Zidane Knows...

Τι μου άρεσε περισσότερο από το εφετινό μεταγραφικό παζάρι; Μα φυσικά η επί της ουσίας, μη συμμετοχή σε αυτό της Ρεάλ Μαδρίτης. Κοσμοϊστορικό γεγονός! Πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 90 για να βρούμε ένα καλοκαίρι όπου η Ρεάλ δεν έκανε ηχηρές μεταγραφές. Και δεν ξέρω κι' εγώ πόσο πίσω πρέπει να γυρίσουμε για να βρούμε μία Ρεάλ που δεν ξόδεψε σε καλοκαίρι σχεδόν ούτε ευρώ. Πήρε πίσω τον Μοράτα με την ρήτρα των 30, πούλησε τον Χεσέ με 25 εκατ. ευρώ στην Παρί. Τέλος, τίποτα άλλο...

Και αυτό φυσικά οφείλεται όχι στον Φλορεντίνο Πέρεθ και την... άντε να μην χαρακτηρίσω ατάκα του “το υπάρχον ρόστερ της Ρεάλ δεν παίρνει βελτίωση” που αποφάσισε να μας το πει στις 31 Αυγούστου, αλλά στον τεράστιο Ζινεντίν Ζιντάν. Και όχι μόνο ο “Ζιζού” δεν έκανε μεταγραφή επί της ουσίας, αλλά κατάφερε πρώτον τον... άρρωστο με τις μεταγραφές ονομάτων Πέρεθ, να μην κάνει μεταγραφή και δεύτερον έπεισε το πολύ απαιτητικό και συνηθισμένο στην τουλάχιστον μία μεταγραφή αεροδρομίου, κοινό της Ρεάλ, να μην βγάλει κιχ που η ομάδα δεν έκανε μεταγραφή. Εξι μήνες προπονητής και φτάσαμε, τόσο μα τόσο γρήγορα, στο να κάθονται σούζα (σχήμα λόγου) ο Πέρεθ και το κοινό της Ρεάλ, στον κόουτς Ζιντάν. Κάτι σαν “Zidane knows” από το πρώτο κιόλας καλοκαίρι του στον πάγκο της Ρεάλ...

Ηταν και ο Ζιντάν της... άποψης ότι το ρόστερ της Ρεάλ δεν παίρνει ενίσχυση; Οχι ασφαλώς. Ηταν της άποψης ότι πρέπει να πάρει μόνο καλύτερους παίκτες από αυτούς που είχε. Τόσο απλό. Πήρε λοιπόν τον Μοράτα επειδή μπορούσε να τον πάρει με 30 εκατ. ευρώ γιατί όντως είναι καλύτερος του Χεσέ και πούλησε τον Χεσέ. Αυτός πήρε τον Μοράτα γιατί τον ήθελε. Ο Πέρεθ τον πήρε και βγήκε στην γύρα (Αρσεναλ και Τσέλσι) για να τον πουλήσει με 60 εκατ. ευρώ. Ο Ζιντάν στον Μοράτα έβλεπε ένα παίκτη που βελτιώνει το ρόστερ και την ομάδα, ο Πέρεθ μία... μπίζνα που σε μία νύχτα μπορούσε να του φέρει κέρδος 30 εκατ. ευρώ.

Ο Ζιντάν εκπροσώπησε την ποδοσφαιρική λογική, ο Πέρεθ την επιχειρηματική. Σπάνια, πολύ σπάνια επικρατούσε η πρώτη στην Ρεάλ. Με τον Ζιντάν αυτό άλλαξε...

