Πραγματικά δικαιούται κι άλλες...

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για νέα περίπτωση Φετφατζίδη.

Υπό την έννοια ότι προέρχεται κι αυτός από την Ακαδημία, ότι είναι κυνηγός κι ότι αμέσως «δείχνει», ναι. Αλλά ο Μανθάτης δεν είναι τέτοιο στιλ. Δεν είναι ο κυνηγός με κύριο χαρακτηριστικό την υψηλή τεχνική και την κλειστή ντρίμπλα.

Είναι άλλο στιλ ο μόλις 19 ετών εξτρέμ του Ολυμπιακού. Έχει και δύναμη στο παιχνίδι του, καλύπτει καλά την μπάλα, είναι ξύπνιος. Και πατάει περιοχή. Μπουκάρει για να πασάρει και να σουτάρει.

Σίγουρα δεν είναι ασφαλή κριτήρια ένα ημίχρονο με μία νεοφώτιστη ομάδα στη Β΄κατηγορία της Αυστρίας. Ούτε ένα λειψό 20λεπτο που έπαιξε με τα Χανιά, για το Κύπελλο, μπαίνοντας με το σκορ στο 6-0. Πρέπει να τον δούμε. Και να τον ξαναδούμε. Σε πιο σημαντικά παιχνίδια, σε πιο σκληρά τεστ.

Αλλά όταν βλέπεις ένα παιδί στην πρώτη ουσιαστικά ευκαιρία που παίρνει για να παίξει ένα ημίχρονο στον Ολυμπιακό, να έχει τέτοια απόδοση και να δείχνει τέτοιο θράσος, πραγματικά σκέφτεσαι ότι δικαιούται κι άλλες ευκαιρίες.

Διότι εκτός των άλλων, εγώ δεν θυμάμαι εξτρέμ στον Ολυμπιακό να έχει το τρανζίσιον του Μανθάτη, να σπεύδει δηλαδή με συνέπεια, αλλά και ταχύτητα, και να καλύπτει τον άλλο παίκτη της γραμμής, τον Μαζουακού στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Δηλαδή, βλέπεις πάνω του και σοβαρό επίπεδο τακτικής και πειθαρχίας, πολύ σημαντικό για ένα παιδί.