Η άλλη όψη του νομίσματος

Τον Δεκέμβρη το σκέφτηκε πολύ. Δεν ήθελε να φύγει, είναι αλήθεια. Εκτιμούσε πως έπρεπε να μείνει και να παλέψει για κάθε πιθανό δευτερόλεπτο συμμετοχής. Για κάθε ευκαιρία που ίσως να του έδινε ο Μάρκο Σίλβα. Ποιος ξέρει μπορεί να μην είχε και τόσο άδικο. Και άλλοι ποδοσφαιριστές εξάλλου που δεν... ακούμπησαν στο πρώτο μισό, όπως για παράδειγμα ο Πουλίδο ή ακόμη και ο Φουστέρ άλλαξαν την «τύχη» τους, στο δεύτερο κομμάτι της σεζόν. Μπορεί λοιπόν και να έπρεπε να μείνει.

Είναι σχεδόν απίθανο όμως να κέρδιζε όσα του προέκυψαν μέσα σε ένα τετράμηνο περιπέτειας στην Κύπρο. Εκεί όπου ο Γιάννης Γιαννιώτας με τα χρώματα του ΑΠΟΕΛ όχι μόνο ξαναβρήκε το «κέφι» του ποδοσφαιρικά, αλλά και επανα-λανσάρει το όνομα του, στον Ολυμπιακό. Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του πρωταθλήματος στο Νησί. Ο άνθρωπος που οδηγεί τον ΑΠΟΕΛ στην κατάκτηση του τίτλου. Αλλού περίμενε να πανηγυρίσει το πρώτο πρωτάθλημα της καριέρας του, αλλού του έτυχε. Δεν είναι τόσο κακό όσο πιθανόν φαίνονταν στον επίλογο του 2015.

Αντίστοιχη και η ιστορία του Γιάννη Μανιάτη. Πρώτα τα έριξε στους... δημοσιογράφους. Δεν υπήρχε καμία περίπτωση λέει να φύγει, τον Γενάρη. Ήταν όλα «παραμύθια». Και όταν τελικά πήρε το δρόμο για τη Λιέγη; Έμοιαζε να το κάνει με βαριά καρδιά. Εκεί στην αρχή –φυσιολογικά- είχε προβλήματα. Προσαρμόστηκε όμως. Έγινε σημαντικός, μετρά ήδη εννέα συμμετοχές. Έβαλε γκολ. Πήρε το Κύπελλο. Έχει ξαναβρεί τον ποδοσφαιρικό «σφυγμό» του. Προφανώς οι Βέλγοι δεν μπορούν να τον κρατήσουν με το συμβόλαιο που έχει στον Ολυμπιακό. Δεν νομίζουμε όμως ότι αυτό είναι που έχει αυτή τη στιγμή ιδιαίτερη σημασία. Το δια ταύτα ήταν να αφήσει πίσω τον τραυματισμό του. Να καθαρίσει το μυαλό του. Να βρει χρόνο συμμετοχής και εμπιστοσύνη. Του συνέβη. Σε σημείο που είναι βέβαιο ότι αυτό το τετράμηνο βρίσκει τον μέχρι πρότινος «αρχηγό» των Ερυθρόλευκων πραγματικά κερδισμένο. Αν τον Ιούνιο επιστρέψει στον Ρέντη, θα το κάνει για να διεκδικήσει θέση. Αν φύγει για αλλού; Θα έχει να δείξει πλέον στους ενδιαφερόμενους μισό γεμάτο «πρωτάθλημα» μετά τον μεγάλο τραυματισμό του.

Αντίθετα με τους δύο Γιάννηδες,ένας άλλος Έλληνας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, ο Δημήτρης Κολοβός δεν μπήκε σε διαδικασία δανεισμού τον Γενάρη. Δεν συζητήθηκε καν είναι η αλήθεια. Διότι ο Μάρκο Σίλβα έδειχνε να τον πιστεύει περισσότερο στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Είχε κάποιες συμμετοχές στην Σούπερ Λιγκ σαν αναπληρωματικός, έπαιζε και στο Κύπελλο και τέλος πάντων επιλέχθηκε πως θα ήταν καλό να παραμείνει στο ρόστερ του Ολυμπιακού. Από το ματς με τη Βέροια όμως (28/2) και έπειτα ο 23άχρονος μέσο-επιθετικός (έχει τα γενέθλια του, την Μεγάλη Τετάρτη) δεν έχει ξαναπατήσει χορτάρι. Πάει να κλείσει ένα δίμηνο. Και όπως φαίνεται δεν προβλέπεται να παίξει γενικότερα από εδώ και στο εξής σε επίσημο παιχνίδι. Είτε στον ημιτελικό της Μεγάλης Τετάρτης, αν αυτός πραγματοποιηθεί. Ούτε βέβαια στον τελικό. Πριν από κάνα τετράμηνο ο Κολοβός έμοιαζε κερδισμένος που έμενε. Όχι όμως και όσοι αποχωρούσαν. Σήμερα; Τα δεδομένα μοιάζει να έχουν γυρίσει ανάποδα. Στην... άλλη όψη του νομίσματος. Σε σημείο που να σε κάνει να υποθέτεις ότι τελικά καμία φορά ο δανεισμός δεν είναι και τόσο άχαρη διαδικασία.