Ηθελε άλλη μεταγραφή ο Ζιντάν; Ασφαλώς! Ηθελε τον Πογκμπά. “Αυτός είναι που μπορεί να βελτιώσει τον άξονά μας” ήταν η φράση του. Τα λεφτά δεν έφταναν. Λογικό! Δεν είναι ακριβώς ότι δεν υπήρχαν. Χωρίς τον Ζιντάν θα τα είχαν βρει. Θα είχαν πωλήσει τον Χάμες Ροντρίγκες με 50 – 60 εκατ. ευρώ, θα είχαν μεταπωλήσει τον Μοράτα για να βγάλουν άλλα 20, άλλα 30, θα είχαν σκοτώσει όποιον μπορούσαν και θα τον είχαν πάρει. Οπως “σκότωσαν” τον Ντι Μαρία τον οποίο ο Αντσελότι είχε μετατρέψει σε πολυτιμότερο παίκτη του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ για να πάρουν τον Ροντρίγκες επειδή τα είχε σπάσει στο Μουντιάλ και όχι επειδή τον χρειάζονταν. Οπως είχαν “σκοτώσει” τον Οζίλ σε μία νύχτα κ.ο.κ.

Ο Ζιντάν όμως δεν ήθελε τον Πογμπά με κάθε τίμημα, δεν ήθελε τον Πογμπά με κάθε κόστος, ακόμη και την ίδια την ομάδα, δεν ήθελε τον Πογμπά ακριβότερο παίκτη στην ιστορία του ποδοσφαίρου δίπλα στον Κριστιάνο και τον Μπέιλ. Ηθελε τον Πογμπά σε μία λογική τιμή της εποχής. Τον Πογκμπά με 60 άντε 70 εκατ. ευρώ. Ηθελε τον παίκτη Πογμπά, όχι το νέο σταρ της ομάδας. Τέτοιους έχει...

Είχε και εναλλακτική. Οχι έναν Πογμπά, αλλά έναν παίκτη που θεωρούσε ότι προσέθετε πράγματα στο ρόστερ. Τον Πορτογάλο Αντρέ Γκόμες από την Βαλένθια. Ο Πέρεθ τον... έχασε γιατί καθυστέρησε, ελπίζοντας ότι θα έπαιρνε τον Πογκμπά και ο κεντρικός χαφ των Νυχτερίδων έκλεισε στην Μπαρτσελόνα. Ο Ζιντάν “κατάπιε” τον εκνευρισμό του, αλλά δεν πήγε παρακάτω. Δεν πήρε για να πάρει. Μετά άρχισαν οι... προτάσεις. “Να πάρουμε τον Σισοκό, να πάρουμε τον... τάδε, τον δείνα...”. Ο Ζιντάν ήταν κάθετος, “ούτε ο τάδε, ούτε ο δείνα, μόνο παίκτης που θα μας κάνει καλύτερους” ήταν το μότο του και αργότερα πρότεινε έναν ακόμη. Τον Αλάμπα! Η Μπάγερν απάντησε κοφτά “δεν πωλείται” και κάπου εκεί τελείωσε το μεταγραφικό καλοκαίρι της Ρεάλ.

Μία Ρεάλ που έχει τα περισσότερα δικά της παιδιά από κάθε άλλη Ρεάλ. Ο Μοράτα, ο Καρβαχάλ, ο Ασένσιο, ο Λούκας Βάσκεθ και όχι μόνο...

Η ποδοσφαιρική λογική και όχι η μπίζνα για πρώτη φορά μετά από πολλά καλοκαίρια νίκησε στην Ρεάλ. Ο Ζιντάν έκανε αυτό που δεν έκαναν τόσοι και τόσοι, όπως ο Μουρίνιο, ο Αντσελότι, ο Ζιντάν έβαλε το ποδόσφαιρο και την ομάδα πάνω από οτιδήποτε άλλο. Και πραγματικά πολύ θα ήθελα να δω την Ρεάλ των μη μεταγραφών, την Ρεάλ της τεράστιας προσωπικότητας του Ζιντάν να θριαμβεύει την εφετινή σεζόν. Θα ήταν ότι καλύτερο για το ποδόσφαιρο την εποχή του παραλογισμού και των ατελείωτων χρημάτων.

Ανεξάρτητα όμως από το αν αυτό θα συμβεί ή όχι, προσωπικά για μία ακόμη φορά λάτρεψα, τον έτσι κι' αλλιώς από τα χρόνια που χάιδευε την μπάλα, λατρεμένο Ζιντάν...