Έδειξε την 11άδα ο Βίκτορ, αλλά…

Στα δικά μου τα μάτια, ο Βίκτορ έδειξε στα φιλικά στο Βέλγιο την 11άδα και την τακτική που έχει στο μυαλό του για τον Ολυμπιακό της νέας σεζόν, με βάση φυσικά το υλικό που αυτή την στιγμή έχει στη διάθεση του.

Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά αυτό που κατάλαβα είναι ότι σκέφτεται ένα σχήμα 4-1-4-1, με γκολκίπερ Καπίνο, αμυντική τετράδα Φιγκέϊρας, Μποτία, Σιόβα, Ντε Λα Μπέγια, μπροστά τους το Μιλιβόγεβιτς, στη συνέχεια τετράδα στα χαφ από δεξιά προς αριστερά με Πάρντο, Μανιάτη, Μπουχαλάκη, Φορτούνη και σέντερ φορ τον Ιντέγε.

Αυτούς τους 11 και με αυτό τον σχηματισμό πρέπει να έχει κατά νου ο Βίκτορ, αλλά νομίζω ότι ίσως κάποιοι τον προβληματίζουν. Περισσότερο απ ΄όλους ο Πάρντο, αφού ειδικά χθες έμοιαζε να μην υπάρχει στο γήπεδο-κι η σύγκριση με τον άλλο Κολομβιανό εξτρέμ, της Μπριζ, τον Ισκιέρδο, ήταν πολύ…δύσκολη. Εξ ου κι η δοκιμή με Πουλίδο δεξιά σε ένα μεγάλο κομμάτι του β΄ημιχρόνου χθες.

Κατά την γνώμη μου, αξίζουν λίγο παραπάνω…πονοκέφαλο κι ο Ντα Κόστα με τον Ντουρμάζ. Ο πρώτος για την καρδιά της άμυνας, διότι εκτός των άλλων αποτελεί τεράστιο όπλο στις στημένες φάσεις, τόσο αμυντικά, όσο κι επιθετικά. Ο δεύτερος, όμως, περισσότερο για τη θέση του έξω αριστερά κι όχι για τη θέση του έξω δεξιά η, του μέσα δεξιά (εσωτερικός μέσος), που τον χρησιμοποιεί περισσότερο ο Βίκτορ-από δεξιά τον έβαζε κι ο Μίτσελ και ήταν φανερό ότι δεν μπορούσε, αφού κάνει την ντρίμπλα, αλλά η πάσα του με το δεξί σχεδόν ποτέ δεν είναι καλή.

Το θέμα είναι ότι εκεί, δηλαδή σαν έξω αριστερά, αποδίδει καλύτερα κι ο Φορτούνης, τουλάχιστον σε σύγκριση με άλλες θέσεις που τον δοκιμάζει ο Βίκτορ, του εσωτερικού μέσου (είτε από δεξιά, είτε από αριστερά) η, του έξω δεξιά. Ο Φόρτου έχει ως καλύτερη θέση του εκείνη του μεσοκυνηγού, πίσω από το φορ, αλλά μπορεί έξοχα να παίξει κι από αριστερά, όπως τον έβαλε ο Βίκτορ τις προάλλες στο φιλικό με την Γάνδη κι όπως τον έβαζε και στην εθνική ο Σάντος.

Όμως, πάνω απ΄όλα το ζητούμενο με τον Έλληνα διεθνή άσο είναι να βάλει στο μυαλό του ότι πρέπει σε αυτό το 4-1-4-1 να κάνει κι άλλα πράγματα στο παιχνίδι, ανασταλτικής φύσεως. Η αμυντική συμπεριφορά του σε κάποιες, λίγες, φάσεις είναι σωστή, αλλά στις περισσότερες κακή. Άλλο το 4-2-3-1, όταν παίζει πίσω από τον φορ. Εκεί ίσως έχει την πολυτέλεια να χρειάζεται λιγότερο τρέξιμο. Αλλά όταν παίζει σε τετράδα κέντρου, είτε από μέσα, είτε απέξω, οφείλει να προσαρμοστεί διαφορετικά. Χθες κάποιες φορές αυτό που έκανε ήταν μονο να παίρνει την μπάλα και να σουτάρει από τα 30 μέτρα-δεν έχει νόημα αυτό το πράγμα…

Όπως, βέβαια, πρέπει κι ο Ντουρμάζ να βάλει το μυαλό του σε ένα άλλο μήκος κύματος. Το να πουλάς έτσι εύκολα την μπάλα και να δίνεις επιθέσεις κι αντεπιθέσεις στον αντίπαλο δεν έχει νόημα. Όπως, πάντως, δεν είχε νόημα κι η τοποθέτηση του Σουηδού (κι όχι π.χ. του Σεμπά) σε ρόλο…σέντερ φορ στο τελευταίο τέταρτο, μετά τον τραυματισμό του Πουλίδο.

Παρεμπιπτόντως, η χθεσινή δοκιμή με τον Φορτούνη σε ρόλο εσωτερικού χαφ, έδειξε ότι τουλάχιστον στα πιο δύσκολα παιχνίδια η ομάδα δεν μπορεί να παίξει έτσι, όσο τουλάχιστον δεν μπορεί να αλλάξει τρόπο παιχνιδιού ο Κώστας.

Αντίθετα, είναι πιο αποδοτικός ο Τσόρι σε ρόλο εσωτερικού χαφ, από δεξιά η, από αριστερά. Μοιάζει να το «έχει» περισσότερο και έστω σαν αλλαγή σε αρκετά παιχνίδια δείχνει να είναι μία λύση οργανωτικά.

Ασχετο: Το πρώτο παιχνίδι για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με τη Χάποελ ή τη Σέριφ θα γίνει στις 27 του μήνα στο «Καραϊσκάκη» στις 21.45