Τώρα δεν γλιτώνουν…

Ο ΠΑΟΚ πήρε (γι’ ακόμη μία φορά) ένα μεγάλο εκτός έδρας αποτέλεσμα σε σημαντικό του ευρωπαϊκό αγώνα. Ο Δικέφαλος έκανε το πρώτο βήμα για να προκριθεί επί του Άγιαξ και αυτό ισχύει πολύ απλά γιατί… το 0-0 από το οποίο ξεκινάει το δεύτερο ματς δίνει πρόκριση στην Ελληνική ομάδα.

Αυτό είναι το τυπικό κομμάτι, γιατί κατά τα άλλα φαίνεται ότι αυτός ο Άγιαξ δεν μπορεί να πάρει αποτέλεσμα στην Τούμπα. Ούτε Σουάρεζ υπάρχει τώρα, ούτε Στεκέλενμπουργκ, ούτε καμία φοβερή προσωπικότητα, ούτε τόσο ικανή ομάδα. Αν ο Άγιαξ τα καταφέρει τώρα το πιο πιθανό θα είναι να κάνει κανένα δώρο ο ΠΑΟΚ...

Νομίζω όμως ότι τώρα οι Ολλανδοί δεν γλιτώνουν….

Ο ΠΑΟΚ του Ίβιτς, για έβδομη συνεχόμενη φορά σε μεγάλο ματς (βάζω και τα περσινά πλέι οφ) κατάφερε να πάρει το αποτέλεσμα που ήθελε και αυτό εκτιμώ ότι θα γίνει και την άλλη Τετάρτη στην κατάμεστη Τούμπα.

Χθες στο Άμστερνταμ είδαμε την Ολλανδική ομάδα να είναι καλύτερη από το 1΄έως το 20΄ και από το 45΄ έως το 60΄. Ήταν κρίσιμα διαστήματα αυτά, ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε λίγο παραπάνω φοβισμένος απ’ ότι έπρεπε και μόνο όταν ο Άγιαξ είχε δοκάρι στο πρώτο μέρος και σκόραρε στο δεύτερο, μόνο τότε οι παίκτες του ΠΑΟΚ αντέδρασαν, ισορρόπησαν και πήγαν το ματς εκεί που ήθελαν.

Στα ισορροπημένα διαστήματα ο ΠΑΟΚ του Ίβιτς ήταν απόλυτα οργανωμένος, δεν «δέχονταν» φάσεις στο κέντρο της άμυνάς του, υπήρχε πειθαρχία στην αμυντική λειτουργία και στο πρώτο ημίχρονο είδαμε καλό επιθετικό «τρανζίσιον».

Αλήθεια είναι (και πρέπει να το σημειώσουμε) ότι ο ΠΑΟΚ σε πολλά διαστήματα έχασε κατά πολύ το κέντρο! Αυτό το 70-30 στην κατοχή δεν ήταν και ότι καλύτερο. Προφανώς δεν «ήθελε» ο ΠΑΟΚ τέτοιο ματς. Άλλο «περιμένω» και άλλο…. δεν μπορώ να κρατήσω μπάλα για να την περάσω σωστά από το κέντρο και μπροστά. Υπήρχαν χθες πολλά διαστήματα όπου οι παίκτες του Ίβιτς δυσκολεύτηκαν πάρα πολύ να κρατήσουν μπάλα.

Γιατί έγινε αυτό; Ο προπονητής ξέρει… Και προφανώς κάτι θα αλλάξει ενόψει ρεβάνς. Άλλο να περιμένει ο ΠΑΟΚ και να βγάζει όποτε θέλει κόντρες κι’ άλλο να αγχωθεί η ομάδα και το γήπεδο μαζί, βλέποντας τους πιτσιρικάδες του Άγιαξ να κλέβουν τις μπάλες όποτε ακριβώς θέλουν.

