Μεγάλο περιουσιακό στοιχείο

Ο Ολυμπιακός από τις πωλήσεις τεσσάρων Ελλήνων ποδοσφαιριστών, των Μήτρογλου, Μανωλά, Σάμαρη και Φετφατζίδη, σε Αγγλία, Ιταλία και Πορτογαλία, έβαλε στα ταμεία του περίπου 45 εκ. Ευρώ.

Ο σύλλογος έχει κάνει πολλές πωλήσεις ξένων ποδοσφαιριστών του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά ούτε κατά διάνοια πλησίασε σε τέτοιο ποσό. Βάζοντας μαζί Μιραλάς, Ρομπέρτο, Μπενίτες, Ριέρα, Βάϊς Μασάντο, Φέϊσα κι αρκετούς άλλους ακόμη.

Άρα; Άρα ο καλός Έλληνας παίκτης μπορεί να γίνει μεγάλο περιουσιακό στοιχείο για το κλαμπ. Και η ομάδα θα βοηθηθεί αγωνιστικά και το ταμείο θα γεμίσει.

Άρα; Άρα ο Ολυμπιακός καλά κάνει και κοιτάζει να στηρίξει όσο το δυνατόν και τον Φορτούνη και τον Καπίνο, αλλά στη συνέχεια και τον Μπουχαλάκη και τον Γιαννιώτα-δεν αναφέρομαι σε Μανιάτη, Σιόβα γιατί είναι χρόνια στην ομάδα.

Κι εγώ θέλω να πάω και πιο μακριά. Έχει ο Ολυμπιακός υλικό για προώθηση, αξιοποίηση και στήριξη κι από τους παίκτες που έρχονται από πίσω. Λίγες ευκαιρίες να πάρουν ο Τσιμίκας, ο Βούρος, ο Ρέτσος, ο Μανθάτης κι ο Βέργος και μπορεί ο σύλλογος να έχει τεράστια οφέλη. Τόσο αγωνιστικά, όσο κι οικονομικά.

Με το τουφέκι ψάχνουν όλες οι σημαντικές ομάδες στην Ευρώπη να αγοράσουν ταλέντα.

Και τη σέντρα του Τσιμίκα με το αριστερό δεν την βρίσκεις.

Ούτε την όσφρηση στο γκολ του Βέργου.

Η σταθερότητα του Βούρου στην ευαίσθητη θέση του στόπερ δεν είναι εύκολο πράγμα στα 20.

Ο Ρέτσος φωνάζει από μακριά ότι είναι για να παίξει στον Ολυμπιακό!

Κι ο Μανθάτης μοιάζει να μπορεί να βγει νέος Γιαννακόπουλος.

Εμπιστοσύνη χρειάζεται, ευκαιρίες, αλλά και κάτω το κεφάλι (και τη μύτη…) από τα παιδιά.