Ο Γιόχαν Κρόιφ το καλοκαίρι του 1973 αναχώρησε για τη Βαρκελώνη αφήνοντας πίσω του, ως βαριά παρακαταθήκη, τρία κύπελλα πρωταθλητριών για τις επόμενες γενιές.

Τα πρώτα τρία χρόνια ήταν δύσκολα για τον «Αίαντα», που ακόμη ζούσε στη σκιά της «παρέας του Γιόχαν», μέχρι να έρθει το πρώτο πρωτάθλημα το 1977, με τον Φρανκ Άρνεσεν, ένα σχολιαρόπαιδο 18 ετών, να έχει μετακομίσει στο Άμστερνταμ και με περίσσιο θράσος να γίνεται ο πρώτος ποδοσφαιριστής, που θα φορούσε τη φανέλα με το θρυλικό και βαρύ «14» στην πλάτη ως το 1978.

Ο Αρνεσεν έμεινε για έξι χρόνια στο Άμστερνταμ, εκεί είδε να γεννιούνται τα δίδυμα παιδιά του, εκεί κέρδισε δόξα και χρήματα, τρία πρωταθλήματα (1977, 1979, 1980), ένα κύπελλο (1979), έχασε σε τρεις χαμένους τελικούς, μέτρησε 225 συμμετοχές και 77 γκολ και κατά διαστήματα κουβαλούσε, από ορισμένους «ιερόσυλους», τη βαριά ταμπέλα του διαδόχου του μεγάλου Γιόχαν.

«Δεν είδα ποτέ τον Πελέ να παίζει, με εξαίρεση κάποια λίγα στιγμιότυπα από αγώνες του στην τηλεόραση, αλλά για μένα, ο Κρόιφ ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές», λέει σήμερα ο 59χρονος Δανός πρώην αθλητικός διευθυντής του ΠΑΟΚ.

Οι δυο τους συνυπήρξαν στον Άγιαξ για ένα σύντομο χρονικό διάστημα το 1980. Οταν πήγε μαζί με τον Σόρερν Λέρμπι στο Αμστερνταμ, ο Κρόιφ είχε φύγει για τη Βαρκελώνη, αλλά μια μεγάλη διακοπή στο αμερικανικό πρωτάθλημα, όπου αγωνιζόταν με την Ουάσιγκτον, έδωσε τη δυνατότητα να επιστρέψει στο σπίτι του.

«Ο Γιόχαν ήρθε στον Άγιαξ και ανέλαβε ένα ρόλο βοηθού προπονητή, αλλά είχε πολύ μεγαλύτερη δύναμη από ό, τι ο πρώτος προπονητής της ομάδας, ο Λίο Μπενάκερ. Ο Κρόιφ καθόριζε τα πάντα στην ομάδα, έδινε οδηγίες γεμάτος με αυτοπεποίθηση, αλλά ποτέ δεν ήταν αλαζόνας. Μπορούσε να διαβάσει το παιχνίδι όπως κανένας άλλος και αυτό μας βοήθησε εκείνη την δύσκολη εποχή. Ήταν ακριβός ο ίδιος τρόπος που εφάρμοσε αργότερα ο Πεπ Γκουαρντίολα στην Μπαρτσελόνα και την οδήγησε στις μεγάλες επιτυχίες της», θυμάται ο Αρνεσεν. «Τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά για την ομάδα εκείνη την εποχή, ο Κρόιφ ήρθε, κάθισε με ένα τσιγάρο στο στόμα του, και στη συνέχεια μας είπε πως πρέπει να παίζεται το ποδόσφαιρο. Ηταν μια προσωπικότητα ισχυρή, που τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, πίστευε ότι είχε δίκιο».

Ο Δανός το καλοκαίρι του 1981 έφυγε για την Ισπανία και τη Βαλένθια, την ίδια ακριβώς περίοδο που ο Γιόχαν Κρόιφ επέστρεφε για να ξαναφορέσει τη φανέλα με το «14» στην πλάτη και να αγωνιστεί με τον Άγιαξ. Εκείνο, όμως, το μικρό διάστημα της συνύπαρξης τους στον «Αίαντα» ήταν ικανό για να δημιουργηθεί και ισχυρή φιλία, που κράτησε μέχρι και τις τελευταίες ημέρες του μεγάλου «ιπτάμενου Ολλανδού».

«Μίλησα μαζί του πριν από λίγες εβδομάδες, έδειχνε αισιόδοξος αν και γνώριζε καλά τι συνέβαινε. Πάντα χρησιμοποιούσε στις κουβέντες μας ποδοσφαιρικούς όρους, «Φρανκ, τώρα χάνω με 2-0», μου είπε ενώ είχαν περάσει 8 μήνες από τότε που διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα», ήταν κάποιες από τις τελευταίες κουβέντες του Γιόχαν προς τον καλό του φίλο, τον οποίο το 2010, αμέσως μετά την απόλυση του από την Τσέλσι, είχε προτείνει στη διοίκηση του Άγιαξ για να αναλάβει πόστο και ρόλο τεχνικού διευθυντή στις ακαδημίες του «Αίαντα».

Ο Κρόιφ ήθελε πρώην παίκτες του Άγιαξ σε θέσεις-κλειδιά του συλλόγου και ο Αρνεσεν ήταν για εκείνον μια ιδανική επιλογή, όμως παρά και την επιθυμία του Δανού να επιστρέψει στην Ολλανδία η διοίκηση δεν προχώρησε την πρόταση.

«Εχει βάλει την προσωπική σφραγίδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, αλλά φυσικά περισσότερο στον Άγιαξ, στην εθνική ομάδα της Ολλανδίας και στην Μπαρτσελόνα. Για μένα ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής απ’ όλους», επιμένει ο Φρανκ Αρνεσεν.

Διαβάστε special αφιερωμα του Gazzetta στον μεγάλο Ολλανδό που θεμελίωσε το σύγχρονο ποδόσφαιρο