Εκεί που δεν φτάνουν τα όνειρα, αρχίζει η Λέστερ…

Εκεί που δεν φτάνουν τα όνειρα, αρχίζει η Λέστερ…

bet365

Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει από το κέντρο του κόσμου, τον ομφαλό της γης, το Λέστερ. Είναι εμφανώς επηρεασμένος, συγχωρέστε τον…

Λένε ότι τα παραμύθια έχουν πάντα happy end… Αυτό εδώ όμως ήταν αλλιώτικο, διαφορετικό, μοναδικό, τέτοιο που δεν ξεχνιέται ποτέ, νομίζεις ότι πέρασε στις φλέβες σου, στο αίμα σου, σαν οξυγόνο, σαν ανάσα που θα κρατήσει ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια…

Σαν να κέρδισες χρόνια ζωής, σαν κάποιος να σου ψιθυρίζει μέσα στα αυτιά μονίμως, πόσο δίκιο είχες που επέλεξες αυτή τη δουλειά, πόσο τυχερός είσαι που βρέθηκες εκεί, πόσο ευγνώμων πρέπει να αισθάνεσαι που το έζησες. Θέλω να φορέσω μπλουζάκι που να γράφει «ήμουν κι εγώ εκεί…», μάλλον θέλω να το κάνω tattoo, στο μέτωπο…

Πριν τον τελικό και τη μάχη για το 11ο, η «Βασίλισσα» θα παλέψει και για την κατάκτηση της κορυφής στη La Liga! Τοποθετώντας ένα στοίχημα στον αγώνα Ρεάλ - Βαλένθια, η Vistabet πιστώνει έως 100€ στα κέρδη σου.



Στη διάρκεια της πτήσης για το Λονδίνο και στο ταξίδι με το τρένο για το Λέστερ προσπαθούσα να φανταστώ την πόλη, τους ανθρώπους της, τις στιγμές που θα ζούσαν. Το περίμεναν 132 χρόνια, θα το διηγούνται τα επόμενα 132 χρόνια. Πως άραγε να είναι όλο αυτό, αναρωτιόμουν…

Δεν ξέρω αν στερούμαι φαντασίας, αλλά δεν είχα ιδέα, δεν πέρασε ούτε κατά διάνοια από το μυαλό μου, αυτό που συνάντησα. Συνήθως μπορώ να αποτυπώσω σε ένα κείμενο αυτό που είδα, πολύ φοβάμαι ότι σε αυτή την περίπτωση θα δυσκολευτώ, αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρω…

Βλέπετε το Λέστερ είναι ένα μωσαϊκό διαφορετικών εθνικοτήτων και πολιτισμών. Σαν να αποφάσισε κάποιος να κάνει ένα πείραμα και να επέλεξε μία πόλη για να δει αν μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά όλες οι φιλές του κόσμου. Το πείραμα πέτυχε και δεν το λέω μόνο εγώ που το ζω μερικές ώρες, το λένε οι έρευνες. Αν υπάρχει μία πόλη στον κόσμο που ζουν τόσο αρμονικά, Ασιάτες, Αφρικανοί, Ευρωπαϊοι, Λατινοαμερικανοί και Βρετανοί, αυτή είναι το Λέστερ…



Το μότο του τους είναι «αν θες να βρεθείς σε μία πόλη όπου όποιο κι αν είναι το χρώμα σου, θα βρεις εύκολα μία φιλόξενη γωνιά και γρήγορα μία αξιοπρεπέστατη δουλειά, έλα στο Λέστερ»… Αυτό είναι. Το καταλαβαίνεις άλλωστε και από την ίδια την ομάδα, από την πρωταθλήτρια Λέστερ. Αρχηγός ένας Τζαμαϊκανός, ο Γουές Μόργκαν, τερματοφύλακας, ένας Δανός, ο Κάσπερ Σμάιχελ, επιθετικός, ένας Ιάπωνας, ο Οκαζάκι, αλλά και καλύτερος παίκτης ένας Αλγερινός, ο Μαχρέζ. Και φυσικά πρώτο βιολί ένας Αγγλος ο Βάρντι, αλλά κι ένας Γερμανός, ο Χουτ και ένας Αυστριακός, ο Φουκς κι ένας Γάλλος, ο Καντέ, κι ένας Αργεντινός, ο Ουγιόα…

Σαν να έκανες την πόλη του Λέστερ μία ομάδα και της έβαλες για Δήμαρχο έναν πολίτη του κόσμου, έναν Ιταλό που έχει ζήσει παντού, ακόμη και στην Ελλάδα, τον Κλαούντιο Ρανιέρι. Τον λατρεύουν, τον… συναντάς παντού, με έναν παράξενο τρόπο νομίζεις ότι τον έχεις μαζί σου ακόμη και στο δωμάτιο του ξενοδοχείου σου. Φωτογραφίες του και αφίσες του υπάρχουν όπου κι’ αν κοιτάξεις, δίνουν το όνομά του σε μπέργκερ, παγωτά, σε μενού, σε καφέ καπουτσίνο, ακόμη και στο σκύλο τους. Είδα έναν πιτσιρικά να βγάζει βόλτα ένα κουτάβι και να το φωνάζει Κλαούντιο…

