Δεν είναι... Σίλβα

Τρία χρόνια στην Εστορίλ. Με υπομονή. Χωρίς να «κλείσει» το μάτι στις ευκαιρίες που προέκυψαν από τις διαδοχικές επιτυχίες. Δεν βιάστηκε να εξαργυρώσει. Πήρε την ομάδα στην δεύτερη κατηγορία, την άφησε με δεύτερο σερί ευρωπαϊκό εισιτήριο στο χέρι. Και κυρίως με έναν ορίζοντα ανοιχτό που αν μη τι άλλο έδωσε άλλο «κύρος» στην αφετηρία του.

Έπειτα ο πρώτος χρόνος στη Σπόρτινγκ. Διεκδίκησε στα δύο-τρίτα ακόμη και τον τίτλο. Έκανε μόλις 2 ήττες σε 34 αγωνιστικές. Πήρε το κύπελλο. Και προφανώς δεν είχε σκοπό να σταματήσει εκεί. Έπεσε στην περίπτωση όμως. Τον... έφυγαν για τον Ζέσους. Και μάλλον απότομα διέκοψαν την ανοδική του πορεία στην ιεραρχία μιας μεγάλης σχολής. Όσο για τον Γενάρη που πέρασε; Του χτύπησε η Πόρτο την πόρτα. Την έκλεισε ο ίδιος ερμητικά με συνοπτικές διαδικασίες.

Στα μισά του δρόμου της πρώτης του σεζόν, με τον Ολυμπιακό. Διότι κανείς σοβαρός επαγγελματίας δεν αφήνει μια δουλειά στη «μέση». Όσο και αν η επόμενη που του προτείνεται μοιάζει με όνειρο... ζωής.

Γιατί όμως επικαλούμαστε το προηγούμενο δείγμα «γραφής» του Μάρκο Σίλβα; Μα για να καταλήξουμε σε ένα όσο το δυνατόν ασφαλέστερο συμπέρασμα, αναφορικά με το πόσο ο ίδιος μπορεί να έχει βάλει το... χεράκι του για όσα συμβαίνουν τα τελευταία 24ώρα στην Ιβηρική. Για όσα γράφονται για εκείνον και τους Δράκους του Οπόρτο. Πρώτο φαβορί λέει για τον πάγκο τους.

Μέχρι πρωτοσέλιδο με την αποκάλυψη ότι «ψάχνει» για σπίτι προέκυψε. Αν όντως συμβαίνει; Θα φανεί στην πορεία. Ο ίδιος ξέρει πόσο αλήθεια εμπεριέχεται σε όσα γράφονται και ακούγονται στην πατρίδα του. Και πέρσι απίθανο φαίνονταν και ο Βίτορ Περέιρα εξαφανίστηκε μέχρι που προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο της Πόλης. Σίγουρος ήταν τότε και εκείνος για τον Ολυμπιακό. Σουλτάνος θέλησε να γίνει. Και τα κατάφερε με ένα συμβόλαιο που προφανώς δύσκολα θα ξαναβρεί στην συνέχεια της διαδρομής του.

Ο Σίλβα δεν μοιάζει με τέτοιο άνθρωπο. Ούτε σε ηλικία Περέιρα είναι. Ούτε σε φάση καριέρας αντίστοιχη. Δείχνει πιο μεθοδικός. Πιο επαγγελματίας στον τρόπο που διαχειρίζεται την καριέρα του. Έχοντας λοιπόν δημόσια δηλώσει τουλάχιστον πέντε-έξι φορές ότι συνεχίζει στον Ολυμπιακό, πιθανότατα και να το εννοεί. Έστω και αν ο «σατανάς» Πίντο Ντα Κόστα, δείχνει να τον έχει ξεχωρίσει ως τον επόμενο εκλεκτό του.

Ο πρόεδρος-τοτέμ της Πόρτο που προφανώς και έπαιξε τον ρόλο του, σε καριέρες όπως αυτή του Ζοσέ Μουρίνιο, του Αντρές Βίλας Μπόας και άλλων πολλών που συνεργάστηκε μαζί τους στα 35 χρόνια που κρατά το τιμόνι του τεράστιου αυτού κλαμπ. Μεγάλος ο πειρασμός. Αλλά και μεγάλο το ρίσκο. Ειδικά σε μια εποχή που η Πόρτο δείχνει να έχει χάσει το πάνω χέρι για τα καλά. Πάει για τρίτη αλλαγή προπονητή μέσα στο 2016. Με δεδομένο ότι δύσκολα ο επόμενος θα έχει μαγικό ραβδάκι, δεν αποκλείεται η λίστα να μεγαλώσει. Μάης είναι ακόμη άλλωστε. Σε έναν οργανισμό όχι συνηθισμένο να ζει στη σκιά των άλλων. Μπορεί ο Μάρκο Σίλβα να μην έχει άλλη ευκαιρία.

Να μην του εμφανιστεί ξανά μια τέτοια πρόκληση. Πόσο εύκολα άλλωστε σε φωνάζει για τρίτη φορά μια Πόρτο αν ήδη τις έχεις πει δύο φορές «όχι». Έχουμε την εντύπωση όμως ότι ο 39άχρονος ξέρει ότι το momentum δεν τον ευνοεί για ένα τέτοιο βήμα. Άρα μοιάζει απολύτως λογικό να είναι εδώ σε λιγότερο από έναν μήνα. Για να ξεκινήσει τη δεύτερη προετοιμασία του με τον Ολυμπιακό. Έχει μεγαλύτερα ρίσκα η σεζόν μπροστά σε σχέση με πέρσι.

Υπάρχουν προκριματικοί και όχι εξασφαλισμένη παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Υπάρχουν ρεκόρ που ήδη έγιναν στην Σούπερ Λιγκ και δύσκολα θα επαναληφθούν. Υπάρχει και το «τσαλάκωμα» από τον φετινό επίλογο μέσω του χαμένου τελικού. Υπάρχει όμως και ένας κανόνας για κάθε προπονητή. Μια σεζόν δεν φτάνει για να δείξεις τη δουλειά σου.

Όχι σε εκείνους που κρίνουν με βάση το αποτέλεσμα, αλλά σε όσους ψάχνουν διεξοδικά απαντήσεις σε στοιχεία που δεν γίνονται κατανοητά σε μια πρώτη ανάγνωση. Για να περάσεις πάνω από τον πήχη που τοποθετούν τον πήχη ψηλότερα. Τα υποψήφια επόμενα... αφεντικά σου.