Λουκ Στιλ: Δεν φέρει ευθύνη σε κανένα από τα τρία γκολ του Ολυμπιακού. Στο πρώτο τον... εκτελεί ο Καμπιάσο αν και ο Τσόρι του κρύβει το οπτικό πεδίο, όντας σε θέση οφ-σάιντ. Στο δεύτερο ο Ντα Κόστα σηκώνεται μόνος του και στο τρίτο ο Ιντέγε βγαίνει σε θέση τετ-α-τετ. Είχε μερικές καλές επεμβάσεις και ήταν σωστός με την μπάλα στα πόδια.

Ροντρίγκο Μολέδο: Ο καλύτερος της αμυντικής τετράδας. «Καθάρισε» σχεδόν όλες τις μονομαχίες, περιόρισε όσο μπορούσε τον Ιντέγε και επιβεβαίωσε πως θα βοηθήσει αρκετά τον Παναθηναϊκό στο μέλλον.

Στάθης Ταυλαρίδης: Με τον γνωστό δυναμισμό που τον διακρίνει έβγαινε πρώτος στις φάσεις και στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα ήταν καλός. Τα... γκρέμισε όλα με την γκάφα στο φινάλε του ματς, όπου έχασε την μπάλα ως τελευταίος παίκτης από τον Ιντέγε. Χάνει τεράστια ευκαιρία στο 27' για να γράψει το 2-0 και να βάλει τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ με το τεράστιας σημασίας «μαξιλαράκι».

Τζάντο Μέστο: Δεν βοήθησε καθόλου δημιουργικά στην δεξιά πτέρυγα. Αμυντικά δεν είχε προβλήματα αλλά κάνει ένα ανοήτο φάουλ, ένα πολύ «εύκολο» φάουλ πάνω στον Ερνάνι και δίκη την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να φέρει την μπάλα στην περιοχή και να βρει το δεύτερο γκολ.

Ντάνιελ Πράνιτς: Έδωσε ότι μπορούσε να δώσει. Έχει συγκεκριμένες δυνατότητες στα 34 του και έβγαλε αρκετό πάθος, πήρε «μάχες» στο αριστερό άκρο της άμυνας του Παναθηναϊκού. Δημιουργικά είχε, ως συνήθως, λανθασμένες επιλογές.

Γιώργος Κουτρουμπής: Στο γκολ του Ντα Κόστα χάνει τον στόπερ του Ολυμπιακού και φέρει μεγάλη ευθύνη. Ως «βάση» στον ρόμβο θα έπρεπε να έχει πιο προσεκτικές μεταβιβάσεις, μιας και «πούλησε» αρκετές φορές την μπάλα. Αντικαταστάθηκε στο φινάλε από τον Πέτριτς.

Κάρλος Ζέκα: Ο... κλασσικός Πορτογάλος αρχηγός. Πάτησε κάθε σπιθαμή του γηπέδου, είχε αρκετά κλεψίματα και στο καλό πρώτο ημίωρο του Παναθηναϊκού ήταν ο κορυφαίος. Θα μπορούσε να έχει καλύτερες επιλογές στις πάσες του.

Μεντί Αμπέντ: Έτρεξε πολύ, μάρκαρε, κάλυψε χώρους και βοήθησε ιδιαίτερα στο ανασταλτικό κομμάτι. Επιθετικά δεν έκανε το παραμικρό. Δεν κράτησε μπάλα. Κουράστηκε κιόλας και δεν μπόρεσε να βοηθήσει ουσιαστικά μετά το 75'.

Λούκας Βιγιαφάνιες: Η μεγάλη του δύναμη πάνω στο χορτάρι είναι στην δημιουργία. Και, όμως, στα 71' που αγωνίστηκε διακρίθηκε για την μαχητικότητά του, τις μπάλες που έκλεψε και τα χιλιόμετρα που έτρεξε. Έβγαλε τρομερό πάθος αλλά του έλειψαν οι καλές μεταβιβάσεις.

Σεμπάστιαν Λέτο: Ο Στραματσόνι πόνταρε αρκετά στις ποιοτικές επαφές του Αργεντινού που δεν ήταν έτοιμος για 90'! Ο «Σέμπα» τον δικαίωσε στο 3' όταν έκλεψε την μπάλα, την έφερε ωραία στο αριστερό και έβγαλε τον Μπεργκ «φάτσα» με το 0-1. Δεν κατάφερε να φανεί στην συνέχεια, είχε συνέχεια νεύρα με τον Κύζα και έχασε την συγκέντρωσή του.

Μάρκους Μπεργκ: Τελείωσε ιδανικά την ασίστ του Λέτο και έβαλε σε ρόλο οδηγού τον Παναθηναϊκό. Στην συνέχεια έδωσε πολλές μάχες και εγκλωβίστηκε ανάμεσα στα στόπερ του Ολυμπιακού. Έχει την ενέργεια που δίνει στον Μαμούτε την ευκαιρία να κάνει το 1-2.

Μίκαελ Εσιέν: Είτε μπήκε είτε δεν μπήκε κανείς δεν το κατάλαβε. Ο Γκανέζος περιορίστηκε σε αυτά που κάνει από την αρχή της σεζόν. Μόνο τα απαραίτητα. Σε τέτοια ματς δεν φτάνουν.

Μαμούτε: Ο Στραματσόνι τον έριξε στο ματς αντί του Λέτο. Ο Βραζιλιάνος έχασε μία απίθανη ευκαιρία, όταν σε κενό τέρμα και από καλή απόσταση, έστειλε την μπάλα αρκετά μακριά από το πλεκτό του Ολυμπιακού.

Μλάντεν Πέτριτς: Μπήκε στο 90' και δεν μπορεί να κριθεί.