Από την ηρεμία του Μάρκο Σίλβα στην ένταση και τις... φωνές και τις παρατηρήσεις του Βίκτορ Σάντσεθ. Ο Βίκτορ ήταν από την εποχή του Μίτσελ... φωνακλάς αλλά και απαιτητικός. Θα κάνει την πλάκα του με τους παίκτες για να τους αποφορτίσει αλλά η δουλειά... δουλειά. Με σοβαρότητα, αυστηρότητα και προσήλωση. Όποιος δεν κάνει σωστά τις ασκήσεις απλά τις ξανακάνει μέχρι να μάθει όσα πρέπει και να ακολουθήσει τον ρυθμό του. Ο Αλμπέρτο Μποτία για παράδειγμα ήταν από τους λίγους που προσαρμόστηκαν με το... καλημέρα στις απαιτήσεις του διότι πολύ απλά τον γνωρίζει πολύ καλά και ξέρει και το πως δουλεύει.

Ο Βίκτορ λοιπόν έχει προλάβει να κάνει τρεις προπονήσεις αλλά είναι φανερό το τι ζητάει. Πρώτον μία ομάδα που να τρέχει πολύ και να έχει και αντοχές και γι' αυτό βασίζεται τόσο σε φυσική κατάσταση. Όχι να τρέχει βέβαια άσκοπα. Το δικό του "τρέξιμο και πίεση" είναι πολύ διαφορετικό απ' αυτό που μπορεί να έχουν στο μυαλό τους οι παίκτες. Επειδή όμως έχει μπροστά του μικρό χρονικό διάστημα πρέπει παράλληλα να δουλεύει και με μπάλα. Δεν υπάρχει επαρκής χρόνος διότι τέλη Ιουλίου αρχίζουν τα ευρωπαϊκά βάσανα του Ολυμπιακού. Δηλαδή περίπου σε έναν μήνα.

Όσο για το αγωνιστικό του προφίλ είναι ξεκάθαρα ισπανικής σχολής και στα... χνάρια των Βαλβέρδε και Μίτσελ. Πίεση ψηλά, πολλά τρεξίματα, γρήγορη και σωστή κυκλοφορία της μπάλας και όχι να την... πουλάνε οι παίκτες του και όχι και τόσες πολλές περιττές ενέργειες ή άσκοπες ντρίμπλες. Στο πρώτο του δίτερμα δοκίμασε κυρίως το 4-2-3-1. Το σύστημα που εφάρμοζε και ο Σίλβα, που έτσι και αλλιώς δεν είχε την απόλυτα πορτογαλική ποδοσφαιρική λογική. Και με τον Βίκτορ να θέλει πολλή και καλή ανάπτυξη αλλά και γενικά παιχνίδι από τα άκρα.

Ο Βίκτορ εκτός των άλλων δεν θέλει με τίποτα να βλέπει την μπάλα να γυρίζει πίσω ή να λείπει η ένταση, η ψυχή και το πάθος από το παιχνίδι των παικτών του. Θέλει να φτιάξει μία γρήγορη και επιθετική ομάδα (σ.σ. οι προθέσεις του δεν δείχνουν με τίποτα αμυντικούς προσανατολισμούς ασχέτως εάν ζητάει διαρκές πρέσινγκ σε όλο το γήπεδο), που να έχει όμως σαφές πλάνο και ειδικά στον τρόπο που αντιπιτίθεται κλέβοντας την μπάλα και πιάνοντας στον... ύπνο τον αντίπαλο. Στην ομάδα του όλοι αμύνονται ξεκινώντας από τους επιθετικούς (σ.σ. φώναζε αρκετά στον Φορτούνη για παράδειγμα να πιέζει πιο πολύ) και όλοι επιτίθενται (σ.σ. ειδικά στις ασκήσεις που έκανε για κυκλοφορία από τα πλάγια ζητούσε διαρκώς την συμμετοχή των ακραίων μπακ).

Ουσιαστικά ξεκίνησε από την πρώτη του ημέρα να δουλεύει την τακτική του και το πλάνο του για να το αφομοιώσουν όσο πιο καλά γίνεται οι παίκτες του. Σε σχέση πάντως με τα νέα πρόσωπα αυτό που παρατηρεί κανείς τις πρώτες ημέρες είναι πως και ο Φιγκέιρας είναι επιθετικογενές μπακ. Είναι παίκτης που λειτουργεί πιο καλά βγαίνοντας μπροστά παρά καλύπτοντας τα μετόπισθεν. Όσο για τον Βίκτορ ποντάρει και σε κάτι άλλο. Στο ότι στο ρόστερ του έχει αρκετούς παίκτες με... δίψα για διάκριση και που έχουν να αποδείξουν πράγματα. Που έχουν μεγάλα κίνητρα και υψηλές βλέψεις. Και αυτό σίγουρα τουλάχιστον σε πρώτο βαθμό θα τον βοηθήσει αισθητά.