Ο... μπερδεμένος Ολυμπιακός

Ο... μπερδεμένος Ολυμπιακός

Μιχάλης Τσόχος Μιχάλης Τσόχος
Ο... μπερδεμένος Ολυμπιακός

bet365

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για τον αγώνα επιβίωσης στην έρημο, μιας ομάδας που από την διοίκηση, τον προπονητή, τους παίκτες και τον κόσμο, άπαντες μοιάζουν σε σύγχυση...

Προετοιμάστηκε σωστά ο Ολυμπιακός (δεν αναφέρομαι μόνο στην ομάδα, αλλά στον οργανισμό Ολυμπιακό γενικότερα), για ένα τελείως διαφορετικό καλοκαίρι από τα προηγούμενα; Η απάντηση είναι νομίζω ξεκάθαρα αρνητική.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να περάσει την Χάποελ, σημαίνει όμως ότι έχει πάρει τόσα πολλά ρίσκα φέτος το καλοκαίρι, που δεν αποκλείεται να τα πληρώσει πολύ ακριβά.

Το καλοκαίρι των προκριματικών, για οποιαδήποτε ομάδα στον κόσμο και όχι μόνο για τον Ολυμπιακό είναι πάντα δύσκολο. Πρέπει να το έχεις δουλέψει από την άνοιξη για να μην γράψω από το χειμώνα για να μην πάθεις ζημιά. Ο Ολυμπιακός δεν το δούλεψε ούτε μέσα στο καλοκαίρι. Καταρχάς, με ή χωρίς ευθύνη της ίδιας της ομάδας (δεν έχει καμία σημασία) η αποχώρηση του προπονητή είναι ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε μία ομάδα που παίζει τη χρονιά της Ιούλιο και Αύγουστο.

Ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη στιγμή στον πάγκο του έναν προπονητή που ανεξάρτητα από το αν είναι καλός ή κακός, δεν ξέρει καλά ούτε την ομάδα ούτε τους παίκτες του. Ξεκίνησε να δουλεύει σε όλη την προετοιμασία και σε όλα τα φιλικά με έναν τρόπο, ένα σύστημα. Μόλις έφτασε η ώρα του πρώτου επίσημου ματς, το παράτησε για να παίξει ότι έπαιζε πέρυσι η ομάδα. Αυτό αυτομάτως δημιούργησε ανασφάλειες στους παίκτες ότι το “αφεντικό” δεν είναι σίγουρο για το τι θέλει. Οπως όλα δείχνουν στη ρεβάνς ο Ολυμπιακός θα παίξει κάτι άλλο. Ούτε αυτό της προετοιμασίας, ούτε το περσινό, αλλά ένα σύστημα (4-3-2-1) που χωράνε όλα τα θεωρητικά “βαριά χαρτιά”. Κοινώς μία παραδοχή ότι “εδώ που φτάσαμε δεν έχει σημασία η ομάδα, αλλά οι μονάδες. Να παίξουν οι καλοί και βλέπουμε”. Οντως εδώ που έφτασε ο Ολυμπιακός ίσως και να είναι η καλύτερη προσωρινή λύση...

Με έναν προπονητή που προσπαθεί να καταλάβει τι γίνεται και τι παίκτες έχει, ο Ολυμπιακός έχει έναν ακόμη εφιάλτη να ζει. Και αυτός δεν είναι οι μεταγραφές που δεν έγιναν, αλλά αυτοί που δεν έφυγαν. Στο Ρέντη κατοικούν και πήραν κανονικά μέρος στην προετοιμασία ο Κασάμι, ο Μαζουακού, ο Ντα Κόστα, ακόμη και ο Ντουρμάζ που ήταν να φεύγει, μετά έγινε βασικός και τώρα δεν ξέρω κι' εγώ να σας πω σε τι φάση είμαστε. Μέσα σε όλα γύρισε και ο Καμπιάσο που έφυγε, γιατί μάλλον δεν τον ήθελε ο Σίλβα, αλλά γύρισε γιατί μάλλον τον θέλει ο Βίκτορ.

Τέτοια ζητήματα αν δεν τα έχεις λυμένα και τα αντιμετωπίζεις εν μέσω προκριματικών κάηκες, όχι μόνο από την ζέστη, αλλά και από την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια. Ο Ολυμπιακός χωρίς λόγο και αιτία είναι από το πρώτο κιόλας ματς σε κατάσταση εκνευρισμού για να το γράψω κομψά. Δεν είναι μόνο ο Ντουρμάζ που από φευγάτος έγινε βασικός και στραβώνει κιόλας επειδή γίνεται αλλαγή, δεν είναι ο προπονητής που βλέπει να αμφισβητείται πριν καν γνωρίσει την ομάδα, δεν είναι μόνο ο Ντα Κόστα που διαπιστώνει ότι φταίει για όλα, δεν είναι μόνο η διοίκηση που απειλεί ότι θα τους διώξει όλους είναι και ο κόσμος.

