Ο Θρύλος έχει πάντα τεράστιους ηγέτες

Μία μεγάλη διαφορά του Ολυμπιακού από τους άλλους μεγάλους ελληνικούς συλλόγους είναι ότι ιστορικά είχε τεράστιους ηγέτες-κι όχι έναν και δύο.

Πάρτε τον Παναθηναϊκό. Πόσοι πρόεδροι του Παναθηναϊκού έγραψαν ιστορία; Ο Βαρδινογιάννης και ποιοι άλλοι; Ένας-δύο;

Πάρτε την ΑΕΚ. Πόσοι πρόεδροι της ΑΕΚ έγραψαν ιστορία; Δύο-τρεις;

Πάρτε τον ΠΑΟΚ. Εκτός του Γιώργου Παντελάκη, ποιος;

Κι ελάτε στον Ολυμπιακό: Γιώργος Ανδριανόπουλος, Νίκος Γουλανδρής, Σταύρος Νταϊφάς, Σωκράτης Κόκκαλης, Βαγγέλης Μαρινάκης.

Ο Ολυμπιακός έχει τόσους προέδρους που έγραψαν ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όσους έχουν όλες οι άλλες μεγάλες ομάδες μαζί!

Μιλάμε για ηγέτες πραγματικούς. Ο ένας πιο σημαντικός από τον άλλο. Με ανυπέρβλητη προσφορά στο σύλλογο. Και απ΄ όλες τις πλευρές, εννοώ όχι μόνο το ποδόσφαιρο. Και παλιότερα ο Ανδριανόπουλος κι ο Γουλανδρής και πιο πρόσφατα και τώρα.

Ο Κόκκαλης είχε και το μπάσκετ και το πήγε στην κορυφή της Ευρώπης-και τον ακολούθησαν οι αδελφοί Αγγελόπουλοι.

Ο Μαρινάκης έχει υπό την σκέπη του όλο τον ερασιτέχνη Ολυμπιακό, που διαπρέπει σε όλα τα αθλήματα. Αυτό δε το έργο που εξήγγειλε χθες, τη δημιουργία κλειστού γηπέδου μπάσκετ-βόλεϊ και κολυμβητηρίου, είναι μία προσφορά που θα μείνει στην ιστορία, όπως έμεινε στην ιστορία το καινούργιο Καραϊσκάκη που έφτιαξε ο Κόκκαλης. Γιατί αυτά τα έργα μένουν στο σύλλογο. Όπως μένει το αθλητικό κέντρο του Ρέντη, που είναι από τα πιο σύγχρονα σε όλη την Ευρώπη!

Δεν είναι τυχαίο που ο Ολυμπιακός είναι ο μακράν Νο 1 ελληνικός σύλλογος. Έχει ιστορικά την τύχη να αναλαμβάνουν το τιμόνι του μεγάλοι ηγέτες μέσα από την τεράστια δεξαμενή του λαού του. Πρόεδροι που αγαπάνε το σύλλογο, βάζουν χρήματα, δίνουν μεγάλες μάχες γι΄αυτόν και τον πάνε μπροστά.

Ολοένα και πιο μπροστά.