Πώς θες να σε θυμούνται όταν θα φύγεις… (poll)

Όταν είσαι οπαδός της Αρσεναλ και βλέπεις να χάνεις το πρωτάθλημα από την Λέστερ του Ρανιέρι και το Κύπελλο εντός έδρας από την Γουότφορντ, είναι αλήθεια ότι το μάτι σου γυαλίζει λίγο… Όταν μάλιστα ακούς τον “καπετάνιο” να σου λέει περίπου «ε, και τι έγινε, εδώ έχουμε μπροστά μας το ματς με την Μπαρτσελόνα στο οποίο μπορούμε να κάνουμε το απίθανο, πιθανό…» ε τότε δεν γυαλίζει μόνο το μάτι, αλλά γυρίζει και το μυαλό.

Διότι ο Βενγκέρ αυτό ακριβώς είπε στη συνέντευξη τύπου μετά το τελευταίο ματς στο «Emirates». Οτι η Αρσεναλ που δέκα λεπτά νωρίτερα είχε αποκλειστεί από την Γουότφορντ και κανά δύο εβδομάδες νωρίτερα επί της ουσίας έχασε το πρωτάθλημα με εντός έδρας ήττα από την Σουόνσι, έπρεπε να τα αφήσει πίσω της γιατί την Τετάρτη θα παίξει στο «Καμπ Νόου» με σκοπό να ανατρέψει το 2-0 με το οποίο είχε χάσει στο Λονδίνο και να περάσει στα προημιτελικά. Αν αυτό δεν είναι troll τότε ποιο είναι; Κι’ όμως το πρόβλημα με τον Βενγκέρ δεν είναι ότι το λέει, είναι ότι το πιστεύει.

Σαν να ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν που δεν του επιτρέπει να δει κατάματα την πραγματικότητα. Ότι για παράδειγμα η απόσταση μεταξύ της Αρσεναλ και της Μπαρτσελόνα από εκείνον τον μεταξύ τους τελικό στο Παρίσι τον οποίο οι «Κανονιέρηδες» έχασαν στις λεπτομέρειες έχει γίνει χαοτική.

Ότι η δική του Αρσεναλ που έπαιρνε αήττητη το πρωτάθλημα έχει χαοτική απόσταση από την σημερινή δική του Αρσεναλ. Τότε είχε σέντερ φορ τον Ανρί και τώρα τον Ζιρού, τότε είχε αμυντικό χαφ τον Βιεϊρά και τώρα τον Κοκλέν, τότε είχε στον πάγκο τον Πιρές και τώρα τον Κάμπελ. Αρνείται να δει κατάματα την πραγματικότητα και ζει με τα… φαντάσματα του παρελθόντος. Νομίζει ότι και στη σημερινή εποχή μπορεί να βρει τον Βιεϊρά πριν τον βρουν οι άλλοι που πληρώνουν διπλά και τριπλά. Νομίζει ότι στην σημερινή εποχή του Αμπράμοβιτς και των Αράβων στην Αγγλία όλα είναι ίδια, όπως ήταν όταν πρωτοπήγε που ο ανταγωνισμός ήταν επί της ουσίας μόνο από τον Σερ Αλεξ και την Μάντσεστερ…

Παραμένει ένας αθεράπευτα ρομαντικός που νομίζει ότι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, ή ακόμη πιο σωστά ότι η ευτυχία μπορεί να έρθει και χωρίς τα λεφτά. Και ο κόσμος του καταρρέει όταν διαπιστώνει ότι είναι αληθές αυτό, αλλά δεν μπορεί να το φωνάξει ο ίδιος, αλλά ο Ρανιέρι και η Λέστερ.

Εκεί καταρρέει και ο μύθος του, εκεί ξεσπούν και οι οπαδοί της Αρσεναλ. “Ναι γίνεται χωρίς λεφτά, αλλά το έκανε η Λέστερ και ο Ρανιέρι, όχι εσύ όμως”, είναι η βασική κατηγορία της πλειοψηφίας πλέον των φίλων της Αρσεναλ που του ζητούν να αποχωρήσει από το club εδώ και τώρα.

Η διοίκηση τον στηρίζει απόλυτα. Αν μπορούσε θα του έκανε και νέο συμβόλαιο. Τριετές τουλάχιστον, αυτό άλλωστε είχε διαρρεύσει πριν τρεις τέσσερις μήνες όταν το πράγμα έδειχνε ότι η Αρσεναλ μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα και ο Βενγκέρ έκανε στροφή προς τον ρεαλισμό. Ποιος επιχειρηματίας δεν θέλει υπεύθυνο στην μπίζνα κάποιον που του φέρνει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κέρδη κάθε χρόνο. Ποιος επιχειρηματίας δεν χαμογελά από μέσα του όταν διαθέτει 200 εκατ. ευρώ για επενδύσεις και ο υπεύθυνος λέει “δεν τα χρειάζομαι, κράτα τα...”.

