Σούπερ μονάδα, με κατάλληλη διαχείριση…

Αν κάποιος παίκτης ήταν βαρόμετρο για τον Ολυμπιακό στα δύο τελευταία παιχνίδια του, αυτός ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία του, αλλά και το πιο μεγάλο του όνομα, ο Καμπιάσο.

Όσο ο Αργεντίνος άσος είχε αντοχές, όχι μόνο χθες, αλλά και στο Ισραήλ, ο Ολυμπιακός έλεγχε τα παιχνίδια του. Όσο αυτός έμοιαζε να μένει από δυνάμεις, ο Ολυμπιακός και στους δύο αγώνες έχανε τον έλεγχο.

Ο Καμπιάσο με τη Χάποελ άντεξε ένα ημίχρονο-και στο β΄ ο Ολυμπιακός έπεσε κατακόρυφα. Με την Αρόουκα άντεξε 65 με 70 λεπτά-μετά ο Ολυμπιακός έπεσε κατακόρυφα.

Βεβαίως, είναι ένα γενικότερο θέμα-πρόβλημα αυτό που αναδεικνύεται μέσα κι από τα τρία φετινά επίσημα παιχνίδια της ομάδας, αυτό της έλλειψης δυνάμεων στα β΄ ημίχρονα. Στο Ισραήλ ο Ολυμπιακός το πλήρωσε με το γκολ που έφαγε στο 79’. Στην Πορτογαλία δεν το πλήρωσε λόγω Καπίνο, στο 72’ και το 84’…

Τέλος πάντων, για τον Καμπιάσο, για τον οποίο σκέφθηκα να γράψω σε τούτο το κομμάτι, η ουσία δείχνει να είναι μία: Και στα 36 του μπορεί να αποτελέσει υπερπολύτιμη μονάδα. Κλειδί. Πολύ απλά, γιατί και την κλάση έχει, αλλά και τη διάθεση. Το γουστάρει ρε παιδί μου, όπως το γούσταρε ο Ριβάλντο, όπως το γούσταρε ο Ιμπαγάσα. Είναι η ράτσα κάποιων παικτών τέτοια.

Μόνο που για να πάρει ο Ολυμπιακός αυτά που πρέπει από τον Καμπιάσο, πρέπει να τον διαχειριστεί κατάλληλα. Και κατάλληλη διαχείριση δεν είναι ούτε αυτό που έκανε πέρσι ο Μάρκο Σίλβα, που τον έβαζε στα ματς Κυπέλλου με τα χωριά και τα νησιά, ούτε όμως κι αυτό που γίνεται φέτος, αν φυσικά συνεχιστεί, να παίζει όλα τα 90λεπτα. Δεν είναι Μιλιβόγεβιτς 26 ετών ο Καμπιάσο. Είναι 10 χρόνια πιο μεγάλος. Ξέρει τον εαυτό του, είναι καλός επαγγελματίας, αλλά χρειάζεται και βοήθειες. Δεν ξέρω αν αυτές έρθουν από τον Μπουχαλάκη η, τον Αντρέ Μάρτινς, αλλά χρειάζεται. Για να κάνει τη διαφορά.

Διότι ο Καμπιάσο την κάνει τη διαφορά και στα 36. Όπως την έκανε χθες, μπροστά και πίσω: με την απίστευτη πάσα του στο ξεκίνημα του μοναδικού γκολ, με την ευκαιρία την οποία ο ίδιος ξεκίνησε (με άλλη πανέξυπνη πάσα στο Σεμπά) κι ο ίδιος έχασε (από την πάσα του Σεμπά), με την πλαγιοκόπηση (!) που έκανε στο α΄ημίχρονο από αριστερά εκεί που έχασαν διπλή ευκαιρία οι Ιντέγε και Πάρντο, αλλά και με τις βοήθειες που έδωσε τόσο στην κυκλοφορία της μπάλας παίζοντας μάλιστα με τη μία, όσο και στις αμυντικές επεμβάσεις του και στις νίκες του στις προσωπικές μονομαχίες.

Ο Καμπιάσο, άλλωστε, είχε αποδείξει από πέρσι ότι έκανε τη διαφορά. Ήταν ηγέτης στο 3-2 μέσα στην Άρσεναλ, σκόρερ της ισοφάρισης και στο 3-1 με τον Παναθηναϊκό και στο 2-1 στην Τούμπα (στα δύο μόνα ντέρμπι που χρησιμοποιήθηκε!) και οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι με τον Αργεντίνο στην ενδεκάδα και μέχρι να γίνει αλλαγή στα μέσα του β΄ημιχρόνου τα σκορ στα παιχνίδια Ολυμπιακός-Μπάγερν και Ολυμπιακός-Άντερλεχτ ήταν 0-1 (τελικό 0-3) κι 1-0 (τελικό 1-2)…

Επειδή οι θλάσεις σε τέτοιες ηλικίες ειδικά παραμονεύουν (κι έβγαλε πέρσι μία-δύο), πιστεύω ότι αν τον μεταχειριστούν έξυπνα τον Καμπιάσο, μπορεί η (εκ των υστέρων) παραμονή του να εξελιχθεί και στην πιο έξυπνη καλοκαιρινή απόφαση του Ολυμπιακού από θέμα ρόστερ.