Μπαίνει αλλαγή ο Ντα Κόστα στο πρώτο ματς (προσέξτε ο Ντα Κόστα που είναι σε φάση “βρες ομάδα να φύγεις”) και στο πρώτο λάθος πέφτει το Καραϊσκάκη να τον φάει. Τέτοιο “ου” σε παίκτη του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη πρέπει να είχε να ακουστεί από την εποχή του Παντελή Καφέ. Μα είναι δυνατόν στο πρώτο επίσημο ματς της χρονιάς. Εχει δίκιο ο κόσμος να έχει παράπονο από ότι έχει συμβεί φέτος το καλοκαίρι; Ασφαλώς. Είναι ο σωστός τρόπος να το εκφράζει με γιούχα από το 20' στο ματς της χρονιάς; Μάλλον όχι. Διότι και ο κόσμος όπως όλη η ομάδα συμπεριφέρθηκε στο ματς με την Χάποελ λες και είναι φιλικό και όχι παιχνίδι που κρίνει την χρονιά.

Και σαν μην φτάνει αυτό, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και εξαρτάται ο Ολυμπιακός από τα κέφια του έξαλλου Ντα Κόστα, ο οποίος πριν φύγει (αν φύγει) θα πρέπει να παίξει βασικός στη ρεβάνς του Ισραήλ και να φέρει την πρόκριση.

Στο μεταξύ μέσα στον χαμό κοντεύουν να “καούν” οι πάντες, όπως συμβαίνει πάντα άλλωστε στις ελληνικές ομάδες όταν δέχονται μία πολύ γερή σφαλιάρα. Εβλεπα το πρώτο ματς σε καφετέρια στην Ανδρο και παρατηρούσα τις αντιδράσεις των φίλων του Ολυμπιακού. Να ήταν μόνο ο Ντα Κόστα που... ακυρώθηκε καλά θα ήταν. Από τον Φιγκέιρας που έχει ένα ματς με τη φανέλα του Ολυμπιακού(!!!) μέχρι τον Ιντέγιε οι πάντες στην πυρά...

Γι' αυτό ακριβώς λέω, όταν σε έναν οργανισμό οι πάντες βρίσκονται στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού, τα πράγματα γίνονται δύσκολα, πολύ δύσκολα.

Αν ο Ολυμπιακός περάσει την Χάποελ θα αγοράσει λίγο χρόνο ηρεμίας και επανασχεδιασμού των πραγμάτων. Ο μόνος που δείχνει να ξέρει τι συμβαίνει γύρω του είναι ο Μιλιβόγεβιτς. Η φράση του “το 0-0 δεν είναι κακό αποτέλεσμα έτσι όπως πήγαν τα πράγματα” δείχνει ότι είναι ο μόνος που έχει κάνει focus σε αυτό που πρέπει να συμβεί. Και αυτό είναι η ομάδα να προκριθεί και όχι να λύσει τα προβλήματά της που είναι πάρα πολλά και δεν λύνονται σε μία εβδομάδα...

Ο Ολυμπιακός αν κάνει focus στο 1-1 που χρειάζεται στη ρεβάνς για να περάσει θα έχει κάνει ένα βήμα για να... ισιώσει μία σεζόν που ξεκίνησε στραβά και μπορεί να στραβώσει αφάνταστα. Αν η πρόκριση έρθει, μετά θα πρέπει με πιο ψύχραιμη ματιά να δει ο οργανισμός Ολυμπιακός τι ακριβώς του συμβαίνει και να προχωρήσει με πιο στέρεα βήματα.

Ασφαλώς και θέλει μεταγραφές. Τρεις ή τέσσερις δεν έχει και τόσο σημασία. Μεγαλύτερη σημασία έχει να ξεκαθαρίσει το ρόστερ του να κρατήσει αυτούς που πιστεύει, να στείλει αυτούς που δεν πιστεύει, να διορθώσει το κλίμα στα αποδυτήρια, να βοηθήσει τον Βίκτορ να καταλάβει τι έχει στα χέρια του και φυσικά ο τελευταίος να αρχίσει να λειτουργεί σαν αφεντικό της ομάδας και όχι σαν κάποιος που του ανέθεσαν μια δουλειά και ψάχνει να βρει τι του γίνεται...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.