Αλλωστε κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Ο περασμένος Γενάρης έδειχνε ότι η Αρσεναλ ήταν πρώτο φαβορί για το πρωτάθλημα και τα 200 εκατ. ευρώ που κάθονταν στην τράπεζα από το καλοκαίρι στην διάθεση του Βενγκέρ για μεταγραφές για μία ακόμη φορά έμειναν στην τράπεζα. Πήρε μόνο τον Αιγύπτιο Ελ Νενί από την Βασιλεία με 5-6 εκατ. ευρώ. Στήριξε για μία ακόμη φορά το εύθραυστο ρόστερ του και ακόμη μία φορά πληγώθηκε και ο ίδιος και το club ανεπανόρθωτα. Οι δύο τρεις κινήσεις που θα έφερναν τον τίτλο πιο κοντά δεν έγιναν ποτέ και η Αρσεναλ άρχισε πάλι να κυνηγάει την ουρά της.

Μαζί άρχισαν και οι οπαδοί να… κυνηγούν τον Βενγκέρ. Τα πανό με περιεχόμενο «σε ευχαριστούμε αλλά ήρθε η ώρα να φεύγεις» έγιναν όλο και περισσότερα και σιγά σιγά έπαψαν να είναι και τόσο κομψά. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι η ατμόσφαιρα ηλεκτρίστηκε, ο Βενγκέρ προκάλεσε διχασμό και το αποκορύφωμα ήταν το ξύλο μεταξύ των οπαδών της Αρσεναλ (από την μία οι υποστηρικτές του Βενγκέρ και από την άλλη αυτοί που απαιτούν την εδώ και τώρα απομάκρυνση του και τον γιουχάρουν πλέον πριν καν αρχίσουν τα ματς) αμέσως μετά τον αποκλεισμό από την Γουότφορντ έξω από το Emirates.

O άνθρωπος που μεγάλωσε το club Αρσεναλ να αντιμετωπίζεται με αυτόν τον τρόπο,από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας. Ακόμη και ο τύπος που τον λάτρευε τον διαπομπεύει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο. Την περασμένη Δευτέρα τέσσερα πρωτοσέλιδα διαφορετικών εφημερίδων έλεγαν ακριβώς το ίδιο πράγμα, χρησιμοποιώντας τον ίδιο τίτλο. “Φάρσα” είναι πλέον ο Βενγκέρ και ως τέτοια τον αντιμετωπίζουν. Μα ο Αρσέν Σαν κυνηγημένος, σαν αποτυχημένος; Είναι δυνατόν; Κι’ όμως όσο κι’ αν δεν του πρέπει, είναι κάτι που ο ίδιος δεν διαπίστωσε εγκαίρως ότι θα συμβεί. Δεν κατάλαβε ότι η αντίστροφη μέτρηση για αυτό που συμβαίνει σήμερα είχε ξεκινήσει πριν από τέσσερα χρόνια.

Η άποψη μου είναι ότι ο Βενγκέρ ακόμη κι’ αν στο τέλος της σεζόν πάρει το πρωτάθλημα πρέπει να αποχωρήσει έτσι κι’ αλλιώς, όπως πρέπει να αποχωρήσει έστω κι’ αν μείνει με άδεια χέρια που είναι και το πιθανότερο. Η παρουσία του πλέον περισσότερο ηλεκτρίζει παρά ευνοεί και αυτό είναι κάτι που πλέον δεν συμβαίνει μόνο στις κερκίδες, αλλά πιθανόν και μέσα στα αποδυτήρια.

Ωστόσο είμαι απολύτως βέβαιος, ότι ακόμη κι' αν μείνει με άδεια χέρια και δεν κατακτήσει τίποτα φέτος η Αρσεναλ που είναι και το πιθανότερο η διοίκηση των Κανονιέρηδων ούτε που θα σκεφτεί να τον διώξει. Δεν υπάρχει περίπτωση! Θα το σκεφτεί όμως μόνος του. Θα σκεφτεί να παραιτηθεί, να ακούσει αυτό που του λένε τόσοι και τόσοι με τελευταίο τον Εμάνουελ Πετί, ο οποίος την παραμονή της ρεβάνς με την Μπαρτσελόνα, πρότεινε στον Βενγκέρ να αποχωρήσει στο τέλος της σεζόν.

Και φαίνεται πώς πλέον το σκέφτεται και ο ίδιος να το πράξει. Διότι ξέρει ότι αυτό που μετράει δεν είναι μόνο όσα προσέφερε που είναι πάρα πολλά, αλλά ότι έχει μεγάλη σημασία πώς θα τον θυμούνται. Και κάθε μέρα που περνάει η υστεροφημία του φθείρεται περισσότερο και από το ρυτιδωμένο πρόσωπό του...