Την λατρεία όμως την καταλαβαίνεις και στο γήπεδο, στο τόπο της δόξας, την στιγμή της δόξας, την στιγμή της απονομής. Τον λατρεύουν τόσο πολλοί που νομίζεις ότι κάποια στιγμή το γήπεδο θα πέσει από τις φωνές και τα τραγούδια για αυτόν. Δεν υπάρχει άνθρωπος στο Λέστερ που να μην θέλει να τον φιλήσει, να τον αγκαλιάσει, να του σφίξει το χέρι…



Αλλά γενικά δεν υπάρχει μέλος αυτής της ομάδας που να μην τον λατρεύουν, ακόμη και τον τελευταίο παίκτη που έπαιξε για δέκα λεπτά όλη τη χρονιά και δεν πήρε μετάλλιο πρωταθλητή…

Το είπα αυθόρμητα την ώρα της μετάδοσης του αγώνα για τον ΟΤΕ TV, που μαζί του έζησα, ζήσατε όλο αυτό το παραμύθι και νομίζω ότι παραμένει ότι καλύτερο μπορώ να σας πω για αυτό που είδα με λίγες λέξεις…

Εκεί που η φαντασία σταματά, εκεί που τα όνειρα δεν μπορούν να φτάσουν, εκεί αρχίζει η Λέστερ…

Αυτό που συμβαίνει στο Λέστερ ξεπερνάει την φαντασία, ξεπερνάει τα όνειρα που μπορεί να κάνει κάποιος. Οι άνθρωποι της ομάδας, της πόλης, ζουν αυτό που δεν είχαν τολμήσει να ονειρευτούν. Και το ζουν με τέτοια ένταση, με τέτοια χαρά, με τέτοια δίψα, με τέτοια αξιοπρέπεια, με τέτοια ομόνοια, που αν σκεφτείς πόσο διαφορετικοί είναι μεταξύ τους και από πόσο μακριά έρχονται μέσα στο πέρασμα των χρόνων, μένεις άφωνος…

Αυτό που συνέβη στο Λέστερ, αυτό που συνέβη στο φετινό αγγλικό πρωτάθλημα, ξεπερνάει το αθλητικό επίτευγμα, ξεπερνάει τα όρια του ποδοσφαίρου, ξεπερνάει τα όρια του αθλητισμού, ξεπερνάει τα όρια του θαύματος.

Είναι ένα μήνυμα μίας μικρής πόλης που μέχρι χθες οι κάτοικοί της δεν είχαν για τίποτα να καμαρώνουν (νόμιζαν ότι δεν είχαν λέω εγώ), παρά μόνο για μία νικήτρια του XFactor πριν μερικά χρόνια και τώρα έχουν να καμαρώνουν ότι είναι η πόλη των πρωταθλητών.



Αν επισκεφτείς το Λέστερ αντιλαμβάνεσαι ότι η αύρα αυτής της πόλης και η αρμονία των κατοίκων της ήταν αυτά που έσπρωξαν και την ομάδα προς το θαύμα. Το θαύμα της Λέστερ εντός αγωνιστικού χώρου με τους παίκτες των τόσων διαφορετικών εθνικοτήτων είχε συμβεί στην ίδια την πόλη, πριν συμβεί στο χόρτο του King Power Stadium. Είχε συμβεί στα σπίτια του Λέστερ, στους δρόμους, σε κάθε γωνιά της, σε κάθε μαγαζί της. Εκεί που τρως πίτσα σε ιταλικό και στην σερβίρει Ινδός, εκεί που μπαίνεις σε κινέζικο και μαγειρεύει ένας Αργεντίνος, εκεί που παίρνεις ιταλικό παγωτό και στο φτιάχνει ένας Σκωτσέζος με βαριά προφορά, εκεί που πίνεις καφέ κι ένας Ασιάτης σου λέει αν σου αρέσει ο καπουτσίνο που σου έφτιαξε…

Ότι συμβαίνει σε αυτή την πόλη συνέβη και στο χόρτο. Εκεί όπου ο Δανός τερματοφύλακας μπλόκαρε και έδωσε την μπάλα με τα χέρια στον Τζαμαϊκανό αρχηγό, που υπό το βλέμμα του Γερμανού παρτενέρ του, την πέρασε στον Γάλλο μέσο, ο οποίος προσποιήθηκε ότι θα δώσει στον Αυστριακό πλάγιο αμυντικό, αλλά τελικά έπαιξε με τον Ιάπωνα επιθετικό. Αυτός δεν σούταρε τελικά, αλλά άκουσε τον Ιταλό προπονητή του και πέρασε την μπάλα στον Αλγερινό εξτρέμ. Εκείνος έκανε μία από τις αγαπημένες ντρίπλες του και έβγαλε μία ακόμη σέντρα για τον Βάρντι. Ο Τζέιμι σηκώθηκε στον αέρα, μαζί του και όλοι οι κάτοικοι του Λέστερ, ο χρόνος πάγωσε τα πάντα σταμάτησαν, οι ανάσες κόπηκαν…

Γκοοοοοοολλλλλ φώναξε όλος ο πλανήτης που χειροκροτεί όρθιος και ενθουσιασμένος αυτό που συνέβη στην μικρή πόλη του Λέστερ. Γκοοοοοοολλλλλλλ!

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.