Ότι και αν έγινε πάντως ο Άγιαξ δεν έπεισε ότι είναι καλύτερος, ενώ ο ΠΑΟΚ έχοντας σε μέτρια μέρα τον Σάκχοφ, τον Ροντρίγκεζ και πολύ προσεκτικούς αμυντικά τους Μάτος- Λέοβατς (σπάνια ανέβαιναν) κατάφερε να πάρει εύκολα το θετικό αποτέλεσμα.

Το 1-1 έκλεισε το πρώτο ημίχρονο των αναμετρήσεων και είμαστε σίγουροι ότι ΚΑΝΕΙΣ στον ΠΑΟΚ δεν εφησυχάζει ενόψει δεύτερου ημιχρόνου. Από την μία είναι η προϊστορία με Άγιαξ και Σάλκε και από την άλλη δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Άγιαξ την άλλη εβδομάδα θα έχει και ενισχύεις από Μίλικ, Μπαζούρ και Γκουντέλι.

Το πρώτο βήμα λοιπόν έγινε, θέλει τώρα πολλή δουλειά για το δεύτερο και σημαντικότερο.

Ατομικά είδαμε τον Γλύκο να γεμίζει εστία και περιοχή εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, ενώ μάλλον θα μπορούσε να πέσει λίγο πιο γρήγορα και στο 1-1, σταθεροί στις θέσεις τους ήταν Μάτος και Λέοβατς, το «πάλεψε» ο Κρέσπο, λίγα πράγματα «έδωσε» ο Σάκχοφ που δύσκολα θα έχει τέτοια απόδοση στο δεύτερο παιχνίδι, μαχητής ήταν ο Χαρίσης, αρκετές καλές στιγμές είχε ο Τσίμιροτ, πολλή «δουλειά» έβγαλε ο Αθανασιάδης, ημιτελείς ενέργειες είχε ο Ροντρίγκεζ που όμως βοήθησε τα μέγιστα ώστε μαζί με τον Λέοβατς να κλείσει η καλή δεξιά πλευρά του Άγιαξ, ενώ πολλές καλές στιγμές είχε ο Κάμπος.
Ο Τζιόλης βοήθησε ενώ λίγο έπαιξαν (αλλά πραγματικά προσέφεραν) Μυστακίδης και Κουλούρης. Ο τελευταίος μπήκε για δύο λεπτά και κέρδισε (έστω αυτό) ένα πολύτιμο φάουλ!

* Για τον ποδοσφαιριστή της φωτογραφίας αρχίζω να δυσκολεύομαι… Έχω γράψει τόσα και πρέπει να βρω… καινούργια γιατί κάθε φορά δίνει κάτι περισσότερο!
Πέρυσι χαρακτήρισα τον Γιώργο Τζαβέλλα ως τον καλύτερο αμυντικό του πρωταθλήματος. (Σε αυτό συμφώνησαν στην πορεία και πολλοί άλλοι με βάση διάφορες ψηφοφορίες). Τείνει πλέον ο πρώην αριστερός μπακ, να γίνει ο καλύτερος Έλληνας αμυντικός!

* Και κάτι τελευταίο γιατί έχω ένα κόλλημα με τις λεπτομέρειες… Πολλές φορές σημείωσα το ότι «ζηλεύω» και ταυτόχρονα απορώ για τον τρόπο που οι μεγαλύτερες ομάδες πανηγυρίζουν κάθε γκολ. Η Ρεάλ όταν «κάνει» το 5-0 με τη Βαγιεκάνο, η Μπάγιερν που βάζει το τέταρτο γκολ στο Ανόβερο, είτε η Γιουβέντους το 3-0 με την Παλέρμο. Κάθε γκολ με το ίδιο τρομερό πάθος! Είτε την πρώτη αγωνιστική, είτε την πέμπτη, είτε την 25η! Είναι δείγμα νοοτροπίας!
Χθες στον ΠΑΟΚ απόρησα γιατί δίπλα στον Κάμπος μετά το 0-1 βρέθηκαν «τρεισήμισι» ποδοσφαιριστές…

Τυχαίο θα ήταν…

Εξάλλου η φωτογραφία μας δείχνει πώς πανηγυρίζουν και πώς το «νιώθουν» (γενικά) οι παίκτες του ΠΑΟΚ…