Ζούμε στην εποχή του συμφέροντος και των των τεράτων. Πλέον, τίποτα αληθινό δεν υπάρχει στις ανθρώπινες σχέσεις, κανένα ίχνος ανιδιοτέλειας. Σημαντικός παράγοντας σε αυτό η οικονομική κρίση η οποία έβγαλε στην επιφάνεια την αληθινή κρίση, αυτή των διαπροσωπικών σχέσεων. Και η υπόθεση Πανιώνιος-Ουζουνίδης φανέρωσε για άλλη μια φορά πως είναι χαρακτηριστικό μας η ανθρωποφαγία.

Δεν πήρα θέση από την αρχή όταν κι έσκασε η είδηση αφού περίμενα να δω την κατάληξη της υπόθεσης ώστε να βγάλω τα συμπεράσματά μου, αλλά αυτό που ακολούθησε το τριήμερο αυτό μου επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι η ανθρωποφαγία βγαίνει με τέτοια φυσικότητα και μίσος από το στόμα μας.

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης-κατ' εμέ-είναι στους τρεις καλύτερους Έλληνες προπονητές και όπως κάθε προπονητής που έχει προσωπικές φιλοδοξίες αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση που του κατέθεσε η Νο1 ομάδα στην Ελλάδα εξαργυρώνοντας την τρομερή δουλειά που έκανε στη Νέα Σμύρνη. Πήγε, μίλησε με τον Ολυμπιακό και συμφώνησε σε όλα μαζί του, αλλά ο κόσμος των Πειραιωτών έκαψε την συμφωνία.

Την ίδια ώρα, ο Πανιώνιος μάθαινε από το διαδίκτυο ότι ο προπονητής του πήγε να μιλήσει με τον Ολυμπιακό με αποτέλεσμα να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. Και αυτό γιατί δύο εβδομάδες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος όλος ο προγραμματισμός του πήγαινε στράφι. Η ομάδα που είχε δημιουργηθεί όπως ακριβώς την ήθελε ο Μαρίνος Ουζουνίδης κινδύνευε να τιναχτεί στον αέρα.

Τα πρώτα δυσάρεστα ήρθαν με την ανακοίνωση των οργανωμένων και κάπου εκεί το γυαλί ράγισε φέρνοντας ειδικά την διοίκηση προ τετελεσμένων γεγονότων. Πλέον ο κόουτς είχε γίνει persona non grata και μοναδική λύση ήταν ο τερματισμός της συνεργασίας. Διαχρονικά η ιστορία έχει δείξει ότι τέτοιες καταστάσεις μόνο ζημιά μπορούν να προκαλέσουν στο οικοδόμημα μιας ομάδας, ζημιά με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το ποιος έχει δίκιο σε αυτή την υπόθεση είναι κάτι το σχετικό. Κανένας δεν έχει δίκιο και κανένας δεν έχει άδικο. Στον Μαρίνο Ουζουνίδη παρουσιάστηκε μια τεράστια ευκαιρία και λειτούργησε καθαρά επαγγελματικά, ενώ ο Πανιώνιος όσο και να επιθυμούσε την παραμονή του θα έπρεπε να προασπίσει τα συμφέροντά του κοιτάζοντας πέρα από πρόσωπα, ακόμα και αν είναι η αποχώρηση του αρχιτέκτονα του περσινού δημιουργήματος.

Για τον Πανιώνιο δεν υπήρχε άλλη επιλογή από το να τον διώξει, αφού αυτό που προέχει στους «κυανέρυθρους» είναι η ενότητα, και όχι η επιστροφή της γκρίνιας και της διχόνοιας (κάτι που θα γινόταν με την παραμονή του Εβρίτη τεχνικού) που θα είχε ως αποτέλεσμα να κυριεύσει η εσωστρέφεια που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή.

Οι περισσότεροι έστησαν στον τοίχο τον Ζαμάνη και ορισμένοι (λιγότεροι) τον Ουζουνίδη. Εγώ προσωπικά δεν θα στήσω κανέναν. Το ποιος έχει την μεγαλύτερη ευθύνη το ξέρουν καλύτερα οι εμπλεκόμενες πλευρές αλλά αυτό που ξέρω καλά είναι ότι στην Πλατεία δεν πρέπει να κυριαρχήσει ξανά η απαισιοδοξία, η κατάθλιψη και κυρίως το αυτομαστίγωμα. Φτάνει πια αυτή η κριτική. Χάσαμε κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης . Ας βρουν επιτέλους στον πολύπαθο Πανιώνιο κάποια στοιχεία για να μπορέσουν ενωμένοι να ενεργήσουν. Δεν υπάρχει άλλη σωτηρία.

ΥΓ. Όπως είπα η ανθρωποφαγία στο ελληνικό διαδίκτυο είναι στα καλύτερά της. Κράξιμο στον Πανιώνιο για τρεις ημέρες επειδή δεν είχε ενεργήσει για την υπόθεση Ουζουνίδη λέγοντας διάφορα για παραρτήματα που δίνει και προπονητή, ενώ από την Δευτέρα αποφάσισαν το κράξιμο να έρθει γιατί έδιωξε τον προπονητή του. Και κερατάς και δαρμένος.

ΥΓ1. Ταπεινή μου άποψη είναι ότι αυτή την στιγμή η ομάδα χρειάζεται για προπονητή έναν άνθρωπο που να γνωρίζει τα κατατόπια, τα αποδυτήρια, τον κόσμο και γενικότερα τα χούγια του Ιστορικού.

ΥΓ2. Ο Μαρίνος Ουζουνίδης αποτελεί παρελθόν από τον Πανιώνιο. Μπορεί να ξεκίνησε από ορισμένους οπαδούς η αποδόμηση του έργου του στον σύλλογο, αλλά κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την δουλειά που έκανε.