ΑΕΚ: Ομάδα του προπονητή της!

Η ΑΕΚ έφτασε στην πηγή αλλά ελέω Μπαρόχα δεν κατάφερε να πιεί νερό... Αυτές οι λέξεις θα μπορούσαν να είναι όλο το ματς (όχι ποδοσφαιρικό, περισσότερο για πόλο έμοιαζε) και να τελειώνουμε με τις αναλύσεις.

Είναι αλήθεια πως οι «κιτρινόμαυροι» (όπως και οι αντίπαλοί τους) υποχρεώθηκαν να αγωνιστούν σε ένα γήπεδο που είχε μετατραπεί σε πισίνα με αποτέλεσμα η εικόνα του αγώνα στο μεγαλύτερο μέρος του να είναι μέτρια έως κακή. Αναμενόμενο ωστόσο...

Ο Γκουστάβο Πογιέτ δεν είχε πολλές εκπλήξεις τούτη τη φορά. Επέλεξε τελικά Πέκχαρτ (δεν δικαιώθηκε όσο έπαιζε μόνος μπροστά ο Τσέχος θα τα πούμε παρακάτω) αντί του Τζιμπούρ και διατήρησε τον Μπαρόχα κάτω απ' τα δοκάρια με αποτέλεσμα να τον... κρεμάσει πάντως
στη φάση της ισοφάρισης του Ηρακλή με τον Ζιάμπαρη.

Πάντως παίζουν ρόλο όλα. Έχει και ελαφρυντικά ο διεθνής Βενεζουελάνος γκολκίπερ. Ωστόσο έκανε τραγικό λάθος στο γκολ και έχει το 90% της ευθύνης για την γκέλα της ΑΕΚ στην Θεσσαλονίκη με αντίπαλο τον «Γηραιό».

Το κακό είναι ο τρόπος με τον οποίο ισοφαρίζεται, από προσωπικό λάθος εννοώ, με αποτέλεσμα να χάσει τη δυνατότητα να κάνει το τέσσερα στα τέσσερα με αντίπαλο τον Ηρακλή. Δεν τα κατάφερε όμως και προχωράμε.

Και η αλήθεια είναι πως σε τέτοιο αγωνιστικό χώρο με παίκτες ποιοτικούς και ικανούς με την μπάλα κάτω (Μπαρμπόσα, Βάργκας, Μάνταλος, Γιόχανσον) δεν θα γινόταν να βγάλει καλό παιχνίδι η Ένωση.

Η επιτυχία για την ΑΕΚ -και τον Ηρακλή- είναι το γεγονός πως δεν υπήρξε κανένας τραυματισμός σε τέτοιο γήπεδο. Πρόκειται για τεράστιο – ευχάριστο μαντάτο για τις δυο ομάδες και ειλικρινά δεν πρέπει να περάσει έτσι απλά στο ντούκου.

Για την ΑΕΚ είναι σημαντικό και ουσιαστικό νέο το γκολ που σημείωσε ο Τόμας Πέκχαρτ. Ένας επιθετικός για να... ζει έχει ανάγκη το γκολ. Θα δώσει πολλά στη συνέχεια αυτό το τέρμα στον Τσέχο φορ και στην Ένωση κάτι που γνωρίζει καλά ο Πογιέτ.

Σε τέτοια παιχνίδια με τόσο χάλι αγωνιστικό χώρο δεν μπορεί να χωρέσει ουσιαστική κριτική σε κάθε πρόσωπο και θαρρώ αυτό το καταλαβαίνετε όλοι.

Υπάρχει πραγματικά και μία φάση που ο Ηρακλής ζητάει αποβολή του Βάργκας για φάουλ στον Μοντέιρο, απ' ευθείας κόκκινη. Δεν έχω μάθει να κρύβομαι στα δύσκολα, ο Βενεζουελάνος έπρεπε να πάει αποδυτήρια (το έκανε και με τον Αστέρα Τρίπολης), να δει κόκκινη. Απλά νωρίτερα, στην ίδια φάση, ο Μοντέιρο κάνει φάουλ στον Βάργκας και θα έπρεπε να σταματήσει εκεί η φάση. Αφού δεν το έκανε ο Σπάθας όφειλε τελικά να δείξει τα... αποδυτήρια στον άσο της ΑΕΚ.

Όσο για τη φάση του 52΄ που ειπώθηκε για χέρι σε κεφαλιά του Βέλλιου, δεν έπρεπε να υπάρχει καν φάση, ο Έλληνας φορ χρησιμοποιεί και τα δυο χέρια, σπρώχνει και θέτει εκτός τον Άρθο και θα έπρεπε να δοθεί φάουλ υπέρ της Ένωσης. Κι όμως υπήρξαν φωνές για χέρι (περισσότερο από οπαδούς του Ολυμπιακούς)!

Πάντως δεν είναι και λίγο με οποιαδήποτε ομάδα να παίξεις τέσσερις φορές να μη χάσεις καμία... Η ΑΕΚ έχει πλέον αποκτήσει ξεκάθαρα αγωνιστική ταυτότητα.
Στα παιχνίδια της ξέρεις τι να περιμένεις και είναι δεδομένα ομάδα του προπονητή της (είτε αρέσει είτε δεν αρέσει αυτό που βγάζει) και μόνο να κερδίσει έχει από αυτό.

Η Ένωση του Γκουστάβο Πογιέτ αποδεδειγμένα για να χάσει πρέπει να ματώσει ο αντίπαλος. Κάτι που έχει τεράστια αξία στο ποδόσφαιρο και έχει αποδειχθεί παντού...

Υγ: Τώρα μας περιμένει το ΟΑΚΑ και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό που η ΑΕΚ οφείλει να το κερδίσει. Αν το κάνει θα 'χει τρεις νίκες σε ισάριθμα ντέρμπι εντός έδρας και ταυτόχρονα από τα 6 συνολικά ντέρμπι θα 'χει χάσει μόνο τα 2 από αυτά... Έχει τεράστια αξία και σημασία για τους ποδοσφαιριστές (και ενόψει Κυπέλλου και πλέι οφ) να κατακτηθεί η νίκη από την ΑΕΚ... Ο κόσμος πρέπει μαζικά να έρθει ξανά στο ΟΑΚΑ και να σπρώξει την ομάδα στη νίκη...

Υγ2: Στο μπάσκετ η παρουσία του κόσμου ήταν συγκολονιστική. Ειλικρινά δεν ξέρω τι μπορεί κανείς να πει για τον τρόπο με τον οποίο στηρίζουν οι οπαδοί της ΑΕΚ την ομάδα όπου κι αν αγωνίζεται. Είναι όμορφο γιατί είναι Α.Ε.Κ. και ευτυχώς η ομάδα τους ανταπέδωσε την αγάπη με την εύκολη νίκη και τους αποζημίωσε για την ταλαιπωρία να πάνε έως την Πάτρα με τους αγρότες να 'χουν κλείσει τα πάντα...

Υγ3: Εδώ πάντα Μίλτο, εδώ μαζί μας αγάπη μου...