O επόμενος στον... τοίχο

Μια μικρή, αδιάφορη πόρτα βαμμένη στο χρώμα του τοίχου. Κρυμμένη λες πίσω από τις καρέκλες των προπονητών στην αίθουσα συνεντεύξεων Τύπου. Η πύλη-ασφαλείας που οδηγεί απευθείας στα αποδυτήρια του «Καραϊσκάκης». Ένα στενό... μονοπάτι που προφανώς σε ημέρες αγώνα μπορούν να διαβαίνουν μονάχα οι επαγγελματίες. Οι κόουτς, οι ποδοσφαιριστές, οι υπάλληλοι των ομάδων.

Που να φανταστείς ότι αν την ανοίξεις θα... βρεθείς ξαφνικά σε μηχανή του χρόνου. Πώς να περάσει από το μυαλό σου, ότι μπορεί αυτός ο «τυφλός» διάδρομος που υπάρχει από την άλλη πλευρά, να κρύβει έναν μικρό ποδοσφαιρικό θησαυρό. Μια έκθεση Ερυθρόλευκης τέχνης, με εκθέματα που από «κάδρο» σε «κάδρο» σε ταξιδεύουν στην ίδια την ιστορία.

Τα «χέρια ψηλά» του Νίκου Αναστόπουλου στους πανηγυρισμούς για το 2-0 με τον Άγιαξ, το ΄83. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού, πλάι στον Ριβάλντο και στον Σωκράτη Κόκκαλη, στα πρώτα δευτερόλεπτα της απονομής του ΄06. Και έπειτα ο Ζιο, ο Τζόλε, ο Καραπιάλης, ο Αντώνης, ο Αλέκος σε μια ανθρώπινη αλυσίδα που ταξιδεύοντας στις δεκαετίες φτάνει ως τον Μουράτη και τον Ρωσσίδη.

Σε κάθε γωνιά και μια διαφορετική παρέα. Για κάθε βλέμμα μια αληθινή φυσιογνωμία. Θρύλοι του Θρύλου. Εκεί. Για πάντα... Όπως τους αξίζει. Όπως επιβάλλεται, σε όλα τα αποδυτήρια του κόσμου. Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Γιατί τις μεγάλες ομάδες, τις χαρακτηρίζουν περισσότερο και από τους τίτλους, οι ίδιες οι αναμνήσεις.

Αυτόν τον διάδρομο διέσχισε ο Κώστας Φορτούνης, αποχωρώντας από τη χθεσινή συνέντευξη Τύπου στο «Καραϊσκάκης». Φεύγοντας από την παρουσίαση των εισιτηρίων «διαρκείας» που έμελλε να γίνει τόσο για εκείνον, όσο και για τον Ανδρέα Μπουχαλάκη σημαδιακή. Η «εκδήλωση» στην οποία ανακοινώθηκαν τα νέα τους συμβόλαια με τον Ολυμπιακό. Κλείνοντας πίσω του την πόρτα, έκλεισε και μια ακόμη δική του εποχή στο μεγάλο λιμάνι, ανοίγοντας αυτομάτως την επόμενη.

Ο Φορτούνης από χθες το μεσημέρι είναι για τους Ερυθρόλευκους κάτι «άλλο». Με την υπογραφή στο νέο συμβόλαιο, υπέγραψε και την «ευθύνη» που τον βαραίνει και επίσημα πια. Εκείνος είναι ο χαρακτηριστικότερος εκφραστής του σήμερα. Ο επόμενος μεγάλος Έλληνας. Πέρσι τέτοια εποχή κέρδιζε τον τίτλο του καλύτερου «12ου». Πριν από μερικές εβδομάδες, τον τίτλο του MVP της χρονιάς. Πλέον είναι κάτι παραπάνω. Η ίδια η προσδοκία της εξέλιξης στον επόμενο «φυσικό ηγέτη».

Δεν μπορεί να ξέρει πως θα του τα φέρει η ζωή. Ένα παρόμοιο συμβόλαιο με το δικό του άλλωστε, υπέγραψε πριν από δυόμιση χρόνια ο Κώστας Μήτρογλου, και λίγους μήνες αργότερα έπαιρνε την πτήση για το Λονδίνο. Σήμερα είναι στη Λισαβόνα. Λίγο αργότερα το ίδιο συμβόλαιο πέρασε και από τα χέρια του Κώστα Μανωλά, που σήμερα ντύνεται γαμπρός στη Νάξο. Έφυγε καλοκαίρι του ΄14 για τη Ρόμα, και είναι έτοιμος για Μάντσεστερ πια.

Ο Φορτούνης το διαβατήριο του, το «σφράγισε» νωρίτερα και από τους δύο. Για εκείνον η διαδρομή ήταν λιγάκι πιο σύνθετη. Επέστρεψε στον Ολυμπιακό μέσω Γερμανίας. Και δεν νομίζουμε ότι «καίγεται» από την επιθυμία να μπει πάλι σε κάποιο αεροπλάνο. Εδώ είναι η ομάδα του. Εδώ είναι και το όνειρο του. Αυτό που ήθελε πάντα. Αυτό που τον έκανε να σηκώσει το «τηλέφωνο» και να αλλάξει την ιστορία προ διετίας. Όταν βρέθηκε μια ανάσα εκείνη την Κυριακή από την «Λεωφόρο» και τα χρώματα του Παναθηναϊκού.

Φυσικά είναι επαγγελματίας. Φυσικά ξαναλέμε πως κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Αν όμως κάποιος του έβαζε το σχετικό δίλημμα; Δεν θα το σκέφτονταν για πολύ. Βρέθηκε με την Ερυθρόλευκη από μικρή παιδί. Παιδεύτηκε μέχρι να την ξαναφορέσει. Δεν νοιάζεται τόσο για μια μεταγραφή στο εξωτερικό. Περισσότερο αυτό που θέλει, είναι μια δική του θέση στον... τοίχο. Και για αυτή είναι αποφασισμένος να παλέψει.