Ας πάμε το ρολόι του χρόνου έξι χρόνια πίσω…. 28 Ιουλίου 2010. Αγιαξ εναντίον ΠΑΟΚ, για τον 3^ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Όπως, θα συμβεί και φέτος για την ίδια διοργάνωση, στον ίδιο γύρο, με την ίδια διαδρομή «Αμστερνταμ – Θεσσαλονίκη», να ελπίσουμε, όχι και με την ίδια κατάληξη.

Πάντως, η ιστορία μας έχει δείξει, ότι δίνει δεύτερες ευκαιρίες σ´ αυτούς που τις αξίζουν και ο Βλάνταν Ίβιτς, όχι μόνο το αξίζει, αλλά δείχνει να το θέλει πάρα πολύ. Γι’ αυτό και ήθελε να βρει τον Άγιαξ στο δρόμο του. Γιατί, πιστεύει ότι μπορεί αυτή τη φορά, ως προπονητής του ΠΑΟΚ, να τους αποκλείσει.

Τότε, ο ΠΑΟΚ ήταν και πάλι το αουτσάιντερ. Όπως και τώρα, η βαριά φανέλα του Άγιαξ μπορεί από μόνη, τρόπος του λέγειν, να κερδίσει τα ματς. Όμως, τότε, πριν έξι χρόνια, ο «Δικέφαλος» έβγαλε πάθος, πίστη, αποφασιστικότητα, κυρίως, έβγαλε την πίστη των Ολλανδών, μέχρι η τύχη να καθορίσει το ποια ομάδα θα περνούσε στα πλέι οφ του Τσάμπιονς Λιγκ. Γιατί, ήταν και θέμα τύχης να συνεχίσει ο «Αίαντας» στη διοργάνωση, ο ΠΑΟΚ να πάει στα πλέι οφ του Γιουρόπα Λιγκ και κάπως έτσι να γραφτεί η ιστορία με το «Επος της Πόλης» και την επική πρόκριση επί της Φενέρμπαχτσε μέσα στην Κωνσταντινούπολη.

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πήγε να παίξει, τότε, το πρώτο ματς με τον Παύλο Δερμιτζάκη να μετράει λίγες μόνο μέρες στην τεχνική ηγεσία της. Ο Μάριο Μπερέτα δεν κοουτσάρισε ποτέ τον ΠΑΟΚ εναντίον του Άγιαξ, έχοντας απολυθεί μια εβδομάδα πριν από το παιχνίδι στην «Αμστερνταμ Αρίνα».

Ο ΠΑΟΚ του Γκαρσία, του Βιεϊρίνια, του Λίνο, του Σορλέν, του Χαλκιά (που τραυματίστηκε μετά το 1-0 στα πρώτα 15 λεπτά), του Σαλπιγγίδη και φυσικά του Βλάνταν Ίβιτς απέναντι στον Άγιαξ του Σουάρες, του Στεκέλενμπουργκ, του Βερτόνγκεν, του Ντε Γιονγκ, και του πιτσιρικά, τότε, Κρίστιαν Ερικσεν, που έπαιξε ως αλλαγή. Ομαδάρα, μ’ άλλα λόγια.

Ο Λουίς Σουάρες άνοιξε στο 13^ο λεπτό το σκορ, ο Χαλκιάς έσπασε το δάχτυλο του και ο Κώστας Ιωσηφίδης έψαχνε νοσοκομείο στο Αμστερνταμ, μέχρι που ο Βλάνταν Ίβιτς, μ’ όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, έκανε το σπριντ της ζωής του και με μια βολίδα άφησε άγαλμα τον Μάαρτεν Στεκέλενμπουργκ ισοφαρίζοντας σε 1-1 και στέλνοντας στα ουράνια τους 2.500 ΠΑΟΚτσήδες, που ήταν στις κερκίδες της «Αμστερναμ Αρίνα».

Ο Δερμιτζάκης είχε αποφασίσει να αποσύρει τον Σέρβο ποδοσφαιριστή, δευτερόλεπτα πριν σκοράρει. Ο Φωτάκης ήταν δίπλα στον 4^ο διαιτητή, όμως, η ταμπέλα με την αλλαγή δεν είχε ανάψει, με τον Ίβιτς να κάνει νόημα προς τον πάγκο σαν να έλεγε «αφήστε με ένα λεπτό ακόμη…».

Όμως, η ιστορία του επιφύλαξε ένα άσχημο παιχνίδι στη ρεβάνς της Τούμπας μια εβδομάδα μετά…

Ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με τον Βιεϊρίνια 1-0, είδε μέσα σε επτά λεπτά (48-55) τον Άγιαξ να φέρνει «τούμπα» το ματς και να προηγείται αυτός με 3-1 πριν ο Ίβιτς ενορχηστρώσει την ασπρόμαυρη αντεπίθεση, που έμεινε στη μέση. Παρότι αστόχησε σε πέναλτι απέναντι στον Στεκέλενμπουργκ ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα και από το 1-3 ο «Δικέφαλος» με δικό του γκολ ισοφάρισε σε 3-3 στο πρώτο λεπτό των καθυστερήσεων. Ενα δύο λεπτά να είχε ακόμη στη διάθεσή του, ο ΠΑΟΚ θα το γυρνούσε ολοκληρωτικά εκείνο το ματς.

Και επειδή ο Ίβιτς, όπως και να το κάνουμε, έχει ένα άχτι τους Ολλανδούς από εκείνα τα καλοκαιρινά βράδια του 2010, η τύχη του χαμογέλασε και ξαναέφερε τον Άγιαξ στο δρόμο του…