Μία απαραίτητη σφαλιάρα!

Κάθε νίκη σε φιλικό έχει την αξία της (ειδικά αν πρόκειται για αγώνες όπως με τη Μπριζ) και με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αυτή η σημερινή ήττα του ΠΑΟΚ από τη Στεάουα, είχε τη δική της σημασία…

Από την μία είναι το σκορ (3-4) το οποίο δεν περνάει απαρατήρητο, αλλά είναι και αυτός ο τρόπος που διαμορφώθηκε, ο οποίος πραγματικά εντυπωσιάζει!

Επαναλαμβάνουμε ότι είμαστε από αυτούς που σιχαίνονται τα βιαστικά συμπεράσματα, τα οποία κατά 90% οδηγούν μετέπειτα σε εντυπωσιακές κωλοτούμπες. Γι’ αυτό και προσπαθούμε να αποφύγουμε τις συνολικές και κάθετες κριτικές για την ομάδα τη λειτουργία των γραμμών, τις μεταγραφές και κάθε τι άλλο που τώρα μπορεί να δείχνει άσπρο και μετά από δύο μήνες να είναι μαύρο.

Παίξε νόμιμα με απεριόριστα ειδικά στοιχήματα στη Vistabet!

Με βάση όλα αυτά πάμε σε μερικά συγκεκριμένα πράγματα που βγαίνουν από την ήττα κόντρα στους δευτεραθλητές Ρουμανίας, σε αγώνα όπου και πάλι ο Ίβιτς έκανε πολλές δοκιμές και ΔΕΝ έδωσε πολύ χρόνο στους θεωρητικά βασικούς του.

- Ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε με το σχήμα στο οποίο ο κορμός αποτελούνταν από τους θεωρητικά αναπληρωματικούς του. (Όχι όλοι, αλλά οι περισσότεροι από τους σημερινούς βασικούς δεν θα ξεκινήσουν ούτε στα τέλη Ιουλίου, ούτε και αργότερα).

- Ο Κουλούρης έβαλε και πάλι γκολ με τη πρώτη του επαφή στο γήπεδο!

- Ο ρυθμός του αγώνα ήταν απίστευτα γρήγορος (κάπως έτσι έγιναν κωμικοτραγικά λάθη) και αυτό δεν χρειάζονταν. Οι έμπειροι του ΠΑΟΚ έχουν ευθύνη γι’ αυτό.

- Ο Ζάιρο στο 20΄ έπρεπε (στο τετ α τετ) να κάνει το 2-0. Αυτός κατάφερε ενώ ήταν ολομόναχος να κλειστεί στα δεξιά.

- Στο πρώτο στημένο των αντιπάλων ο ΠΑΟΚ δέχεται γκολ και ισοφαρίζεται.

- Το ματς πάει πάνω-κάτω, οι Ρουμάνοι βάζουν γκολ στην εστία τους, ο Ροντρίγκεζ κάνει και το 3-1 και εκεί που λες… «τι ΠΑΟΚ είναι αυτός» έρχεται το δεκάλεπτο του τρόμου για να προσγειώσει τους πάντες στη πραγματικότητα.

- Στο 35΄ και με το σκορ στο 3-1 τραυματίζεται ο αρχηγός των αντιπάλων! Και εκεί που λες ότι ο ΠΑΟΚ θα το "διαβάσει" το ματς και αυτούς που «παραπατάνε» θα τους βάλει άλλα τρία, ο πιο έμπειρος της ομάδας, ο αρχηγός Αλέξανδρος Τζιόλης δίνει τη μία ασίστ μετά τη άλλη στους Ρουμάνους, το ματς συνεχίζει να είναι ροντέο, όλη η ομάδα παρασύρεται, η μαύρη τρύπα μεταξύ άμυνας και κέντρου μεγαλώνει σε αφύσικο βαθμό, ο ΠΑΟΚ χάνει κάθε ίχνος σοβαρότητας, δέχεται τη μία φάση μετά την άλλη και σε διάστημα δέκα λεπτών το 3-1 γίνεται 3-4!

Επρόκειτο για το πιο μεγάλο μάθημα που θα μπορούσε να πάρει αυτή η ομάδα, σε αυτό το χρονικό σημείο.

Εκεί που όλοι «ψήλωσαν», ήρθε μία σοκαριστική-ποδοσφαιρική σφαλιάρα για να τους προσγειώσει στην πραγματικότητα, η οποία λέει ότι ο ΠΑΟΚ έχει προοπτικές, έχει καλύτερο ρόστερ, αλλά χωρίς σοβαρότητα και προσπάθεια, δεν μπορεί να πετύχει τίποτα.

Από εκεί και πέρα (στην επανάληψη) μπήκαν οι θεωρητικά βασικοί, ήλεγξαν το ρυθμό, δημιούργησαν δύο-τρεις μεγάλες φάσεις, αλλά δεν σκόραραν, δεν απειλήθηκαν και ιδιαίτερα και έτσι το παιχνίδι έληξε χωρίς πολλές συγκινήσεις, με το ίδιο σκορ του ημιχρόνου.

Έτσι (λοιπόν) έπρεπε να γίνει και έτσι έγινε. Ο σοκαριστικός τρόπος που το 3-1 έγινε μέσα σε δέκα λεπτά 3-4, αλλά και η ήττα ως αποτέλεσμα, πρέπει να αποτελέσει το καλύτερο μάθημα για μία ομάδα που το ξέρει και το νιώθει ότι ανεβαίνει επίπεδο, ένα σύνολο όμως που πρέπει να διαχειριστεί αυτή την επικίνδυνη διαδικασία.

Γιατί ως γνωστόν… όποιος βιάζεται σκοντάφτει!

Γιατί όσο πιο γρήγορα τρέχεις να φθάσεις στον προορισμό, τόσο πιο επικίνδυνο είναι να φας τα μούτρα σου!

Τρόπο θέλει, υπομονή, δουλειά και το κεφάλι κάτω…

* Αν περιμένετε συνολικές κρίσεις του στυλ… "δεν κάνει ο Βελλίδης, να φύγει ο Τζιόλης, τι «παλτό» είναι ο Κρέσπο, αλλά και τι παικταράς είναι ο Κάμπος και… άλλα τέτοια επιπόλαια" να διαβάσετε αλλού… Το μόνο που θα βιαστώ να γράψω είναι ότι αυτή τη δεδομένη στιγμή, εγώ προσωπικά νιώθω ασφάλεια μόνο με ένα (άντε με δύο) από τα πέντε στόπερ του ΠΑΟΚ.

Αυτό το αναφέρω γιατί… Στο τέρμα ο ΠΑΟΚ έχει τόσους πολλούς που θα τη βρει τη λύση. Στα πλάγια μπακ το ίδιο. Στα αμυντικά χαφ υπάρχει κοσμοσυρροή και μεγάλη ποιότητα. Στα επιθετικά χαφ και στους ακραίους δημιουργείται τρομερός ανταγωνισμός. Στην επίθεση υπάρχουν λύσεις και ο Κουλούρης που σε κάθε ματς δείχνει πόσο βελτιώνεται, λογίζεται ως τρίτος!(Εδώ βέβαια ακόμη ψάχνω τη θέση που μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα ο Περέιρα...).

Στα στόπερ όμως;

Μόνο αυτό ως προβληματισμό (πάντα με την ανησυχία ότι μπορεί να βιαζόμαστε) και προχωράμε…