Νίκησε ο καλύτερος...

Δεν ξέρω τι θα διαβάσετε και τι θα ακούσετε αλλού, όμως η παραδοχή της ανωτερότητας του αντιπάλου, είναι αυτό με το οποίο γύρισα πλημμυρισμένος από το γήπεδο της Τούμπας. Από αυτό και λίγα χημικά... Ειλικρινά, κάποτε σε αυτήν τη χώρα της μετριοκρατίας, οι αξίες που αγγίζουν κορυφές, θα πρέπει να αναγνωριστούν. Σήμερα στη Τούμπα γινόταν ένας ποδοσφαιρικός αγώνας για τα ημιτελικά του κυπέλλου. Εκείνος που είχε ικανότητα, κλάση, σωστή προετοιμασία, αποτελεσματικότητα, συγκέντρωση, αφοσίωση και αποφασιστικότητα, το πήρε. Όλα τα άλλα είναι φτηνή πολιτική...

Ποιος έχει πάντα την εμπειρία και την γενναιότητα να εμμένει στην μέθοδό του, έως ότου επιτευχθεί η επιδίωξή του; Ποιος ήταν – δικαιολογημένα όπως αποδείχθηκε – το φαβορί για να κάνει αυτό το ματς ολόδικό του; Ποιος δικαιώνει πάντα τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει. Ποιος έχει ανταμειφθεί πλουσιοπάροχα τα τελευταία χρόνια για τις επιτυχίες του, μολονότι δέχεται τόνους λάσπης; Ποιος έδειξε “κρύο αίμα” και προσήλωση στον σκοπό του; Ποιος άντεξε ξανά και ξανά σε όλες τις πιέσεις; Ποιος είδε την σχεδιασμένη στρατηγική του να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα; Ποιος έμεινε ψύχραιμος αν και βρέθηκε πίσω στο σκορ; Ποιος αντιμετώπισε με επαγγελματισμό και αυταπάρνηση μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο το καθήκον του;

Μα φυσικά μόνο... ο Ανδρέας Παππάς! Το καμάρι του συνδέσμου διαιτητών Αθηνών. Ο περήφανος λειτουργός της απονομής δικαιοσύνης στο χορτάρι. Ο άνθρωπος που όποια δουλειά ανέλαβε ποτέ στα γήπεδα, την έφερε σε πέρας, με τα αφεντικά του κατενθουσιασμένα. Ο πάντα σε καλή φόρμα, δίπλα στις φάσεις, με το βλέμμα του αετού και το παράστημα της αρσενικής... καρυάτιδας, ο (δυστυχώς για λίγο, πριν τον καθαιρέσουν οι οχτροί του στην ΕΠΟ) διεθνής ρέφερι(ς). Ο γοητευτικός, απαράμιλλος φυσιοθεραπευτής. Ο Γίγας της ισονομίας... Αυτός ήταν ο νικητής του”μεγάλου” ματς του κυπέλλου. Αυτός ήταν καλύτερος όλων και απολύτως δίκαια κατέκτησε την αναγνώριση στο πρόσωπό του του καλύτερου και ουσιαστικά, μοναδικού, πρωταγωνιστή..

Πήγε να κάνει μια δουλειά και την έκανε. Δεν “μάσησε” όταν η κατάσταση δυσκόλεψε, δεν λύγισε όταν τον χειροκροτούσε ή τον έβριζε καθολικά ένα κοινό 30.000 ανθρώπων, δεν πιέστηκε ξέροντας πως τον βλέπουν εκατομμύρια τηλεθεατές, δεν κώλωσε επειδή από αύριο θα τον κοιτάζουν κατάματα, γείτονες, φίλοι, συγγενείς, γνωστοί, συνάδελφοι και ασθενείς του...

Μάθετε επιτέλους σε αυτόν τον δόλιο τόπο, όταν βρίσκεστε μπροστά σε ένα “μέγεθος”, να το αναγνωρίζετε και να κλίνετε ευλαβικά το γόνυ: Ανδρέα Παππά υποκλίνομαι. Τα πήρες όλα κι έφυγες, επειδή ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντα... αυτός που είσαι...

Και μια σημείωση/προειδοποίηση για τον Ιβάν Σαββίδη: Αξιότιμε μεγαλομέτοχε της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, έτσι και σκεφτείς να κάνεις ένα χιλιοστό πίσω σε όσα ανακοίνωσες μετά την λήξη του ματς, θα βρεις απέναντί σου ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ελλάδα που υποφέρει κάτω από την μπότα της (...φερόμενης ως) συμμορίας. Αν προχωρήσεις, θα είναι άπαντες στο πλάι σου.

Εκτός... από κείνους που (ξανα)σιχαθήκαμε όλοι...