Οι…άλλοι και η…ταμπέλα του Μπέντο!

Για να μη νομίζουμε ότι είμαστε και οι…μόνοι:

Ολόκληρη Ίντερ κι έδιωξε τον Μαντσίνι και πήρε τον Ντε Μπουρ λιγότερο από δύο εβδομάδες πριν την έναρξη του Καμπιονάτο, που αρχίζει παράλληλα με το ελληνικό…

Η δε Βιγιαρεάλ μόλις χθες, μία εβδομάδα πριν παίξει με τη Μονακό στα πλέϊ οφς του Τσάμπιονς Λιγκ, απέλυσε τον Μαρθελίνιο, ο οποίος επί τέσσερα χρόνια την πήγαινε κάθε σεζόν και καλύτερα…

Τέλος πάντων, ας πάμε στα δικά μας:

Ο Ολυμπιακός παρουσιάζει σήμερα τον Πάουλο Μπέντο.

Ένα ποδοσφαιράνθρωπο με πολύ σημαντικές στιγμές στην καριέρα του: ειδικά όταν το 2012 ως ο νεότερος προπονητής εκείνου του ΓΙΟΥΡΟ οδήγησε την εθνική Πορτογαλίας στα ημιτελικά, όπου αποκλείστηκε στα πέναλτι από την Ισπανία. Η, όταν από εκεί που η Σπόρτινγκ τερμάτιζε μόνιμα (2003, 2004, 2005) τρίτη στο πορτογαλικό πρωτάθλημα πίσω από Πόρτο και Μπενφίκα, αμέσως μετά, κι υπό τις οδηγίες του η δεύτερη ομάδα της Λισαβώνας έφτασε να διεκδικεί τον τίτλο από την Πόρτο και να είναι επί τέσσερα σερί πρωταθλήματα δεύτερη στην Πορτογαλία, εξασφαλίζοντας έτσι σε μόνιμη βάση την παρουσία της στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Αλλά και με δύσκολες στιγμές προς το τέλειωμα της τετραετίας του σε κάθε δουλειά: την κακή Σπόρτινγκ του 2010 και την κακή Πορτογαλία του 2014…Αλλά και την αποτυχία του στην Βραζιλία, όπου έκανε το λάθος και πήρε την Κρουζέϊρο ενώ είχε ξεκινήσει το πρωτάθλημα και την άφησε στην προτελευταία θέση.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη γνώμη για τον Μπέντο. Το βιογραφικό του έχω αναλύσει. Δεν έχω…εντρυφήσει κιόλας στον Πορτογάλο!

Απλά κοίταξα λίγο τα αποτελέσματά του, επειδή υπάρχει μία αίσθηση ότι όλοι οι Πορτογάλοι προπονητές είναι αμυντικογενείς. Και είδα π.χ. με την Πορτογαλία (εννοώ επίσημα ματς κι όχι π.χ. το φιλικό 4-0 επί της Ισπανίας, την πιο βαριά ήττα της εδώ και δεκάδες χρόνια): 6-2 τη Βοσνία, 5-3 την Ισλανδία μέσα και 3-1 έξω, 3-1 τη Δανία μέσα κι 1-2 ήττα έξω, 3-3 στο Ισραήλ, 4-2 στη Βόρεια Ιρλανδία, 4-0 στην Κύπρο, 3-2 στη Σουηδία και σε τελικές φάσεις Μουντιάλ και ΓΙΟΥΡΟ 3-2 τη Δανία, 2-1 την Ολλανδία, 2-1 την Γκάνα, 2-2 με τις ΗΠΑ κι αν θέλετε και 0-4 από τη Γερμανία. Αποτελέσματα από τα οποία δεν προκύπτει τέτοια εικόνα, δηλαδή προπονητή που φτιάχνει ομάδα με τα παιχνίδια της χωρίς θέαμα.

Ακόμη και με την Κρουζέϊρο, είδα νίκες με 4-0, 3-2 και τρεις φορές με 2-1, δύο ισοπαλίες με 2-2 και ήττες 1-4, 2-3, 0-3, 1-2 και δύο φορές 0-2.

Και πηγαίνοντας πίσω, στην Σπόρτινγκ, είδα ότι στις δύο σεζόν οι συντελεστές τερμάτων της ήταν σχεδόν ίδιοι με της πρωταθλήτριας Πόρτο και στις άλλες δύο σεζόν ήταν πιο κάτω, κάπου μισό γκολ-όχι ότι είναι μικρή διαφορά το μισό γκολ.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν έχω προσωπική άποψη, ώστε να χαρακτηρίσω επιθετικογενή η, επιθετικογενή προπονητή τον Μπέντο-τα δεδομένα της καριέρας του επισημαίνω. Και να πω την αλήθεια δεν μου αρέσουν τέτοιες ταμπέλες. Αυτό που εγώ βλέπω είναι αν ένας προπονητής είναι καλός η, όχι.

Αυτό που εγώ θα ήθελα είναι ο άνθρωπος να πετύχει τους στόχους του στον Ολυμπιακό, τουλάχιστον όπως τους πέτυχαν κι οι άλλοι τρεις συμπατριώτες του (Λεονάρντο Ζαρντίμ, Βίτορ Περέϊρα, Μάρκο Σίλβα). Και να μείνει περισσότερο απ΄ όσο έμειναν αυτοί οι καλοί, κατά την γνώμη μου, Πορτογάλοι προπονητές. Διότι, είναι πραγματικά πολύ κακό για την ομάδα του Ολυμπιακού να έχει αλλάξει τέσσερις φορές προπονητή μέσα σε ενάμιση χρόνο...

Την στιγμή μάλιστα που είχε στρώσει το πράγμα κι είχε δύο σερί σεζόν τον Βαλβέρδε και λίγο μετά επί δύο χρόνια τον Μίτσελ.