Κεκλεισμένων των... θυρών

Έχει γίνει ξαφνικά ένας μικρός χαμός. Ξεκίνησε στα social media, μεταφέρθηκε στα ερτζιανά μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Και ποιος ξέρει τι μπορεί να ακουστεί αύριο –όχι φυσικά από όλους, αλλά όπως φαίνεται από αρκετούς- αν το αποτέλεσμα δεν θα είναι το επιθυμητό για τον Ολυμπιακό. Οι ποδοσφαιριστές του λέει το έχουν... ρίξει στα μπάνια. Το έριξαν στην θάλασσα. Κυριολεκτικά. Εντοπίσθηκε λοιπόν προκαταβολικά η αιτία σε περίπτωση που απόψε τα κάνουν «μούσκεμα».

Αμ εκείνοι της ΑΕΚ; Ακούγεται κατά κόρον ότι πρέπει λέει να αποδείξουν ότι το «θέλουν πιο πολύ». Να καλύψουν δηλαδή με αυτόν τον τρόπο το έλλειμμα ποιότητας που προκύπτει σε σχέση με το... απέναντι ρόστερ. Να καλύψουν με αυτόν τον τρόπο την διαφορά του βάθους των επιλογών, ακόμη και το «χάντικαπ» της εμπειρίας. Αν δεν το κάνουν: Προφανώς θα αποδειχθεί ότι το ήθελαν λιγότερο. Διότι άλλη λογική εξήγηση δεν υπάρχει. Λιγότερο από το... λίγο που το θέλουν οι συνάδελφοι τους, του Ολυμπιακού που αράζουν στις ξαπλώστρες.

Και η τρίτη ομάδα που θα παραταχθεί στο γήπεδο; Αυτή των διαιτητών. Για τους συγκεκριμένους κυρίους δεν χρειάζεται ούτε καν προσχηματική κατάσταση. Δέκα μέρες αναβολή για να βρούμε τους «επόπτες» του Σιδηρόπουλου. Φανταστείτε τι μπορεί να συμβεί στο πρώτο λάθος. Πόσο μάλλον σε μια εποχή που έγινε της μόδας η κάθε μορφής αντίδραση. Γιατί όλοι συμφωνούμε ότι θα αρχίσει το ματς απόψε. Ποιος στοιχηματίζει όμως ότι θα τελειώσει...

Κάνοντας σούμα: Από τη μια θα νικήσει είτε ο Ολυμπιακός είτε η... παραλία. Από την άλλη είτε η ΑΕΚ είτε η απροθυμία. Για να κερδίσει ο «απέναντι» δεν το συζητάμε καν όπως φαίνεται. Κατά τα άλλα όμως, να γίνει ένας τελικός που θα... κερδίσει ο καλύτερος. Και μέσα από αυτή την δημοκρατική διαδικασία προσθέτουμε και το σχετικό κερασάκι στην τούρτα μιας αναμέτρησης που υποτιμά όχι τον θεσμό του κυπέλλου, αλλά την ίδια την νοημοσύνη όσων θα αποφασίσουν να την παρακολουθήσουν. Το «κεκλεισμένων των θυρών».

Δεν υπάρχει τελικός δίχως φιλάθλους. Δεν υπάρχει θέαμα δίχως θεατές. Οι εμπνευστές αυτής της ιδέας δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο, με τον αθλητισμό γενικά. Και αυτό ταιριάζει απόλυτα με την πληροφορία ότι ο Υφυπουργός Αθλητισμού δεν σκοπεύει να παραστεί. Κολλάει... γάντι στην περίσταση, η επιλογή του. Αν και θα έπρεπε να είναι εκεί μαζί με το επιτελείο του. Για να απολαύσουν το θέαμα των 60.000 και βάλε, άδειων καθισμάτων.

