πρώτο γύρο ο Ντουρμάζ.

Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που μένει εκτός λίστας. Πρόπερσι ήταν ο Φορτούνης για παράδειγμα. Χθες η Ίντερ άφησε «έξω» τον Κοντογκμπιά. Η Γιουβέντους τον Λιχτστάινερ γιατί ήθελε μεταγραφή στην Ίντερ. Δεν είναι λοιπόν το τέλος του κόσμου. Σε τελική ανάλυση ας το δει σαν «κίνητρο» ο ίδιος ο Πάρντο που σε ολόκληρο το 2016 έχει μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, καλές εμφανίσεις με τον Ολυμπιακό. Ας αναγκάσει ο ίδιος τον Μπέντο, να επανορθώσει.