Δύο μπροστά, μηδέν πίσω ή και τα δύο;

Ξεκινάμε με τα αυτονόητα για να μην παρεξηγηθούμε με τον τίτλο: Προφανώς «μιλάμε» για ποδόσφαιρο…

Βασικό θέμα το παιχνίδι ΠΑΟΚ-Άγιαξ και η προετοιμασία γι’ αυτό. Οι θεωρητικές αναλύσεις πριν από τόσα μεγάλα ματς είναι πάρα πολλές. Όταν «μιλάμε» για μπάλα υπάρχει πραγματικά τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά αν το πολυαναλύσεις μέσα στο μυαλό σου, θα καταλάβεις ότι όλα αυτά είναι… «να χαμε να λέγαμε». (Ειδικά τώρα στο ξεκίνημα της σεζόν).

Για παράδειγμα:

Ποιος πρέπει να είναι ο βασικός στόχος του ΠΑΟΚ για τον μεγάλο αγώνα της Τετάρτης; Η πρόκριση φυσικά!

Πώς αυτή θα έρθει με ασφαλέστερο τρόπο; Όταν ο ΠΑΟΚ διεκδικήσει να βάλει όσα περισσότερα μπορεί στην επίθεση, ή αν δώσει τα πάντα για να μην δεχθεί τέρμα στην άμυνα;

Η συγκεκριμένη θεωρητική ερώτηση, μπορεί να εκφραστεί και διαφορετικά;

«Μπαίνεις να παίξεις επιθετικά και να εκμεταλλευτείς την έδρα σου, ή ξεκινάς με αμυντικό προσανατολισμό για να χτυπήσεις στη κόντρα;»

Ή…. «ξεκινάς για να πάρεις τη πρωτοβουλία ή αφήνεις τη μπάλα στον αντίπαλο έτσι ώστε να τον βρεις ανοργάνωτο και να τον αιφνιδιάσεις σε αντεπιθέσεις;»

Το ίδιο πράγμα μπορείς να το θέσεις και με άλλους τρεις-τέσσερις τρόπους…

Που καταλήγουν όλα τα παραπάνω; Δεν ξέρω…

Δεν ξέρω γιατί… μπορεί να προετοιμάζεσαι τρεις-πέντε-δέκα-20 μέρες για μία συγκεκριμένη τακτική και μια φάση στο 5΄ να σου ανατρέψει όλα τα πλάνα. Και τότε τι κάνεις; Προφανώς πας στο plan B, αν όμως έχεις τις ψυχικές δυνάμεις να ξεπεράσεις τη δυσκολία που σου προέκυψε…

Άρα… Για εμάς τους απέξω που καθόμαστε και παιδεύουμε το κεφάλι μας για… «το πώς πρέπει να παίξει ο ΠΑΟΚ, ποιος πρέπει να αγωνιστεί, σε τι σχηματισμό, με ποια φιλοσοφία ή πολύ πιο συγκεκριμένα… να πάει για το μηδέν πίσω ή να προσπαθήσει να βάλει όσα περισσότερα μπροστά» όλα αυτά είναι μάλλον άσκοπα.

Είναι θεωρίες…

Ένα πράγμα μετράει σε τόσο μεγάλα ματς, σε αναμετρήσεις που κρίνονται στις λεπτομέρειες, σε ματς-τελικούς, ειδικά τώρα στις αρχές όπου και το σώμα δεν «ακούει» πάρα πολύ, αλλά και οι ομάδες δεν έχουν διαμορφώσει στο μέγιστο βαθμό την τακτική τους.

Η καλύτερη προετοιμασία γίνεται στο μυαλό! Αυτό είναι το μυστικό!

Η δύναμη του μυαλού, η θέληση, ή αυτό που λέγεται νοοτροπία, δίνει τέτοιου είδους νίκες, ειδικά βέβαια όταν «μιλάμε» και για σχετικά ισορροπημένες αναμετρήσεις, όπως δείχνει να είναι αυτή ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στον Άγιαξ.

- Είναι καλά το μυαλό σου και είναι έτοιμη η ψυχή σου μέσα στο γήπεδο να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει κάθε δυσκολία που θα σου προκύψει;

- Είσαι τόσο προσηλωμένος ώστε να αντιμετωπίσεις σωστά και το 0-0, αλλά και ένα πιθανό 1-0 ή το 0-1 ή το 1-1 το 2-1 και το 2-2 αν τυχόν προκύψει;

- Μπορείς μετά το 70΄ που το σώμα δεν «ακούει» να σκέφτεσαι μόνο το στόχο έτσι ώστε το μυαλό να κερδίσει την έννοια κούραση;

- Έχεις τη δυνατότητα (μια και τώρα μιλάμε για εντός έδρας αγώνα) με τον τρόπο που θα αγωνιστείς και το πάθος σου να βάλεις στον αγώνα ως συμμέτοχο και τον οπαδό που θα είναι στην κερκίδα;

- Έχεις τον τσαμπουκά (μέσα στα επιτρεπτά όρια) να δώσεις στον νεαρό αντίπαλο που έχεις απέναντί σου να καταλάβει (με ένα σπρώξιμο, ένα τζαρτζάρισμα με μία απλή ματιά) ότι δεν έχει καμία πιθανότητα να τα καταφέρει;

- Μπορείς με τον τρόπο σου να πάρεις «έξυπνα» ένα-δύο σφυρίγματα από τον διαιτητή;

Αν έχεις όλα τα παραπάνω, τότε και το μηδέν πίσω μπορείς να κρατήσεις, αλλά και μπροστά να βάλεις όσα χρειάζονται για να περάσεις…

Εκεί θα κριθεί για εμένα αυτό το μεγάλο ματς του ΠΑΟΚ και… ας κάνει όποιος θέλει ότι ποδοσφαιρική ανάλυση για 4-3-3, για άμυνα ψηλά, για κόντρα επιθέσεις, για κατοχή μπάλας και για οτιδήποτε άλλο θεωρητικό που θα μετρήσει στη διάρκεια της χρονιάς και σε μία σειρά αγώνων, αλλά ΟΧΙ τόσο πολύ σε έναν τελικό που παίζεται στις αρχές Αυγούστου…

Ο ΠΑΟΚ είμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ ότι έχει δύο-τρεις παίκτες που διαθέτουν όλα αυτές τις εγκεφαλικές ικανότητες για να οδηγήσουν την ομάδα τους σε πρόκριση. Αν αυτοί οι έμπειροι καταφέρουν να μεταδώσουν το πνεύμα τους και στους άλλους, ΟΤΙ και να γίνει μέσα στο γήπεδο, αυτή τη φορά το ματς δεν θα μείνει στο 3-3 όπως το 2010…

Αυτή τη φορά ο ΠΑΟΚ θα περάσει…