Θέλετε και άλλα; Με έναν μήνα αγωνιστική απραξίας ο Ολυμπιακός σε μια ιστορία που σήμερα θα διαπιστωθεί το μέγεθος της ζημίας που προκάλεσε στον Μάρκο Σίλβα. Με τρίτο διαφορετικό προπονητή η ΑΕΚ μέσα στη σεζόν. Η ομάδα του Στέλιου Μανωλά που εν τω μεταξύ θα πρέπει να βρει τα ψυχικά αποθέματα να συνεχίσει στην άλλη... ταλαιπωρία, την εφεύρεση των πλέι-οφ που θα την πάει μια διαδοχικά παιχνίδια μέχρι τα τέλη του μήνα.

Ότι μπορούσαμε λοιπόν το κάναμε για να μετατρέψουμε αυτό το παιχνίδι σε «ταλαιπωρία». Και παρά ταύτα ελάχιστοι έχουν την ψυχραιμία να δουν την κατάσταση έστω με συμπάθεια τώρα που φτάσαμε στο φινάλε. Να αντιληφθούν ότι οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού που έχουν αλλάξει από τρεις φορές τα εισιτήρια για την επιστροφή στις πατρίδες τους, έχουν ήδη ένα μήνα «αναμονής» στην πλάτη και τέλος πάντων από τη στιγμή που προπονούνται κανονικά σε καθημερινή βάση, δεν είναι και τόσο κακό να πάνε και στην παραλία.

Να αντιληφθούν ότι αυτό το ματς η ΑΕΚ δεν θέλει να το διαπραγματευτεί σε «ανοιχτό γήπεδο» αλλά θα θελήσει να σκαρώσει ένα σενάριο για να το «κλέψει» με όσο ρίσκο εμπεριέχει αυτό. Να συμφωνήσουν έστω ότι και οι 28 που θα πατήσουν σήμερα το χορτάρι-λαιμητόμο του ΟΑΚΑ είναι εκεί για να κερδίσουν. Και ότι ο Σιδηρόπουλος και οι βοηθοί του αν αποφασίσουν να σφυρίξουν και τα.. .ενενήντα φάουλ που θα γίνουν, δεν θα επιτρέψουν να υπάρξει παιχνίδι.

Οι τελευταίοι που έχουν ευθύνη για αυτή την παρωδία είναι οι ποδοσφαιριστές. Οι συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί γύρω από αυτόν τον τελικό με το ζόρι τους επιτρέπει να κάνουν τη δουλειά τους. Αν ο Ολυμπιακός χάσει αυτό το κύπελλο πιθανότατα θα «πληρώσει» τοις μετρητοίς τον ένα μήνα απραξίας του. Φυσικά και θέλει το νταμπλ. Και για αυτό θα πολεμήσει. Όπως προφανώς θέλει τον τίτλο και η ΑΕΚ.
Αν τον χάσει, το νορμάλ θα είναι να σκεφτεί ότι διαθέτει μια ομάδα που κοστολογείται καμία 50αριά εκατ ευρώ λιγότερα από τον αντίπαλο της.

Δεν έχει ο Ολυμπιακός την φόρμα του Οκτώβρη όταν έκανε εκείνο το εμφατικό 4-0. Δεν έχει η ΑΕΚ τον Πογιέτ του Φλεβάρη που αποδείχθηκε μάστορας των ντέρμπι στην «1-0» φιλοσοφία. Πόσο μάλλον δεν είμαστε στο 2009 που από τη μια έπαιζαν Νικοπολίδης, Γκαλέτι, Λέτο, Μπελούτσι, Τζόρτζεβιτς και από την άλλη Σκόκο, Μπλάνκο, Κυργιάκος, Πελετιέρι και ο... τότε Τζιμπούρ. Εκείνο το βράδυ φύγαμε από το ΟΑΚΑ με την αίσθηση ότι υπήρξαμε αυτόπτες μάρτυρες σε μια ιστορία που θα μπορούμε να την επικαλούμαστε για χρόνια. Απόψε; Την ιστορία την έχουμε «προκαταβολικά» στο τσεπάκι. Αλλά θα είναι για διήγηση αποκλειστικά «κεκλεισμένων των θυρών».